Ik lees nooit een boek twee keer maar deze roman zou ik nog wel eens willen lezen. Zo mooi brengt schrijfster Griet Op de Beeck de dingen onder woorden in het boek ‘Kom hier dat ik u kus’.
Het verhaal gaat over Mona, eerst als kind, dan als vierentwintigjarige en daarna als vijfendertigjarige. Een prachtig verhaal over waarom we worden wie we zijn. Over ouders en kinderen, geheimen en eenzaamheid, ziekte en zwijgen en de gevaren van sterk zijn.

Het boekenpanel van DWDD was unaniem en koos op
30 september 2014 voor Kom hier dat ik u kus als boek van de maand.

Grietje Braaksma: “Gezin: vader, moeder, dochter, zoon. Moeder komt bij een verkeersongeluk om het leven, er wordt heel snel een nieuwe mama geregeld en dan ontrolt zich het verhaal. Zo’n simpel gegeven, zo prachtig en weergaloos uitgewerkt.

Nu ik het boek uit heb begin ik steeds meer na te denken over het jongste kind uit het gezin, Anne-Sophie. Het is een boek dat je aan het denken zet over jezelf, je rol in het gezin, relaties. Misschien krijg je hier en daar begrip voor jezelf of andere familieleden. Een boek waarvan ik denk dat je het gelezen moet hebben. Ook en vooral om het prachtige taalgebruik.

Een voorbeeld: Als Anne-Sophie haar grote zus Mona opzoekt en er iets mis is, schrijft Griet het volgende:
“Verdriet is niet deelbaar, dat denk ik, omdat woorden niet genoeg zijn, omdat armen die omarmen het gevoel niet wegnemen, omdat begrijpen, echt begrijpen, simpelweg niet bestaat, zelfs niet tussen zussen die de blikken kennen van hun ouders, en het geluid van harten die aan flarden worden geschoten, en het stikken in de dichte lucht van salons en woonkamers en keukens waar ze met veel woorden zitten te zwijgen tegen mekaar.”

Deze roman heeft waarschijnlijk helemaal geen blog nodig om gelezen te worden, toch kon ik het niet laten.
Veel leesplezier gewenst.