Categorie archief: Detective

Madame le Commissaire

Cosy Crime, Detective, Humor

In Groot Brittannië en de VS is de cosy detective al langer populair. Een luchtige detective waarin de spanning niet voorop staat, maar wel een prima plot heeft met licht excentrieke speurders en de nodige humor. Inspecteur Montalbano van Camilleri is al lang in ons midden, al heeft de schrijver ons inmiddels verlaten.

Meer recente gezellige detectives hebben we eerder besproken op dit blog. De serie van S.J. Bennett rond Queen Elizabeth. De Moordclub (op donderdag) van Richard Osman. Dan is er nog Tante Poldi van Mario Giordano, een serie die speelt op Sicilië en onze eigen Hetty Kleinloog met de zusjes Kauffmann.

In dit rijtje horen ook de boeken van Pierre Martin over Madame le Commissaire. Martin en Giordano zijn trouwens allebei Duitse schrijvers. Het idee dat Duitsers geen humor hebben kan daarmee definitief in de grijze container.

Isabelle Bonnet draagt fysieke en psychische littekens als ze aankomt in haar geboorteplaats Fragolin, een dorp aan de Côte d’Azur. Ze stond aan het hoofd van een binnenlandse veiligheidsdienst en wil daar herstellen van een bomaanslag in Parijs waarbij ze bijna het leven liet. Haar baas laat haar echter niet met rust en vraagt haar, nu ze toch in de buurt woont, de dood van een jonge vrouw en de vermissing van een Engelsman te onderzoeken. Ze krijgt van hem de rang van commissaire. Met tegenzin begint ze het onderzoek, maar merkt gaandeweg dat het haar goed doet. Daar speelt ook het prettige dorpsleven een rol in. Elke morgen koffie en croissants in het café, de hernieuwde kennismaking met een jeugdvriendin en de aantrekkelijke burgemeester die toenadering zoekt. Ze krijgt een slungelige assistent toegewezen die, naast een grote voorraad gekleurde sokken, onverwachte talenten blijkt te hebben. Samen ontdekken ze wat er gebeurd is in de villa waar de dode vrouw is gevonden.

De titels die zijn verschenen hebben alle drie een lichte toets en Martin verslapt niet in deel 2 en 3 van de serie. De personages zijn op een goede manier een beetje zwart-wit. De treffende sfeer in de Provence geeft je het idee dat je zelf op vakantie bent aan de Côte d’Azur. Zonnig leesplezier.

Het eerste deel is ook te leen in de Online bibliotheek als luisterboek en e-book. Het tweede deel als e-book.

Koninklijke detective

Cosy Crime, Detective, Humor

Een humoristische detective is als een high tea tijdens een zonnige vakantie. Heerlijk om van te snoepen en de echte wereld doet er even niet toe terwijl je je verliest in traditioneel vermaak. Vooral als de detective van dienst een amateur is, geen doorsnee burger en lichtjes excentriek. Een majesteitelijke Miss Marple (zoals gespeeld door Margaret Rutherford).

S.J. Bennett heeft met De moord op Buckingham Palace een tweede detective afgeleverd met Queen Elizabeth II in de hoofdrol. Haar talent blijkt niet alleen te liggen in het heel lang monarch zijn, ze is op hoge leeftijd ook nog een scherp denkende speurder. Na De moord op Windsor Castle is Elizabeth vooral bezorgd over een klein schilderijtje dat ze bij de opening van een tentoonstelling is tegengekomen. Het is een kleurrijke en niet zo goed gelukte impressie van de HMY Britannia, het koninklijke schip, dat vroeger op haar slaapkamer hing. Ze geeft haar persoonlijke assistent Rozie de opdracht om uit te zoeken waarom het schilderij niet meer in het paleis hangt en het terug te halen.

Maar dan wordt Cynthia Harris uit de hofhouding rond de koningin dood gevonden in het zwembad. Wat elders een ongeluk lijkt. is in een detective vanzelfsprekend een moord. De politie zit op een verkeerd spoor. De koningin laat het er niet bij zitten en samen met Rozie slaat ze aan het speuren.

Bennett combineert humor en een heldere stijl aan bestaande personages en een verzonnen realiteit. Elizabeth is op zeer hoge leeftijd nog steeds scherp, met grote mensenkennis en een onderkoeld gevoel voor humor en dat is eigenlijk wel heel plausibel.

Meer humoristische detectives voor nog meer high tea en vakantiegevoel:
Richard Osman – De moordclub (twee delen)
Nicolien Mizee – Moord op de moestuin
Mario Giordano – Tante Poldi (twee delen)

De moordclub (op donderdag)

Cosy Crime, Detective, Humor

Het is tijd om een ietwat belegen term op te poetsen. Richard Osman geeft met zijn serie De Moordclub (op donderdag) het woord geestig een zonnige glans en laat zien dat een nieuwe hobby op latere leeftijd kan bijdragen aan levensgeluk als de meeste jaren al achter je liggen.

Vier bewoners, allen in de 70, van een luxe bejaardencomplex bespreken op donderdag tijdens de lunch een cold case. Meestal met wat wijn en lekkere hapjes. De leden van de Moordclub (op donderdag) zijn Elizabeth, Ibrahim, Ron en het nieuwste lid Joyce. Elizabeth is degene die de zaken aandraagt en de officieuze voorzitter. Voorheen was haar vriendin en voormalig rechercheur Penny dat, maar zij ligt al langere tijd in het ziekenhuis. In haar woning bewaard ze haar oude zaken waarmee ze nog jaren vooruit kunnen bij leven en welzijn. Met de gepensioneerde psychiater Ibrahim, de voormalige vakbondsleider Ron en ex-verpleegster Joyce maalt het viertal niet om een druppeltje bloed.

Niks zo leuk voor de club als een verse moord. Als aannemer Tony Curran, vennoot van hun huisbaas Ian Ventham, dood wordt aangetroffen kan de Moordclub hun kennis en kunde in de praktijk brengen. Wat volgt zijn nog meer lijken en een lekker plot dat door de Moordclub wordt ontrafeld. Ondertussen breiden ze hun vriendenkring uit met twee plaatselijke recercheurs.

In het tweede deel, dat nog beter is dan het eerste, wordt duidelijk waar Elizabeth haar skills vandaan heeft en verdiept de vriendschap van het viertal. Een vriendschap onder het motto van de vier musketiers, een voor allen, allen voor een. Ze nemen het onvervaard op tegen MI5 en een hele grote crimineel. Ondertussen babbelt Joyce er in haar dagboekfragmenten lustig op los en lees je beide boeken met een grijns op je gezicht. Osman is werkelijk een zeer geestige schrijver, het plezier spat van alle pagina’s. Hij heeft een kwartet geschapen waar je alleen maar van kunt houden.

De serie smeekt werkelijk om verfilming. In een interview vertelt Osman dat iedereen met namen komt voor het illustere kwartet. Helen Mirren, Julie Waters, Judy Dench. Meryl Streep wil heel graag. Wie het gaat doen is nog onbekend, maar dat het verfilmd gaat worden staat wel vast want Steven Spielberg, ook niet meer een van de jongsten, heeft de rechten voor de verfilming.
Hij heeft al aangekondigd voor jongere acteurs te kiezen, omdat hij niet het risico wil lopen dat een van de acteurs voortijdig moet afhaken vanwege The End. Jammer. Want Helen Mirren zou een geweldige Elizabeth zijn. De andere twee dames mogen een strootje trekken voor de heerlijk kokette Joyce. Ben Kingsley kan als Ibrahim en Brian Cox als Ron en de Moordclub (op donderdag) is compleet.

Het eerste deel is ook te leen in de online bibliotheek, als e-book en luisterboek.

De oude meester

Cosy Crime, Detective,

Inspecteur Montalbano uit een fictief stadje op Sicilië maakte zijn debuut in 1994. Andrea Camilleri was toen al 69 jaar. Een mooie gedachte voor elke zestiger. Bijna zeventig en dan beginnen aan een reeks waarvan er alleen al in Italië meer dan 3 miljoen boeken verkocht zijn. De laatste Montalbano’s dicteerde hij omdat zijn zicht steeds slechter werd. De teller staat op 27.

Dertien jaar geleden schreef hij al het laatste deel van de serie. Hij wilde niet dat Montalbano een tweede leven krijgt in de handen van een ander. Waarschijnlijk komt de inspecteur om het leven, zonder hoop op een reanimatie zoals Sherlock Holmes overkwam.

camilleriIn De dans van de meeuw is hij nog springlevend. Montalbano ziet een meeuw op een merkwaardige manier het loodje leggen. Als zijn steun en toeverlaat Fazio verdwijnt, lijkt de dood van de meeuw een beroerd voorteken te zijn. Het verhaal is verder vintage Camilleri.

Je wordt vanaf de eerste bladzijde ondergedompeld in de wereld van Montalbano. Een vernuftig plot, de lichte stijl, de humor in de dialogen, de uitbarstingen, het heerlijke eten, de Man-Bijt-Hond-personages en zijn snelkookpan-relatie met Livia.

Als extraatje dit keer het gefoeter van Montalbano op de acteur die hem speelt in de tv-serie. Veel te jong en met een kale kop terwijl hij in het echt nog een vol bos haar heeft.

Camilleri lezen is als het genot van een wit wijntje op een zonnig terras terwijl de middag zich uitstrekt. De oude meester is niet meer, maar zijn Montalbano blijft.

reserveer

Moord op de moestuin

Cosy Crime, Detective, Humor

Als liefhebber van (moes)tuinieren én van detectives kon ik niet om dit boek van Nicolien Mizee heen. De titel gaf me de indruk dat de moestuin zélf vermoord werd, maar dat komt doordat ik zelf nooit spreek van werken ‘op’ de tuin. Ik wroet ‘in’ de tuin. Maar het gaat hier – neem ik dan maar aan, om een vermoorde landheer. Of de moestuin ongeschonden uit de strijd komt is maar de vraag. En het blijft niet bij deze ene moord uit een vrij ver verleden.

mizee1Judith, een schrijfster halverwege de veertig, is onlangs getrouwd met de veertien jaar oudere Thijs. Drie dagen na de bruiloft kreeg Thijs een hartaanval en na een zware operatie wil het herstel niet vlotten. Het helpt niet dat de buurman met een lawaaiige verbouwing bezig is. Zus Cora en haar man hebben de oplossing: ze huren voor twee maanden een idyllisch gelegen huisje op landgoed Groenlust.
Daar volgt het onverwachte weerzien met twee schoolvriendinnen van de zussen, die met hun demente moeder op het landgoed wonen. Dit hebben zij geërfd van hun vader Friso Lanssen, nadat die jaren geleden spoorloos verdween.
Bij het landgoed horen tien volkstuinen, die worden gehuurd door een bonte verzameling al dan niet serieuze tuiniers. Judith laat zich verleiden om voor twee maanden een tuin te huren en zij doet in diezelfde tuin een griezelige vondst…

Deze detective leest lekker weg. Nicolien Mizee heeft een prettige laconieke stijl van schrijven, en met spitsvondigheden en onverwachte wendingen houdt ze de aandacht gevangen.
Wat leren we van dit verhaal? Ga er niet te snel van uit dat tuiniers per definitie een vreedzaam volkje vormen, en plant geen bamboe in een volkstuin ;). Ondanks alle commotie knapt Thijs overigens goed op.

Mizee heeft inmiddels negen heel diverse boeken geschreven. Moord op de moestuin is haar eerste detective. Wat mij betreft mogen er meer volgen!

Ik heb net een detective geschreven, ‘Moord op de moestuin’. Ik wilde graag weer fictie schrijven en ik hou van Agatha Christie. Die boeken zijn wel in sjablonen geschreven maar ze getuigen van een tijdloze wijsheid. En de moestuin is een ideale setting: afgesloten arena, microkosmos, zomer, vriendschappen en natuurlijk een moordje hier en daar. (Trouw)

interview met Nicolien Mizee, VPRO boeken
Carolina Lo Galbo spreekt in VPRO Boeken met Nicolien Mizee over haar thriller ‘Moord op de moestuin’

Magistraal debuut

Detective, Geschiedenis, Historisch, Scandinavische thrillers, , , ,

Mijn oog valt op een boek met de titel 1793. Ik vraag me af wat ik weet van het jaar 1793? Ik geloof van bitter weinig, het is ook zo lang geleden. Maar ik ben wel degelijk nieuwsgierig naar die tijd. Als ik dan op de achterflap lees dat dit een magistrale, schitterend geschreven en ongelooflijk spannende Zweedse roman is ben ik verkocht. Ik stop het boek, na het uitgeleend te hebben in mijn tas en ga thuis een plekje zoeken op de bank.

Stockholm 1793, wat een ellende. De standenmaatschappij waar arme sloebers en zwervers alles op alles moeten zetten om te overleven. Waar jonge dames zomaar in ongenade vallen en door de tuchtwacht opgepakt worden. En na een schijnproces van een paar minuten naar het spinhuis worden verbannen voor straf. Er zijn maar weinig die daar gezond uit komen. Hoe werkt het in de sadistische clandestiene organisaties van de Zweedse elite? En van wie is het gruwelijk verminkte lichaam dat wordt opgevist uit de golven van Fatburen?

Ben je na de vorige alinea nog niet afgehaakt maar wil je juist meer weten? Reserveer dan snel deze roman en nestel je er net zoals ik mee op de bank of in je lekkere luie stoel. Voor je het weet ben je een dagdeel verder. Het meeslepende boek bestaat uit vier delen en geeft je buiten het spannende verhaal om een historisch kijkje in de wereld van 1793.

De schrijver Nicklas Carl Bosson Natt och Dag (1979) was hoofdredacteur van het tijdschrift Slitz voordat hij zich volledig op het schrijven stortte. In het jaar 1434 vermoorden zijn voorvaderen de leider van een oproer tegen de Zweedse koning. Ze verloren Stockholm in 1520 aan de Deense koning en waren gedwongen het land te ontvluchten. De familie Natt och Dag behoort tot de oudste adellijke families van Zweden. Met het schrijven van dit prachtige debuut belandt hij meteen in mijn favorieten.

reserveer dit boek

Wie is de moordenaar?

Detective,

Morgan Sheppard wordt wakker in een hotelkamer, vastgeketend aan een bed. Hij weet niet waar hij is en weet niet hoe daar is terechtgekomen. Hij blijkt niet de enige in de hotelkamer. Vijf andere mensen zijn net als hij gedrogeerd en opgesloten in de kamer. In de badkamer ligt het lijk van een man. Als de televisie aanfloept vertelt een man met een paardenmasker dat er een moordenaar in het gezelschap is en dat ze drie uur de tijd hebben om die te ontmaskeren. Lukt het niet dan zal iedereen sterven.

tiktakDaar begint het verhaal. Sheppard heeft een tv-programma waarin hij als tv-detective gasten confronteert met hun overspel of ander gedrag dat niet door de beugel kan. Dat programma heeft hij gekregen omdat hij vijfentwintig jaar eerder als twaalfjarige een moord heeft opgelost en als een natuurtalent wordt gezien. In dat verleden ligt ook de sleutel tot de oplossing.

Tik Tak is een gesloten kamer mysterie. Een detectivegenre dat zijn oorsprong heeft in De moorden in de Rue Morgue uit 1841 van Edgar Allan Poe. Het verhaal is geen literair meesterwerk, maar met de terugblikken op de jeugd van Sheppard en de uiteindelijke ontknoping een lekkere detective die de spanning er in houdt.

Ter afsluiting van deze bespreking even een citaat van Victor Hugo, omdat het zo goed past bij dit verhaal en die je zelf kunt gebruiken mocht je daar behoefte aan hebben: De wraak is mank; zij komt langzaam, maar zij komt.

reserveer dit boek

Verrassing uit Hongkong

Detective, , ,

Hongkong Noir is een zeer aangename verrassing voor liefhebbers van detectives waarin deductie belangrijker is dan snelle actie en spanning. De verrassing zit ‘m vooral in de wereldstad die als achtergrond dient voor de zes verhalen van Chan Ho-Kei. Het eerste verhaal speelt in 2012 en het laatste verhaal in 1967. Je reist dus terug in de tijd en krijgt een prachtig beeld van Hongkong door de jaren.

chanIn het eerste verhaal maken we kennis met Kwan Chun-dok en zijn protegé Sonny Lok. Kwan is legendarisch binnen het politiekorps vanwege zijn speurdersneus en zijn onorthodoxe aanpak.

Kwan ligt in coma en op sterven. Toch weet Lok gebruik te maken van de reputatie van Kwan in het oplossen van de moord op een rijke zakenman. De manier waarop hij het doet laat zien dat hij een goede leerling is van zijn mentor. Langs de randen van zijn bevoegdheden en met veel verbeeldingskracht.

De plots zijn uitstekend in deze lekker dikke bundeling verhalen. Het moment suprême in elke klassieke detective is het moment waarop de speurder uit de doeken doet wie de moordenaar is. Daarin streeft Kwan zijn Belgische tegenhanger Hercule Poirot gemakkelijk voorbij en doet hij vooral aan Sherlock Holmes denken.
Het gevaar van korte detectiveverhalen is dat het vooral om het plot draait en de personages er wat bekaaid vanaf komen. Met Hongkong als decor en een kijkje in de geschiedenis van deze fascinerende stad is dat geen probleem. Eigenlijk heb je zes volwaardige detectiveromans ineen en is Hongkong Noir een genot om te lezen.

reserveer dit boek

Het probleem met bokken en schapen

Detective

Engeland, 1976. Mevrouw Creasy is verdwenen en de hele buurt staat op stelten. Tijdens de lange en hete zomervakantie gaan twee tienjarige meisjes, Gracie en de ziekelijke Tilly, daarom op zoek naar God. Want volgens de pastoor weet Hij alles en als ze Hem vinden komt mevrouw Creasy vast ook weer thuis…

 ‘Zozo, de eerste dag van de vakantie,’ zei mijn vader.
‘Hmm.’ Ik hurkte voor de koelkast om te zien wat ik voor de lunch kon verwachten.
‘Wat gaan Tilly en jij doen deze zomer?’
‘We gaan God zoeken,’ zei ik vanuit het binnenste van de koelkast.
‘God?’ Ik hoorde de borstel over het leer glijden. ‘Daar ben je wel even zoet mee.’
‘Zo moeilijk kan het niet zijn. Hij is overal.’

En verderop:

‘Ik wil dat hij iedereen hier in de Avenue beschermt,’ zei ik uiteindelijk. ‘Zoals een herder.’
‘Maar alleen de schapen,’ zei Tilly. ‘God houdt niet van bokken. Die stuurt hij de woestijn in en dan praat hij nooit meer met ze.’
Walter keek op. ‘Bokken?’
‘Ja,’ zei ik. ‘De wereld is een en al bokken en schapen. Je moet er alleen achter zien te komen wie wat is.’

Het probleem met bokken en schapenGracie en Tilly bellen bij iedereen aan, op zoek naar aanwijzingen. Iedereen in de buurt heeft iets te verbergen, want negen jaar geleden is er iets ergs gebeurd waaraan ze allemaal schuldig zijn. Heeft mevrouw Creasy ontdekt wat er aan de hand was en komt alles uit?

In de bieb is dit boek ingedeeld bij de detectives, maar het is meer een – met vaart en humor geschreven – verhaal over volwassen worden en menselijke tekortkomingen.

Joanna Cannon (1951) is psychiater, wat goed te merken is aan het plezier en inzicht waarmee ze de buurtbewoners beschrijft. Bovendien tovert ze met woorden, en dat levert zinnen op als deze:

Door de vroege weduwestaat vulde ze haar leven met de restjes van anderen en had ze zich een weg naar de onmisbaarheid gebakken, gebreid en opgepast. (…) Ik heb mevrouw Morton nooit anders gekend dan zo, schoongewassen en gehuld in tweed, rammelend als een kiezelsteen in een leven gemaakt voor twee.

reserveer dit boek

 

 

Hoe betrouwbaar zijn herinneringen

Detective, ,

spiegels

Don’t believe the hype is een nummer van Public Enemy en een prima motto om licht kritisch door het leven te gaan. Boek der spiegels werd gelanceerd als een Donna Tartt meets Joël Dicker, vanwege het universitaire milieu en een misdaad die het verhaal een spannend element geeft.

chiroviciIk snap de vergelijking, maar met de Olympische Winterspelen in aantocht kun je zeggen dat Tartt het goud heeft, Dicker zilver en Chirovici, wel wat sneu, op de vierde plaats komt.

Het verhaal gaat over de moord op een hoogleraar die bezig is met een schimmig onderzoek naar de werking van het geheugen bij soldaten met een posttraumatische stoornis. Voor die moord uit 1987 is iemand gearresteerd, maar die blijkt niet de dader te zijn.

De eerste verteller van het verhaal wordt op het spoor gezet van de echte dader dankzij een manuscript dat hem is toegestuurd door een van de hoofdrolspelers in het moorddrama jaren geleden. Beetje cliché, maar altijd lekker als er een manuscript opduikt in een boek, altijd goed voor een geheimzinnige sfeer in het verhaal.

De eerste verteller lost de puzzel niet op en splitst het een journalist in de maag die het op zijn beurt doorgeeft aan een oud-rechercheur. Goede vondst van de schrijver, geeft het verhaal wat extra’s maar tegelijk zorgt het ervoor dat je niet volledig meegesleept wordt in de geschiedenis, omdat je telkens opnieuw moet identificeren met het leidende personage.

Maar genoeg kanttekeningen, Boek der spiegels is wel een lekker lezende, intrigerende detective over de feilbaarheid van ons geheugen, maar verwacht geen Tartt of Dicker (sorry, weer een kanttekening).

reserveer deze boeken