Tagarchief: autisme

Koude spanning

Thrillers, ,

Heel lang geleden zag ik een verfilming van The Hound of the Baskervilles. Het verhaal van Arthur Conan Doyle dat zich afspeelt in de moors van Dartmoor. In zwart-wit en op een leeftijd dat je al snel kippenvel krijgt als het (te) spannend wordt. Als je daar je thriller laat afspelen, dan leg je de lat hoog voor jezelf, want een vergelijking is zo gemaakt.
tremayneTremayne, bekend van De IJstweeling en Vuurkind, slaagt erin om de lezer mee te slepen in een duister en mysterieus verhaal met wat bovennatuurlijke elementen en kan op dezelfde plank als De Loney en De laatste riten.

Kath Redway lijdt aan geheugenverlies* nadat ze met haar auto van de weg raakte en bijna verdronk in een meer. De titel Vlak voordat ik stierf verwijst naar dat moment en Kath probeert er achter te komen wat er precies gebeurd is. Ondertussen woont ze in een afgelegen huisje in de moors met haar man die parkbeheerder is en haar dochter Lyla.

Lyla heeft een autistische stoornis en zorgt in het verhaal voor mysterieuze invloeden, net als de onverbiddelijke natuur rond hun huis. In de moors kunnen mist en vorst van het ene op het andere moment de omgeving veranderen van een prachtige in een koude wereld waar spoken uit het verleden maar al te reëel zijn. Koude spanning voor iedereen die houdt van thrillers waarin de omgeving net zo levend wordt als de personages. Jammer dat ik niet meer zo snel kippenvel krijg, want dat had gekund met deze pageturner.

* tijdelijk geheugenverlies lijkt in thrillers vaker voor te komen dan in het echte leven.

reserveer dit boek

 

Trailer van de film die ik lang geleden zag:

 

Alsof opgroeien nog niet lastig genoeg is

Autobiografisch, Bestseller, Familie, ,

Een hand geven, iemand aankijken wanneer diegene tegen je praat, antwoord geven op een vraag van de juf op school; allemaal dingen die de meeste kinderen al best lastig vinden om te leren. Maar hoe leer je jezelf dit soort sociale vaardigheden aan wanneer je eigenlijk alleen maar met je hond durft te praten? En hoe houd je het in vredesnaam een hele dag vol in een klas vol luid pratende kinderen en onverwacht lawaai?

In Zondagskind zie je de wereld van een opgroeiend kind door de ogen van Jasmijn, een meisje met autisme. Maar omdat het verhaal zich eind jaren 80 en begin jaren 90 afspeelt, wordt het autisme niet herkend. Zo is ze nu eenmaal zegt haar moeder, wanneer Jasmijn zich terugtrekt in haar slaapkamer wanneer er visite is. Of wanneer ze met haar handen voor haar oren door het winkelcentrum loopt. En omdat ze liever met haar hond speelt dan met andere kinderen.

Judith Visser weet met dit boek precies de juiste toon te raken. Dat kan ook bijna niet anders wanneer je weet dat de schrijfster haar eigen jeugd met je deelt. Ik vind het ontzettend knap dat Judith haar belevenissen precies zo heeft opgeschreven zoals zij ze destijds heeft beleefd. Hierdoor begrijp je des te meer hoe vreselijk intens en overheersend de wereld op je over kan komen wanneer je niet kunt filteren. Je hoort alles, ziet alles en ruikt alles, tegelijkertijd, en dat is gewoon heel erg veel. Bij Judith uitte deze overprikkeling zich in zware migraine aanvallen, waardoor het leek alsof haar hoofd implodeerde.

Toch wordt dit boek nergens zwaar op de hand.  Alek Dabrowski, boekenrecensent bij o.a. Radio Rijnmond weet het treffend samen te vatten:

 ‘Soms kan een roman waarin gedetailleerd elke levensfase wordt beschreven gaan vervelen. Bij ‘Zondagskind’ had ik dat helemaal niet. Juist de details en de uitputtende beschrijvingen van wat er in Jasmijn omgaat na iedere verandering in haar leven maken het verhaal boeiend.’

Judith Visser is bij het grote publiek bekend als thrillerauteur maar wat ben ik blij dat ze ervoor gekozen heeft een uitstap te maken naar het romangenre en daarmee dit schitterende werk afleverde. Zondagskind is haar meest persoonlijke boek tot nu toe en  dit is bekroond met de Hebban Literatuur Clubprijs 2018, waarmee ze concurrenten als Arthur Japin, Haruki Murakami en Tommy Wieringa met een overvloed aan stemmen ver achter zich liet. Lezen dat boek! reserveer dit boek

 

 

 

Shtum

Verhalend,

Soms is het zo dat de voorkant van een boek je keuze bepaalt. De vrolijk gekleurde veertjes op de omslag van dit boek maakten dat ik het oppakte en mee naar huis nam. De veren spelen ook nog een rol in deze ontroerende en indrukwekkende roman. Fans van ‘Het Rosie Project’ en ‘De schok van de val’ zullen dit boek zeker graag lezen. Het is schrijnend maar ook ongelooflijk grappig. Ben Jewell is getrouwd met Emma en samen hebben ze een zoon. Jonah is tien jaar en autistisch. Persoonlijk vond ik het een heftig verhaal vooral als je niet bekend bent met autisme. Maar het is zo goed geschreven dat je begrip krijgt voor dit niet-pratende jongetje met z’n woedeaanvallen.

shtum

Deze debuutroman gaat ongeveer zo: Ben en Emma zijn aan het eind van hun Latijn. Hun zoon Jonah vertoont het gedrag van een kleuter. Dus zit er niks anders op: Jonah moet naar een internaat. Om het beste voor hun zoon te bewerkstelligen is het beter dat Ben alleenstaande ouder is. Hij trekt samen met Jonah noodgedwongen in bij zijn bejaarde vader. Terwijl Ben worstelt met de goede bedoelingen van maatschappelijk werkers en z’n drankprobleem ontdekt hij veel over zichzelf, zijn zoon en het verleden van zijn vader. Opa George is overlevende van de holocaust en heeft daar nooit over gepraat. Drie generaties mannen die niet praten. Daarover gaat Shtum ook en dat maakt het veel meer dan alleen maar een boek over autisme.

reserveer deze boeken