Een bekentenis. In het diepst van mijn ziel ben ik een gestaalde romanticus. De werkelijkheid kan nog zo zijn best doen, maar die opdringende realiteit glijdt van me af  zodra ik lees. Kortom, ik ben een boeken-nerd.  Dat betekent ook dat elk boek waarin een boeken-nerd een rol speelt, door mij omarmd wordt. Kwestie van vergaande indentificatie met het personage.

Een paar romans met boeken-nerds.
Het geheim van Penumbra’s Boekwinkel met een webdesigner die zich uiteindelijk tot boeken-nerd bekeert en een eeuwenoud raadsel oplost; een topper!  In De opkomst en ondergang van grootmachten ontwikkelt assistent Fogg zich tot een initiatiefrijke boeken-nerd die een antikwariaat van de ondergang redt; geweldig boek!

Nu is daar Leo Dorfman uit De Academiemoorden. De Academieleden die jaarlijks bepalen wie de Nobelprijs voor de literatuur krijgt, worden een voor een vermoord. De politie tast in het duister, maar gelukkig is rechercheur Claudia Rodriguez wars van bureaupolitiek en macho-gedrag. Ondanks een schorsing blijft ze op jacht naar de moordenaar. Al rijdt ze rond op een motor en lijkt ze een zus van Liesbeth Salander*, zonder Leo Dorfman zou ze met lege handen staan. Hij vindt dankzij zijn boekenkennis de aanwijzingen die hun dichterbij de moordenaar brengt. Dat hij dan uiteindelijk gered moet worden door Claudia doet niks af aan zijn importantie. Hooguit is het een omdraaiing van de oubollige rolverdeling waarin de sterke man vrouwen redt alsof dat de normaalste zaak ter wereld is.

De Academiemoorden is een kruising tussen Dan Brown en Indiana Jones, beetje onwaarschijnlijk maar wel goed geschreven, spannend en erg leuk om te lezen. Voor boeken-nerds en aspirant-boeken-nerds.

* zij van Stieg Larsson