Categorie archief: Cosy Crime

Madame le Commissaire

Cosy Crime, Detective, Humor

In Groot Brittannië en de VS is de cosy detective al langer populair. Een luchtige detective waarin de spanning niet voorop staat, maar wel een prima plot heeft met licht excentrieke speurders en de nodige humor. Inspecteur Montalbano van Camilleri is al lang in ons midden, al heeft de schrijver ons inmiddels verlaten.

Meer recente gezellige detectives hebben we eerder besproken op dit blog. De serie van S.J. Bennett rond Queen Elizabeth. De Moordclub (op donderdag) van Richard Osman. Dan is er nog Tante Poldi van Mario Giordano, een serie die speelt op Sicilië en onze eigen Hetty Kleinloog met de zusjes Kauffmann.

In dit rijtje horen ook de boeken van Pierre Martin over Madame le Commissaire. Martin en Giordano zijn trouwens allebei Duitse schrijvers. Het idee dat Duitsers geen humor hebben kan daarmee definitief in de grijze container.

Isabelle Bonnet draagt fysieke en psychische littekens als ze aankomt in haar geboorteplaats Fragolin, een dorp aan de Côte d’Azur. Ze stond aan het hoofd van een binnenlandse veiligheidsdienst en wil daar herstellen van een bomaanslag in Parijs waarbij ze bijna het leven liet. Haar baas laat haar echter niet met rust en vraagt haar, nu ze toch in de buurt woont, de dood van een jonge vrouw en de vermissing van een Engelsman te onderzoeken. Ze krijgt van hem de rang van commissaire. Met tegenzin begint ze het onderzoek, maar merkt gaandeweg dat het haar goed doet. Daar speelt ook het prettige dorpsleven een rol in. Elke morgen koffie en croissants in het café, de hernieuwde kennismaking met een jeugdvriendin en de aantrekkelijke burgemeester die toenadering zoekt. Ze krijgt een slungelige assistent toegewezen die, naast een grote voorraad gekleurde sokken, onverwachte talenten blijkt te hebben. Samen ontdekken ze wat er gebeurd is in de villa waar de dode vrouw is gevonden.

De titels die zijn verschenen hebben alle drie een lichte toets en Martin verslapt niet in deel 2 en 3 van de serie. De personages zijn op een goede manier een beetje zwart-wit. De treffende sfeer in de Provence geeft je het idee dat je zelf op vakantie bent aan de Côte d’Azur. Zonnig leesplezier.

Het eerste deel is ook te leen in de Online bibliotheek als luisterboek en e-book. Het tweede deel als e-book.

Koninklijke detective

Cosy Crime, Detective, Humor

Een humoristische detective is als een high tea tijdens een zonnige vakantie. Heerlijk om van te snoepen en de echte wereld doet er even niet toe terwijl je je verliest in traditioneel vermaak. Vooral als de detective van dienst een amateur is, geen doorsnee burger en lichtjes excentriek. Een majesteitelijke Miss Marple (zoals gespeeld door Margaret Rutherford).

S.J. Bennett heeft met De moord op Buckingham Palace een tweede detective afgeleverd met Queen Elizabeth II in de hoofdrol. Haar talent blijkt niet alleen te liggen in het heel lang monarch zijn, ze is op hoge leeftijd ook nog een scherp denkende speurder. Na De moord op Windsor Castle is Elizabeth vooral bezorgd over een klein schilderijtje dat ze bij de opening van een tentoonstelling is tegengekomen. Het is een kleurrijke en niet zo goed gelukte impressie van de HMY Britannia, het koninklijke schip, dat vroeger op haar slaapkamer hing. Ze geeft haar persoonlijke assistent Rozie de opdracht om uit te zoeken waarom het schilderij niet meer in het paleis hangt en het terug te halen.

Maar dan wordt Cynthia Harris uit de hofhouding rond de koningin dood gevonden in het zwembad. Wat elders een ongeluk lijkt. is in een detective vanzelfsprekend een moord. De politie zit op een verkeerd spoor. De koningin laat het er niet bij zitten en samen met Rozie slaat ze aan het speuren.

Bennett combineert humor en een heldere stijl aan bestaande personages en een verzonnen realiteit. Elizabeth is op zeer hoge leeftijd nog steeds scherp, met grote mensenkennis en een onderkoeld gevoel voor humor en dat is eigenlijk wel heel plausibel.

Meer humoristische detectives voor nog meer high tea en vakantiegevoel:
Richard Osman – De moordclub (twee delen)
Nicolien Mizee – Moord op de moestuin
Mario Giordano – Tante Poldi (twee delen)

De moordclub (op donderdag)

Cosy Crime, Detective, Humor

Het is tijd om een ietwat belegen term op te poetsen. Richard Osman geeft met zijn serie De Moordclub (op donderdag) het woord geestig een zonnige glans en laat zien dat een nieuwe hobby op latere leeftijd kan bijdragen aan levensgeluk als de meeste jaren al achter je liggen.

Vier bewoners, allen in de 70, van een luxe bejaardencomplex bespreken op donderdag tijdens de lunch een cold case. Meestal met wat wijn en lekkere hapjes. De leden van de Moordclub (op donderdag) zijn Elizabeth, Ibrahim, Ron en het nieuwste lid Joyce. Elizabeth is degene die de zaken aandraagt en de officieuze voorzitter. Voorheen was haar vriendin en voormalig rechercheur Penny dat, maar zij ligt al langere tijd in het ziekenhuis. In haar woning bewaard ze haar oude zaken waarmee ze nog jaren vooruit kunnen bij leven en welzijn. Met de gepensioneerde psychiater Ibrahim, de voormalige vakbondsleider Ron en ex-verpleegster Joyce maalt het viertal niet om een druppeltje bloed.

Niks zo leuk voor de club als een verse moord. Als aannemer Tony Curran, vennoot van hun huisbaas Ian Ventham, dood wordt aangetroffen kan de Moordclub hun kennis en kunde in de praktijk brengen. Wat volgt zijn nog meer lijken en een lekker plot dat door de Moordclub wordt ontrafeld. Ondertussen breiden ze hun vriendenkring uit met twee plaatselijke recercheurs.

In het tweede deel, dat nog beter is dan het eerste, wordt duidelijk waar Elizabeth haar skills vandaan heeft en verdiept de vriendschap van het viertal. Een vriendschap onder het motto van de vier musketiers, een voor allen, allen voor een. Ze nemen het onvervaard op tegen MI5 en een hele grote crimineel. Ondertussen babbelt Joyce er in haar dagboekfragmenten lustig op los en lees je beide boeken met een grijns op je gezicht. Osman is werkelijk een zeer geestige schrijver, het plezier spat van alle pagina’s. Hij heeft een kwartet geschapen waar je alleen maar van kunt houden.

De serie smeekt werkelijk om verfilming. In een interview vertelt Osman dat iedereen met namen komt voor het illustere kwartet. Helen Mirren, Julie Waters, Judy Dench. Meryl Streep wil heel graag. Wie het gaat doen is nog onbekend, maar dat het verfilmd gaat worden staat wel vast want Steven Spielberg, ook niet meer een van de jongsten, heeft de rechten voor de verfilming.
Hij heeft al aangekondigd voor jongere acteurs te kiezen, omdat hij niet het risico wil lopen dat een van de acteurs voortijdig moet afhaken vanwege The End. Jammer. Want Helen Mirren zou een geweldige Elizabeth zijn. De andere twee dames mogen een strootje trekken voor de heerlijk kokette Joyce. Ben Kingsley kan als Ibrahim en Brian Cox als Ron en de Moordclub (op donderdag) is compleet.

Het eerste deel is ook te leen in de online bibliotheek, als e-book en luisterboek.

Smakelijke nieuwe serie

Cosy Crime, Thrillers

De zusjes begint met een ijzingwekkende scene aan boord van een zeilschip. Een jonge vrouw wordt belaagd door een doorgedraaide man. Hij probeert haar te verkrachten, zij probeert hem af te weren.

Als je denkt daarna rustig in het verhaal te komen, kom je in een verlaten bedrijfspand midden in de volgende dramatische scene. Lisa, een van de zusjes uit de titel, vindt haar tweelingzus Kat bewusteloos op een smerig matras met een lege heroïnespuit naast haar.

Lisa Kauffmann probeert met haar bedrijfsrecherchebureau het hoofd boven water te houden, nadat haar vader gestopt is met het bedrijf. Via haar broer Ruben wordt ze uitgenodigd bij een bedrijfsetentje van Bongerds Conservenfabriek. Een lekkere bonenschotel wordt bijna de dood van de directeur. Om te zorgen dat de politie niet wordt ingeschakeld en de eventuele slechte publiciteit die daaruit kan volgen, krijgt Lisa de opdracht om uit te zoeken wie de directeur probeerde te vermoordden.

Ondertussen is haar tweelingzus Kat net ontslagen uit een ontwenningskliniek en wil hun vader dat ze samen het bureau leiden. Dat tot grote ergernis van de ietwat rigide Lisa. Kat is een verslaafde en dus onbetrouwbaar volgens Lisa.

Wat volgt is een in vlotte stijl geschreven zoektocht. Met lekkere dialogen, goed uitgewerkte personages en een mooi plot. Zoals vaak in het leven speelt het verleden een grote rol. Kleinloog heeft een veelbelovend begin geschreven van wat een serie rond het bureau moet worden. Lekker als een bonenschotel, maar niet zwaar verteerbaar.

De oude meester

Cosy Crime, Detective,

Inspecteur Montalbano uit een fictief stadje op Sicilië maakte zijn debuut in 1994. Andrea Camilleri was toen al 69 jaar. Een mooie gedachte voor elke zestiger. Bijna zeventig en dan beginnen aan een reeks waarvan er alleen al in Italië meer dan 3 miljoen boeken verkocht zijn. De laatste Montalbano’s dicteerde hij omdat zijn zicht steeds slechter werd. De teller staat op 27.

Dertien jaar geleden schreef hij al het laatste deel van de serie. Hij wilde niet dat Montalbano een tweede leven krijgt in de handen van een ander. Waarschijnlijk komt de inspecteur om het leven, zonder hoop op een reanimatie zoals Sherlock Holmes overkwam.

camilleriIn De dans van de meeuw is hij nog springlevend. Montalbano ziet een meeuw op een merkwaardige manier het loodje leggen. Als zijn steun en toeverlaat Fazio verdwijnt, lijkt de dood van de meeuw een beroerd voorteken te zijn. Het verhaal is verder vintage Camilleri.

Je wordt vanaf de eerste bladzijde ondergedompeld in de wereld van Montalbano. Een vernuftig plot, de lichte stijl, de humor in de dialogen, de uitbarstingen, het heerlijke eten, de Man-Bijt-Hond-personages en zijn snelkookpan-relatie met Livia.

Als extraatje dit keer het gefoeter van Montalbano op de acteur die hem speelt in de tv-serie. Veel te jong en met een kale kop terwijl hij in het echt nog een vol bos haar heeft.

Camilleri lezen is als het genot van een wit wijntje op een zonnig terras terwijl de middag zich uitstrekt. De oude meester is niet meer, maar zijn Montalbano blijft.

reserveer

Moord op de moestuin

Cosy Crime, Detective, Humor

Als liefhebber van (moes)tuinieren én van detectives kon ik niet om dit boek van Nicolien Mizee heen. De titel gaf me de indruk dat de moestuin zélf vermoord werd, maar dat komt doordat ik zelf nooit spreek van werken ‘op’ de tuin. Ik wroet ‘in’ de tuin. Maar het gaat hier – neem ik dan maar aan, om een vermoorde landheer. Of de moestuin ongeschonden uit de strijd komt is maar de vraag. En het blijft niet bij deze ene moord uit een vrij ver verleden.

mizee1Judith, een schrijfster halverwege de veertig, is onlangs getrouwd met de veertien jaar oudere Thijs. Drie dagen na de bruiloft kreeg Thijs een hartaanval en na een zware operatie wil het herstel niet vlotten. Het helpt niet dat de buurman met een lawaaiige verbouwing bezig is. Zus Cora en haar man hebben de oplossing: ze huren voor twee maanden een idyllisch gelegen huisje op landgoed Groenlust.
Daar volgt het onverwachte weerzien met twee schoolvriendinnen van de zussen, die met hun demente moeder op het landgoed wonen. Dit hebben zij geërfd van hun vader Friso Lanssen, nadat die jaren geleden spoorloos verdween.
Bij het landgoed horen tien volkstuinen, die worden gehuurd door een bonte verzameling al dan niet serieuze tuiniers. Judith laat zich verleiden om voor twee maanden een tuin te huren en zij doet in diezelfde tuin een griezelige vondst…

Deze detective leest lekker weg. Nicolien Mizee heeft een prettige laconieke stijl van schrijven, en met spitsvondigheden en onverwachte wendingen houdt ze de aandacht gevangen.
Wat leren we van dit verhaal? Ga er niet te snel van uit dat tuiniers per definitie een vreedzaam volkje vormen, en plant geen bamboe in een volkstuin ;). Ondanks alle commotie knapt Thijs overigens goed op.

Mizee heeft inmiddels negen heel diverse boeken geschreven. Moord op de moestuin is haar eerste detective. Wat mij betreft mogen er meer volgen!

Ik heb net een detective geschreven, ‘Moord op de moestuin’. Ik wilde graag weer fictie schrijven en ik hou van Agatha Christie. Die boeken zijn wel in sjablonen geschreven maar ze getuigen van een tijdloze wijsheid. En de moestuin is een ideale setting: afgesloten arena, microkosmos, zomer, vriendschappen en natuurlijk een moordje hier en daar. (Trouw)

interview met Nicolien Mizee, VPRO boeken
Carolina Lo Galbo spreekt in VPRO Boeken met Nicolien Mizee over haar thriller ‘Moord op de moestuin’

Recepten voor liefde en moord

Cosy Crime, Detective, Humor, Koken, ,

andrew

Liefhebbers van de boeken van Alexander McCall Smith, opgelet! Deze ‘humoristische, spannende en smakelijke roman die zich afspeelt in een boeiend deel van Zuid-Afrika’ – aldus McCall Smith –  is de eerste van een gloednieuwe detectiveserie rond een vrouwelijke speurder.

Recepten voor liefde en moordBlijkbaar noemt men elke persoon van middelbare leeftijd in Zuid-Afrika ‘Tannie’ of ‘Oom’. In dit boek draait het om Tannie Maria, Afrikaanse moeder, Engelse vader. Zij is een weduwe van een jaar of 50 met een obsessie voor eten en koken. Maria werkt parttime voor de plaatselijke krant, de Klein Karoo Gazette, samen met haar goede vriendin en redacteur Harriet, en de jonge, gedreven en altijd hongerige journaliste Jessie. Voor deze krant verzorgt Maria de ‘Lieve Lita’-rubriek, waarbij ze voor elk probleem een oplossing en passend recept weet te vinden.

Als een van haar vragenstelsters wordt vermoord voelt Maria zich enigszins verantwoordelijk. Gezamenlijk steken de dames hun neuzen in het onderzoek en gewapend met gebak of koek weet Tannie Maria bijna iedereen aan het praten te krijgen. Als ze de moordenaar te dicht op de hielen komen loopt het bijna slecht af met Tannie Maria en Jessie.

Recepten, humor, een vleugje romantiek en een sprankelende schrijfstijl  maken van dit boek een licht verteerbaar geheel, maar er komen ook serieuze zaken als vrouwenmishandeling en apartheid aan de orde. Heel herkenbaar voor ons, Nederlanders, zijn de vele Afrikaanse woorden en uitdrukkingen. De Zuid-Afrikaanse recepten, die achterin volledig zijn opgenomen, zijn een mengelmoesje van invloeden uit onder andere Afrika, India, Frankrijk, Italië en natuurlijk Nederland.

Sally Andrew woont in een natuurreservaat in Klein Karoo. Haar liefde voor en kennis van de planten en dieren in de omgeving geven extra sfeer aan het verhaal.

Het wachten is nu op de vertaling van deel 2, The Satanic Mechanic!

reserveer deze boeken

Poirot is terug!

Cosy Crime, Detective,

poirot
poirotAgatha Christie schreef maar liefst 66 detectiveromans, naast de nodige toneelstukken en korte verhalen. Blijkbaar is dat nog niet genoeg voor de grote schare fans van Miss Marple en Poirot. Sophie Hannah, als jong meisje al fan van Agatha Christie, heeft met toestemming van de erfgenamen van deze schrijfster inmiddels al twee nieuwe Hercule Poirotverhalen geschreven. Enkele jaren geleden verscheen De monogram moorden, waarin inspecteur Catchpool opgevoerd werd als verteller en sullige onderzoeker naast de grote Hercule Poirot – een rol die in veel oorspronkelijke verhalen voorbehouden was aan kapitein Hastings. Dit eerste boek heb ik nog niet gelezen, dus ik kan er geen oordeel over vellen. De recensies waren destijds niet onverdeeld positief.

Toevallig (niet zo héél toevallig als je in een bibliotheek werkt) kreeg ik het tweede Poirotmysterie van deze schrijfster in handen. Onbevooroordeeld door recensies begon ik te lezen en ik was aangenaam verrast. Natuurlijk is het geen echte Agatha Christie, maar om heel eerlijk te zijn vond ik de schrijfstijl minstens zo sprankelend en de hoofdrolspelers kleurrijker. Nu heb ik Christie’s boeken niet vaak in het Engels gelezen, dus de vertaling kan natuurlijk een rol spelen. De Nederlandse vertaling heet De nieuwe erfgenaam. Wie graag Engels leest kan dit boek in de bibliotheek vinden onder de titel Closed casket. Geef mij maar het origineel. Een zin als ”Joseph was more wonderfully baffling and bewildering than any mystery I could ever hope to invent” leest net iets plezieriger dan “Joseph was verbijsterender en verbazingwekkender dan alles wat ik zelf ooit had kunnen bedenken”.

Net als in De monogram moorden is inspecteur Catchpool de verteller. Poirot en Catchpool zijn uitgenodigd bij een oude dame, die beroemd is als schrijfster van jeugdboeken. Op haar landgoed in Clonakilty (Ierland) zijn verder aanwezig: haar beide kinderen en hun echtgenoten, haar secretaris en zijn verpleegster, maar liefst twee advocaten, een kamermeisje en – uiteraard – de butler. De schrijfster laat een van de advocaten haar testament veranderen, waarbij haar kinderen onterfd worden en de secretaris, die doodziek is, alles erft. Dat is vragen om moeilijkheden en ja, er valt al gauw een dode en alle aanwezigen zijn verdacht. Niets is wat het lijkt, maar Poirot zou Poirot niet zijn als er in een slotscène niet precies uit de doeken werd gedaan door wie, hoe en waarom deze moord werd gepleegd. Spoiler: de butler heeft het niet gedaan.

Liefhebbers van ouderwetse detectives met veel puzzelwerk en de nodige humor komen ruimschoots aan hun trekken met dit boek. Inmiddels ben ik begonnen in De monogram moorden, maar tot nu toe boeit het me iets minder dan het tweede Poirotmysterie van Sophie Hannah.

Op Hebban.nl vind je meer informatie over dit boek met een sneak preview.
reserveer deze boeken

Klassieke detectives, ouderwets leuk?

Cosy Crime, Detective, , , ,

Een blog schrijven over de “klassieke detective” vraagt allereerst een omschrijving van het begrip. Centraal staat de puzzel die door een briljante detective opgelost wordt en de minder briljante lezer doet verzuchten “dat ik dat niet heb gezien”. Daarnaast is er minstens één lijk dat niet op een Mo Hayder of Karin Slaughter manier om het leven is gebracht. Gewoon vermoord zonder ingewanden over de pagina’s. Om het echt klassiek te maken is de sfeer in het verhaal van groot belang. Het liefst zakt de lezer weg in een nostalgie waarin alles overzichtelijk is. Is Mo Hayder een stad, dan is de klassieke detective een dorp.

Sophie Hannah
Sophie Hannah

Sophie Hannah kreeg permissie van de erven Agatha Christie Hercule Poirot nieuw leven in te blazen. Zo mocht eerder Anthony Horowitz Sherlock Holmes in een allerlaatste avontuur terug laten komen. Zijn Het huis van zijde is bijzonder geslaagd, vooral door de sfeer en het plot dat rond kindermisbruik is gesmeed. Een gegeven dat je niet tegen komt in klassieke detectives. Zijn boek maakte me nieuwsgierig naar Hannah’s poging.

De Monogrammoorden draait om de vondst van drie lijken in een Londens hotel en een oude geschiedenis in een dorp. Poirot is met pensioen maar zijn grijze cellen nog lang niet. Hij wordt bij het onderzoek betrokken door inspecteur Catchpool van Scotland Yard. Naast de briljante Poirot blijkt Catchpool een onzekere speurder die voortdurend sporen verkeerd interpreteert. Tenminste volgens Poirot, die hem er voortdurend op wijst zijn eigen grijze cellen beter te gebruiken. Je krijgt al lezend de neiging om die onuitstaanbare, betweterige Poirot aan zijn krulsnor te trekken en hem lekker modern een eikel te noemen.

De Monogrammoorden is minder briljant dan de reanimatie van Horowitz van een klassieke detective. Dat komt doordat Sherlock Holmes altijd al interessanter was dan Hercule Poirot en Horowitz een betere schrijver is. Hannah heeft wel een lekkere klassieke detective geschreven en voor liefhebbers van Agatha Christie een mustread, ondanks een behoorlijk ingewikkelde afwikkeling van het plot. Zelfs Poirot heeft daar een fiks aantal pagina’s voor nodig.

Alan Bradley
Alan Bradley

Eigenlijk is al het bovenstaande een excuus om aandacht te besteden aan het vijfde deel van Alan Bradley’s serie rond Flavia de Luce. Per slot van rekening heb ik al drie keer geblogd over Flavia, dus eigenlijk weten jullie het nu wel hoe het zit met haar.

Slotakkoord voor een moord is een klassieke detective geschreven door een moderne Canadees met gevoel voor humor. Flavia is 11 jaar, chemisch laborante, onbezoldigd detective en een plaag voor haar oudere zussen. Samen met hun vader wonen ze op een vervallen landgoed, ergens in Engeland in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Moeder Harriët is jaren geleden verdwenen op een reis naar de Himalaya. In de buurt van Flavia is regelmatig een lijk te vinden en op haar onnavolgbare wijze weet ze elke keer uit te vogelen wie het gedaan heeft.

In Slotakkoord voor een moord geeft Bradley Flavia meer psychologische diepgang en dat komt de serie alleen maar ten goede. Dit vijfde deel is weer een feest om te lezen. Maar goed, dat is niet erg objectief. Ik ben een groot fan van Flavia en word erg blij elke keer als ze erop uit trekt op Gladys, haar stalen tweewieler. Haar avonturen zullen niet ieders cup of tea zijn, maar Bradley heeft met deze reeks een echte moderne klassieke detective neergezet.

Let the sunshine in met Flavia de Luce

Cosy Crime, Detective, Young Adult Books, ,

Doe je zelf een lol en lees Alan Bradley’s serie over de voor eeuwig 11 jarige Flavia de Luce. Flavia is eigenzinnig, scheikundige,  zonnig, slim, kleurrijk, verrukkelijk, tegendraads, eigenwijs, grappig, eenzaam, wraakzuchtig, charmant, onzeker, ondernemend en nog veel meer.
Na een blog over De smaak van venijn [hier] en een blog over Het stroeve touw [hier], hoef ik Flavia eigenlijk niet meer aan te raden als middel tegen chagrijn, koude wind en stoffigheid, maar een kleine herinnering kan geen kwaad:

Let the sunshine in.

Naar catalogus
Naar catalogus

Om het feest helemaal compleet te maken nog even dit. Sam Mendes (o.a. American Beauty) wil een tv-serie maken over Flavia! Staat in Variety.