Vrees me is het eerste deel van een trilogie over Juliette een 17 jarige met een gave, al beschouwt ze haar “talent” als een vloek. Daar heb je er weer een zul je denken. Zo’n dystopie met een meid die heel wat in de mars heeft en een jongen ontmoet en dan de autoriteiten uitdaagt. Die autoriteiten heten in deze trilogie Het Herstel. Zij proberen hun macht te handhaven met militair vertoon en kunstmatig gecreëeerde schaarste.
Het is helemaal waar die veronderstelling dat dit weer zo’n dystopische trilogie is. Toch is Vrees me meer dan de moeite waard door het talent van de schrijfster. We zitten in het hoofd van Juliette en Tahereh Mafi  heeft een zeer origineel en beeldend taalgebruik om haar gedachten weer te geven. Het zorgt ervoor dat we haar angsten en twijfels leren kennen op een indringende wijze.

Het boek begint met de zin: Ik zit nu 264 dagen vast. Het isolement waarin ze zit, de eenzaamheid komt door haar stijl heel dichtbij. Bovendien is Mafi wereldkampioen in het beschrijven van passie.

Zijn lippen glijden langs mijn hals … en ik vraag me af waarom er zo veel vrachttreinen door mijn hart denderen, waarom zijn borst klinkt al een kapotte harmonica.
Of deze: Hij legt twee vingers tegen mijn kin, duwt mijn hoofd een heel klein stukje omhoog en ik ben als een stroomdraad in water.

Ik weet niet echt wat ze bedoelt, maar het klinkt goed en zo willen we het allemaal wel voelen.Verwoest me is net uit en het derde deel is al in het Engels verschenen. Voor iedereen die van De Hongerspelen genoot, want zo goed is dit eerste boek wel, al zullen de mannen wat moeite hebben met al die hartstocht en passie.

Maar goed, de filmrechten zijn niet voor niks verkocht. Tahereh Mafi een rijzende ster in de VS.