Categorie archief: Non-fictie

Eens ging de zee hier tekeer

Geschiedenis, Non-fictie, Waar gebeurd,

Het dichten van de Afsluitdijk (1932) en de inrichting van de nieuwe Zuiderzeepolders kregen landelijk veel aandacht. Men geloofde in de vooruitgang en de focus lag op het nieuwe land. De plannen kwamen uit de koker van ingenieur Cornelis Lely, die de realisering van zijn levenswerk zelf niet meer meemaakte. Hij overleed in 1929. Voor de vissersfamilies uit de pittoreske Zuiderzeestadjes hadden de Zuiderzeewerken grote gevolgen. Er stroomde geen zout water meer in de Zuiderzee, het werkgebied werd kleiner en gemakkelijk uitvaren naar de Noordzee was er niet meer bij. De afsluiting had tot gevolg dat langs de boorden van de Zuiderzee duizenden gezinnen brodeloos werden.

De maakbaarheid die Nederland nastreefde , leek eerder te kunnen bewerkstelligd op de schone lei die de IJsselmeerpolders representeerden dan in de historische havenkommen van de Zuiderzee plaatsen. In de samengeknepen ogen van de vissersmannen gloorde niet de toekomst. Ze weerspiegelden het verleden.

Inderdaad, Eva Vriend kan schrijven! Eens ging de zee hier tekeer is een verhaal over eerlijke, hardwerkende mensen met veel gemeenschapszin, die geloofden in een toekomst in de visserij. Het leven en lot van deze kustbewoners was door het dichten van de Afsluitdijk met elkaar verbonden. Veel vissers waren door alle veranderingen genoodzaakt een beroep doen op de Zuiderzeesteunwet. Ze moesten zich laten omscholen en gingen op zoek naar ander werk. Aan de hand van vier families uit Wieringen, Volendam, Spakenburg en Urk vertelt de schrijver deze vaderlandse geschiedenis. Het is de rode draad in het boek, waarin ook andere families en verhalen aan bod komen.

Eva vriend is geboren en getogen in Luttelgeest en schreef in 2013 Het nieuwe land dat over de inpoldering van de toenmalige Noordoostpolder gaat. Voor Eens ging de zee hier tekeer dook de historica de archieven in, organiseerde vertelcafés en interviewde niet minder dan 100 mensen. Feiten en verhalen wisselen elkaar in hoog tempo af. De kracht van de schrijver is dat ze oprecht geïnteresseerd is in gewone mensen. Hoe brachten ze hun tijd door, wat waren hun problemen en wat was hun perspectief. Vooral de passages waarin ze beschrijft hoe de kotters op de Noordzee in zwaar weer terechtkomen zijn zowel meesterlijk als aangrijpend. Niets dan lof over dit grote verhaal, dat als geschiedenisboek in romanvorm is opgeschreven. Wel raak je zo nu en dan verstrikt in de vele personages met hun bijnamen, die worden opgevoerd.

Het is niet verwonderlijk dat dit kloeke werk de shortlist van de Libris Geschiedenis Prijs 2020 heeft bereikt. Het verhaal van de Zuiderzee en haar kust bewoners is een fascinerende geschiedschrijving. Ook als luisterboek te downloaden bij de bibliotheek.

Het vergeten volk

Geschiedenis, Non-fictie

De Jezidi’s werden wereldnieuws toen IS-strijders in augustus 2014 de regio Sinjar binnentrokken en tienduizenden Jezidi’s de gelijknamige berg op vluchten zonder eten en drinken. In november 2015 werd het gebied bevrijd van IS door Peshmerga-strijders. Duizenden Jezidi’s zijn vermoord, meegevoerd, verkocht als slaaf, verkracht, gemarteld. Zes jaar later zitten er naar schatting 200.000 Jezidi’s in vluchtelingenkampen.jezidiOver hen schreef Brenda Stoter Boscolo dit monument van een boek. In 2013 maakte ze kennis met deze religieus-etnische gemeenschap, die door moslims duivelsaanbidders worden genoemd. Reden voor eeuwenlange vervolging.

De Jezidi’s geloven in één god Ezid en in zeven aartsengelen, waarvan de Pauwenengel de belangrijkste is, die de zorg voor de aarde hebben. Het is een gesloten gemeenschap, je kunt niet Jezidi worden en trouwen kan alleen binnen de gemeenschap.

De schrijfster is na haar eerste kennismaking regelmatig afgereisd naar het gebied. In eerste instantie als journalist, maar langzaam kreeg het idee van een boek gestalte.
Ze maakt kennis met met mannen en vrouwen in de kampen. Komt bij mensen “thuis” (in de tentenkampen) en verwondert zich over de gastvrijheid en vrijgevigheid en sluit zelfs vriendschappen. Ze probeert behoedzaam vrouwen te interviewen die uit IS-gebied zijn teruggekeerd. Over de gruwelen, de verkrachtingen, het doorverkopen als slaaf, de vreselijke behandeling door IS-vrouwen. Ze praat met kinderen die teruggekocht zijn, gehersenspoeld en getraumatiseerd. Vrouwen die met een kind van een IS-strijder zijn teruggekomen. Kindsoldaten. Ze constateert dat vooral de psychische nood groot is en dat maakt de verhalen des te schrijnender.

Met veel empathie schrijft Stoter Boscolo over het lot van de Jezidi’s. Ze heeft van Het vergeten volk een meeslepend en persoonlijk verhaal gemaakt, dat je zo nu en dan weg moet leggen om in alle rust te verwerken.
Haar woede over de westerse aandacht voor vooral IS-vrouwen steekt ze niet onder stoelen of banken. Hoe bestaat het dat de belangstelling naar de daders gaat en niet naar de slachtoffers? Dat er nog zoveel vluchtelingen zitten in kampen, terwijl er gesproken wordt over het repatriëren van IS-vrouwen?

Hopelijk draagt dit bijzondere boek bij aan een beter lot voor dit bijzondere volk.

reserveer

De lange arm van Poetin

Non-fictie, Spionage, ,

Heidi Blake is onderzoeksjournalist voor BuzzFeed News. Na publicatie van haar boek, From Russia with blood, heeft ze een sabbatical genomen tot september dit jaar. Begrijpelijk als je kijkt naar de ongelofelijke hoeveelheid feiten die zij en haar medewerkers naar boven heeft gehaald. Gefactchecked en al.

blakeEen van de uitwassen van het uit elkaar vallen van de Sovjet Unie zijn de mannen die zich buitensporig verrijken aan de chaos in het enorme land. Boris Berezovski, de allereerste oligarch, gebruikt zijn geld en invloed om Vladimir Poetin naar voren te schuiven als opvolger van wodkaliefhebber Boris Jeltsin. Hij treedt af op 31 december 1999. De nieuwe eeuw begint met een nieuwe president.Vladimir Poetin.

De liefde van Berezovski voor Poetin bekoelt al snel. Hij gebruikt zijn podium om kritiek te leveren op de oorlog met Tsjetsjenië en wordt daarmee een publieke vijand van Poetin. Berezovski wordt het te heet onder voeten en zoekt zijn heil in Londen, met in zijn kielzog Russen die met hun witgewassen geld een nieuw leven willen opbouwen in het vrije Westen.

From Russia with blood is het relaas van een machtspoliticus die een wet door de Doema jaagt waarmee het gelegitimeerd is om onderdanen op buitenlandse bodem te vermoorden. Landverraders, journalisten, advocaten, iedereen die Poetin in de weg zit, kan aan de beurt komen (Putinverstehers in het westen praat dat ’s recht).

Uiteindelijk beschrijft Blake 14 moordaanslagen op Britse bodem (en eentje in de VS). Onder druk van bovenaf worden onderzoeken voortijdig afgesloten en verdwijnt bewijsmateriaal als sneeuw voor de zon. Blair en later Cameron hechten meer waarde aan goede verstandhoudingen met en aardgas van het Kremlin dan aan de waarheid. Pas nadat een foto van de doodzieke Litvinenko op de voorpagina’s van de kranten komt, wordt er werk gemaakt van een fatsoenlijk onderzoek. Anno 2020 is het wel duidelijk dat ondanks ferme woorden van Cameron en Theresa May, Poetin nog steeds zijn gang kan gaan (Skripal).

Naast de verhalen over Blake ontrafelt ze het verhaal achter de aanslagen op twee flatgebouwen in Moskou en de gijzeling van de school in Beslan. Die worden door Poetin toegeschreven aan Tsjetsjenen, het excuus om de oorlog in Tsjetsjenië te beginnen.

Schimmige figuren, geld, polonium, seks, moord, drugs, giftig gras en een bad guy op de achtergrond. Het boek leest als een razende spionagethriller, totdat je je beseft dat er kruid gewassen is tegen Poetin. De man gaat zijn gang en heeft de tijd van zijn leven met zijn leger hackers, geheime agenten, desinformatie, annexaties en miljarden op de bank. Beangstigend.

reserveer

Amerikanen lopen niet

Non-fictie, ,

Dit land maakt me bang.

Het is drie uur in de ochtend als we wakker schrikken van luid gebons op de voordeur.
‘Hoorde jij dat ook?’
Natuurlijk hoorde ze het. Maar we durven geen van beiden naar het raam om te zien wie er in de holst van de nacht beneden op de veranda staat. Het zal geen bekende zijn, want we kennen hier nog niemand, behalve de overbuurman.

veelenHiermee begint het verslag van Arjen van Veelen over zijn verblijf in St. Louis, Missouri. De plaats ken ik vooral uit het boek The View from Flyover Country van Sarah Kendzior, een vlijmscherp boek over de VS onder Obama en Trump over het vergeten Amerika. En natuurlijk van de rellen in Ferguson, een voorstad van St. Louis.

Zijn vrouw, microbioloog Rosanne Hertzberger, heeft een baan gekregen in een laboratorium in St. Louis, waar ze verder kan met haar onderzoek naar de bacterie Lactobacillus crispatus.

Lekker droog schrijft Van Veelen: ‘Daarna pakten we onze biezen, vlogen een bacterie achterna, naar het beloofde land.’

Over zijn ervaringen tussen 2014 en 2016 schrijft hij voor De Correspondent. Op die verhalen is dit boek gebaseerd, herschreven en aangevuld.
In St. Louis, een van de meest gewelddadige steden in de VS, probeert Van Veelen zijn weg te vinden. De scheiding tussen arm en rijk, zwart en wit is zo groot dat hij de stad de bijnaam “Apartheid City” geeft.

Van Veelen is nog nauwelijks gewend aan zijn nieuwe omgeving of de rellen in Ferguson breken uit. Tot zijn schrik vraagt het NOS Journaal hem voor een rechtstreeks verslag vanuit de voorstad. Diezelfde schrik voor zijn nieuwe thuis voel je vooral in het eerste deel van het boek. Langzaam went hij aan zijn nieuwe omgeving. Daar dragen zijn fietstochten door de omgeving zeker aan bij. Mede hierdoor leert hij mensen kennen en begint hij zich thuis te voelen. Dat zorgt voor een kijk in de Amerikaanse samenleving die je niet snel elders krijgt. Amerikanen lopen niet is een uiterst boeiend verslag van zijn tijd in St. Louis. Dankzij zijn journalistieke pen is het een aanrader voor iedereen die in de VS is geïnteresseerd. Een fascinerend boek.

reserveer

 

Catch & kill

Non-fictie, ,

Catch & Kill verwijst naar een heimelijke techniek die wordt gebruikt door tabloidkranten om te voorkomen dat een persoon informatie openbaar maakt die schadelijk is voor een derde partij.

Bron: Wikipedia

farrow

Ronan Farrow kreeg in 2018 de Pulitzer Prijs voor zijn stukken in The New Yorker over de beschuldigingen van seksueel geweld door Hollywood-producer Harvey Weinstein.

De grote Amerikaanse omroep NBC, waarvoor Farrow het verhaal maakt, zet hem onder grote druk om te stoppen met zijn onderzoek en weigert uiteindelijk ook maar iets uit te zenden over Weinstein.
Daarom wijkt Farrow uit naar The New Yorker. Die tegenwerking van NBC kan hij in eerste instantie niet plaatsen.

Catch & Kill is het verslag over de tijd bij NBC en daarna, waarin hij probeert zijn verhaal van de grond te krijgen en te publiceren.

Het boek, waarin namen je om de oren vliegen, leest als een thriller, maar allemachtig wat een hartverscheurend en woestmakend verhaal.
Weinstein probeert alles om zijn seksueel misbruik uit de publiciteit te houden. Omdat het er op lijkt dat ondanks geheimhoudingscontracten de misbruikte vrouwen hun verhaal doen aan Farrow, zet hij de bazen van NBC onder druk en schakelt hij een Israëlisch privédetectivebureau in om dirt over Farrow te vinden. Die volgen zelfs Jonathan Lovett, de man van Farrow. Ze stoppen er uiteindelijk mee omdat Lovett zo’n saai leven leidt. Wat een van de weinige humoristische momenten in het boek oplevert als Lovett in reactie hierop zegt dat hij helemaal niet een saai leven heeft omdat hij regelmatig naar een escaperoom gaat.

Verder vergaat je het lachen in deze adembenemende verslaglegging van praktijken die plaatsvinden in hotelkamers en kantoren. Die jarenlang konden doorgaan doordat betrokkenen niks zeiden en het zelfs faciliteerden. De getraumatiseerde vrouwen die Farrow aan het woord laat, lijken geen uitzondering te zijn. Naast het verhaal over Weinstein, komt NBC zelf aan de beurt waar mannen hogerop vrouwen seksueel belagen.

Je kunt de verhalen alleen maar in stilte lezen en de ongelooflijke moed van deze vrouwen bewonderen om naar voren te komen met hun verhaal.

Nog even over de praktijk van Catch & Kill.
AMI is het bedrijf dat de roddelkrant The National Enquirer uitgeeft. Zij bieden hun diensten aan om schadelijke verhalen op te kopen en weg te stoppen in een kluis. Een kluis die daadwerkelijk bestaat. Een van de side stories in het boek is het verhaal dat vlak voor de Amerikaanse verkiezingen in 2016, medewerkers van het blad belastende verhalen over Trump door de papierversnipperaar halen.
Bekendste Catch & Kill is het verhaal van Stormy Daniels over de korte verhouding die ze had met de multimiljonair. De inmiddels gearresteerde Michael Cohen deed hiervoor de financiële afhandeling. Dat had hij beter over kunnen laten aan de experts van The National Enquirer die dat normaal gesproken discreet proberen te regelen.

Weinstein is aangeklaagd en op borgtocht vrijgelaten in afwachting van de rechtszaak tegen hem in januari 2020. Op het moment dat ik het boek net uit had, kwam ik een foto van Weinstein tegen op Twitter, zittend in een theaterclub, geflankeerd door twee vrouwen. Ik was verbijsterd door de aanblik van de man die zoveel leed heeft toegebracht aan vrouwen en eigenlijk in een cel hoort te zitten. Met genoeg geld kun je dankzij het rechtssysteem in de VS vrij rondlopen in afwachting van je rechtszaak. Geld maakt vrij ($ 1.000.000 borg). Nog verbijsterender vond ik de idee dat twee vrouwen naast hem willen zitten. Alsof er niets is veranderd.

Pod Save America, podcast met op 1.00 uur een interview van Jonathan Lovett (de man van) en Ronan Farrow:

Lekker laten lullen

Autobiografisch, Humor, Non-fictie,

Een boekje dat gaat over de perikelen van dertigers, wil je dat lezen als je maar liefst tweemaal zo oud bent? Ja dus. Volgend jaar hoopt jongste dochter haar dertigste verjaardag te vieren, en dan zou dit boek een toepasselijk cadeautje kunnen zijn. Maar dan moet ik wel zeker weten dat ik haar geen kat in de zak geef.

Lianne Sanders (30) en Suzette Hermsen (31) zijn freelancers en journalisten. Verder hebben zij met elkaar gemeen dat ze in tegenstelling tot veel leeftijdsgenoten in hun kennissenkring nog niet getrouwd zijn, geen huis en goedbetaalde baan hebben en ook nog geen kind(eren). Daar houden de overeenkomsten op. Lianne zit midden in een burn-out en krabbelt daar moeizaam uit; Suzette gaat nuchter en optimistisch om met alles wat op haar pad komt. In dit boek komen ze om de beurt aan het woord en geven ze openhartig en met humor een kijkje in hun leven. Dit doen zij in hoofdstukken met titels als:

  • Waarom je niet meer bij je moeder wilt wonen als je bijna dertig bent (Lianne)
  • Ik ben al twaalf jaar volwassen, maar voel het me nog altijd niet (Suzette)
  • Ik was de hele tijd bang, maar wist niet goed waarvoor (Lianne)
  • Dat je niet meer op reis kunt zonder dat mensen denken dat je ten huwelijk wordt gevraagd (Suzette)
  • Ik werd zo zweverig dat ik soms bang was dat ik opsteeg (Lianne)
  • Tegenwoordig is iedereen authentiek, wat het meteen weer een boel minder authentiek maakt (Suzette)

Lianne is naar mijn smaak wat veel bezig met zaken als leven in het nu, mediteren en in verbinding zijn met zichzelf, maar voordat ik echt met kromme tenen zat te lezen gooide ze er wat zelfspot en rake oneliners doorheen. En sommige van haar inzichten zijn best verhelderend.
Verder is dit gewoon een herkenbaar en vaak vermakelijk boekje, plezierig leesvoer voor dertigers maar net zo goed voor hun moeders (die het volwassen worden ook nog niet allemaal onder de knie hebben). In elk geval komt Lekker laten lullen alvast op het lijstje met cadeau-ideeën.

Eerder verscheen van hun hand Zeik niet zo; het echte leven van de millennial. Dit schreven ze samen met mede-journalist Anouk Kemper.

Reserveer dit boek

 

 

Lianne Marije Sanders en Suzette Hermsen

’t Hooge Nest

Non-fictie, Tweede Wereldoorlog, , ,

Dit verhaal over de zussen Janny en Fien Brilleslijper begint als schrijfster Roxane van Iperen in de villa ’t Hooge Nest gaat wonen. Tijdens de verbouwing vinden ze her en der in het huis ruimtes waarin onderduikers uit de Tweede Wereldoorlog hebben geschuild. Ze besluit de geschiedenis van de villa uit te zoeken.

Net als in het fascinerende Het huis aan het meer van Thomas Harding, waarin aan de hand van een buitenverblijf bij Berlijn een eeuw Duitse geschiedenis wordt verteld, begint het verhaal als een vertelling van een huis.

De eerste bewoner van ’t Hooge Nest was Dirk Witte, schrijver van het lied Mensch, durf te leven, in 1917 gezongen door Jean-Louis Pisuisse. Hij liet in 1920 dit huis ontwerpen en bouwen, en woonde er met zijn vrouw en dochter.

hoogenestAal gauw komt de familie Brilleslijper in beeld. Het vooroorlogse leven van deze familie wordt beeldend beschreven en je krijgt een prachtige schets van het joodse leven in Amsterdam in die jaren. Dat stemt tegelijk droevig omdat je weet wat ze te wachten staat als de Duitsers ons land binnen vallen.

Uiteindelijk vinden de zussen de villa in ’t Gooi, waar ze de rest van de oorlog hopen uit te zitten. Het wordt een toevluchtsoord voor onderduikers in een omgeving waar veel NSB’ers wonen. De moed en de vindingrijkheid van de bewoners en vooral van Janny maken diepe indruk.

Het uiteindelijke verraad komt hard aan als je erover leest en dat is de verdienste van Van Iperen. Zij heeft met dit boek een monument geschreven voor dit huis maar ook voor de veerkracht van de zussen en de andere bewoners.

Als ze met het laatste transport vanuit Westerbork naar Auschwitz worden afgevoerd weet je wat er gaat komen. De onvoorstelbare wreedheid van de Nazi’s in dit kamp en in Bergen Belsen wordt zeer aangrijpend beschreven. Als Janny en Fien zich in dat laatste kamp ontfermen over de zussen Anne en Margot Frank, hoop je ergens tegen beter weten in op een goede afloop. Als Margot en Anne vlak achter elkaar aan vlektyfus komen te overlijden, slechts enkele weken voordat het kamp wordt bevrijd, laat dat je verslagen achter.

reserveer

Bekijk de documentaire De laatste zeven maanden, vrouwen in het spoor van Anne Frank

‘Ik was vijf en wist: wij zijn de vijand’

Biografie, Non-fictie, Waar gebeurd,

Pas na de dood van haar vader realiseerde Jolande Withuis zich dat zij hem nooit goed heeft gekend. In het boek Raadselvader is de schrijfster er -na veel onderzoek -in geslaagd een goed beeld te krijgen van het leven van haar vader, Berry Withuis. Met behulp van het BVD-dossier heeft ze zijn levensgeschiedenis gereconstrueerd.

raadselvaderBerry was nog maar 12 jaar toen zijn vader overleed. Voor hem was dat een reden om het streng gereformeerde geloof de rug toe te keren. Later kwam er een nieuw geloof voor in de plaats, de totalitaire heilsleer van het marxisme-leninisme. Als journalist kreeg hij een baan bij dagblad De Waarheid. Vlak na de oorlog was dat de grootste krant van Nederland, maar al spoedig kalfde de oplage van de voormalige verzetskrant af. De communisten hadden weliswaar aan geallieerde zijde dapper meegeholpen om het nazi regime ten val te brengen, maar in  Nederland werd je na de tweede wereldoorlog als CPN-er met de nek aangekeken. Of zoals de schrijfster het zelf formuleert: ‘Ik was vijf en wist: wij zijn de vijand’.

De communistische heilsleer drukte een zware stempel op het gezin en oud-verzetsman Withuis senior werd scherp in de gaten gehouden door de Binnenlandse Veiligheidsdienst. Hierover werd in het gezin niet gesproken, er werd überhaupt weinig gesproken en zeker niet over gevoelens. Na het vertrek bij de krant werd Withuis schaakjournalist en organiseerde hij simultaans en toernooien. Schaken was voor hem een manier om mensen te ontmoeten zonder daadwerkelijk met hen te communiceren. Te midden van zijn schaakvrienden was hij minder gesloten dan thuis. De laatste ruim 40 jaar van zijn leven heeft hij zich volledig aan het schaken gewijd. Het is een beetje jammer dat de auteur aan deze periode zo weinig aandacht heeft besteed. Schaken was toch zijn lust en zijn leven en zijn belangstelling voor het communisme verdween meer en meer naar de achtergrond.

Toch is Raadselvader een geweldig boek en Jolande Withuis heeft allemaal prachtig opgeschreven. Een boek over een familiegeschiedenis, een levensbeschrijving van haar vader en de rol van het communisme in het Nederland van vlak na de oorlog ineen. En zoals de ondertitel Kind in de Koude Oorlog al aangeeft wordt ook nog eens haar eigen rol en ontwikkeling daarin beschreven. Voorwaar geen eenvoudige opgave!

Schatzoeken in de jungle

Avontuur, Informatief, Non-fictie, Waar gebeurd, , ,

prestonvloek
La Mosquitia in Honduras is een van de gevaarlijkste gebieden ter wereld. Het is een bijna ondoordringbare jungle met dodelijke slangen, insecten en andere dieren, ziekten, overstromingen en modderstromen. Ondanks dat dringen illegale houtkap, drugssmokkelaars en plunderaars steeds verder door en wie archeologische schatten veilig wil stellen moet snel zijn. Filmmaker en avonturier Steve Elkins, geobsedeerd door legendes over een Witte Stad, of de Stad van de Aapgod, was jaren bezig met bronnenonderzoek en het verzamelen van fondsen voordat hij in 2015 een expeditie kon uitrusten. Met behulp van moderne Lidar-technologie, die door een dicht bladerdek kon dringen, is het terrein vanuit een vliegtuig verkend en werden er door mensen aangelegde wallen ontdekt. Dat maakte gericht zoeken mogelijk in dit gebied waar honderden jaren geen mensen zijn geweest.

Douglas Preston De verdwenen stadHistoricus en schrijver Douglas Preston is vooral bekend als een van de auteurs van het duo Preston & Child, maar hij is ook historicus en hij schrijft regelmatig voor National Geographic Magazine. In die laatste hoedanigheid mocht hij met de expeditie mee als correspondent, samen met een filmploeg, archeologen, soldaten en survivalspecialisten. De zoektocht vol ontberingen werd beloond met de vondst van aarden wallen en piramiden, en een heel kerkhof van gebroken aardewerk. Preston publiceerde zo snel mogelijk na de vondst een artikel in de National Geographic (hier te lezen).

In dit gebied met destijds uitgebreide nederzettingen woonde een aan de Maya’s verwant volk, dat zijn bloeiperiode beleefde nadat de Mayasteden waren vervallen. Omstreeks 1500 stortte de cultuur plotseling ineen. De belangrijkste oorzaak is waarschijnlijk de uitbraak van besmettelijke ziekten, waaronder pokken, die de Spanjaarden met zich meegebracht hadden.

Wie de nogal ‘Amerikaanse’ stijl van schrijven voor lief neemt raakt geboeid door een spannend avonturenverhaal en steekt ondertussen het nodige op over de geschiedenis van Honduras, de oude volken van Midden-Amerika, de oorzaken van hun massale uitsterven en de gevaren die de natuur en archeologische vindplaatsen bedreigen.

Zelfs de vloek werd werkelijkheid: de helft van de groep, inclusief de auteur,  werd via zandvliegjes besmet met parasieten die zonder behandeling zouden zorgen voor een uiterst onaangename manier van doodgaan.

reserveer deze boeken

Nederland door de ogen van een Engelsman

Geschiedenis, Non-fictie,

goingdutch

Why the Dutch are different is de oorspronkelijke titel. In het Nederlands heet het boek Going Dutch. Beetje merkwaardig deze “vertaling”. Net als alle uitdrukkingen in het Engels waarin het woord Dutch voor komt, is dit niet positief bedoeld. Terwijl Ben Coates in zijn verwondering over ons volkje, juist wel een positieve blik heeft.

coatesJaren geleden, op zijn terugreis naar Engeland, strandt hij op Schiphol. Hij zoekt contact met de enige Nederlandse die hij kent, een mager meisje (zo noemt hij haar het hele boek door :-). Bij haar blijft hij slapen om nooit meer weg te gaan. Hij burgert flink in en krijgt het idee om te schrijven over zijn nieuwe vaderland. Coates reist het land door en lardeert zijn ervaringen met zijn kennis over de geschiedenis van de Lage Landen.

Hij stort zich in het carnaval, gekleed in een tijgerpak. Als cultureel antropoloog doet hij in een dag Maastricht, Eindhoven en Breda aan. Verbaast zich over het enorme gezuip, maar vertelt tegelijk over de scheiding tussen het katholieke zuiden en het protestante noorden.

Hij ziet de verzuiling als basis voor ons poldermodel. De eeuwenlange strijd tegen het water als reden van onze weinig warme relatie met de natuur, wat hij illustreert met het verhaal over zijn nieuwe buurman. Die gaat op de eerste dag de prachtige tuin met een kettingzaag te lijf, om het daarna van voor naar achter te betegelen en vol trots tegen Coates zegt: “Mooi hè?”. De natuur moeten we beheersen, wil hij maar zeggen.

Hij ziet in de laatste vijf jaar het vrije Nederland veranderen, al vindt hij het nog steeds het meest tolerante land van Europa. Wel worden we aan alle kanten ingehaald door landen die het homohuwelijk invoeren en marihuana legaliseren. Dat we het vieste land van Europa zijn vindt hij een goed bewaard geheim.

Going Dutch is een lekker leesbaar verslag van een buitenstaander die kritisch is maar tegelijk met verwondering en bewondering kijkt naar dit langste volk van de wereld (dankzij onze grote melkconsumptie).

reserveer deze boeken