Tagarchief: columns

Wat ze je niet vertellen over mama zijn

suusruisAls moeder van een peuter heb je soms van die dagen die absoluut niet gezellig en leuk zijn en maar beter zo snel mogelijk voorbij kunnen zijn. Iedere ouder zal dit herkennen en daarom is het ook wel eens lekker om even stoom af te blazen, want hoe lief je kind ook is, er zijn van die momenten dat je wenst dat je behang hebt… 😉

Toen ik na zo’n fijne puberochtend
’s middags aan het werk was en aan het opruimen was bij de kast opvoeding, kon ik het dan ook niet laten om even te snuffelen. Hoe gaan andere ouders eigenlijk met die peuterpuberteit om?
Ik ontdekte het boek ‘wat ze je niet vertellen over mama zijn’ en een boek met zo’n titel moest ik gewoon even lezen.
‘Hilarische en eerlijke ervaringen van een drukke moeder’ is de ondertitel en daarmee is geen woord teveel gezegd. Ik zat meerdere keren hardop te lachen om de columns van Suus Ruis. Ze schrijft met een vette knipoog over het ouderschap waardoor je humeur er met sprongen op vooruit gaat. Oké, haar zoon is al vijf dus al lang geen peuterpuber meer, maar dat maakt allemaal niets uit.
Veel van wat ze schrijft is namelijk zo heerlijk herkenbaar! Zij schrijft gewoon zonder schroom op wat veel moeders ongetwijfeld denken, en dat geeft een goed gevoel: je bent niet de enige.
Even meegenieten? Een stukje uit het hoofdstuk ‘nu even niet!’:

Kinderen hebben is leuk. Meestal. Best vaak, eigenlijk. Behalve als je iemand moet bellen en er één in de buurt is. (…) Voor de zoveelste keer kan ik niet anders dan benadrukken dat kinderen net honden zijn: ze ruiken wanneer ze uit je buurt moeten blijven en komen dan kwispelend naast je staan. Om gek van te worden! 

In rap tempo wisselen hoofdstukken met titels als heeeeeey sexy lady, samen spelen, samen delen, van oma mag dat wél en boodschappen doen met een kind elkaar af en daarmee val je van het ene ‘oh ja!’  in het andere ‘wat erg!’ moment. Tuurlijk, Suus beschrijft de dingen hier en daar wat over de top, dat maakt het nou juist zo grappig, maar het idee is heel duidelijk. Het boek laat je op een andere, meer relaxte manier naar jezelf als opvoeder kijken en dat is helemaal geen overbodige luxe op z’n tijd.

En hoe gaat het nu met mij en mijn peuterpuber? Een stuk beter, al zeg ik het zelf. 🙂 Ik pas het oeroude trucje van tot 10 tellen toe en durf om mezelf te lachen als ik me weer eens sta te ergeren. Ach ja, ook dit is een fase en het mooie van een fase is; die gaat voorbij.
In de tussentijd geniet ik gewoon lekker, want zeg nou zelf, als zo’n hummel je vertelt dat hij jou ‘de allerliefste van de wereld’ vindt, dan ben je al die kleine ergernissen toch meteen vergeten?

Columns van Aaf en anderen

Simon Carmiggelt
Simon Carmiggelt

Het schrijven van columns dateert in Nederland uit de vijftiger jaren. De stukjes heetten toen ‘cursiefjes’. Een cursiefje is een deels verhalend, deels beschouwend prozastukje in een dag- of weekblad. Het gaat over een verschijnsel of voorval uit het alledaagse leven, dat scherp wordt geobserveerd en met humor wordt belicht.Het cursiefje dankt zijn naam aan de cursieve letter waarin het stukje in de krant verscheen. Later werd dit soort stukjes in normaal lettertype in een kadertje gezet. Uit het cursiefje ontwikkelde zich in de jaren 70-80 de column.

De vader van het genre in Nederlandstalig taalgebied is Simon Carmiggelt, onder andere onder het pseudoniem “Kronkel” in Het Parool, van 1946 tot 1983. (met dank aan Wikipedia)
Uit de beginjaren kennen we ook Nico Scheepmaker, Jan Blokker en Annie M.G. Schmidt.

De naam ‘column’ is gebaseerd op de krantenkolom. Het stukje moest passen in één kolom, ergens aan de zijkant van de krant. Anders dan in de zakelijke krantenberichten kon een schrijver in zijn column iets kwijt van zijn persoonlijke mening en observaties.

Vaak verschijnen columns na verloop van tijd als boek. Zo hebben we in de bibliotheek boeken met korte stukjes van Martin Bril, Kees van Kooten, Midas Dekkers, Jan Blokker, Marjan Berk, Youp van ’t Hek en Yvonne Kroonenberg. Een zoekactie ‘columns’ in de catalogus levert honderden titels op (even verfijnen op ‘boeken’ in de rechterkolom, anders zijn het er inclusief krantenberichten zelfs duizenden…).

Een aantal onderwerpen is snel gedateerd en we moeten soms diep in ons geheugen graven om ons te herinneren waar we ons een paar jaar geleden druk over maakten, maar er komen gelukkig ook meer tijdloze zaken aan de orde. Een bundel columns moet je eigenlijk niet in een avondje uitlezen; af en toe een paar stukjes bevalt beter.

Aaf Brandt Corstius
Aaf Brandt Corstius

Iedereen die graag columns leest kent Aaf Brandt Corstius. Aaf is erfelijk belast wat schrijven betreft: haar vader is Hugo Brandt Corstius – als columnist bekend geworden onder zijn pseudoniemen Piet Grijs, Stoker, Raoul Chapkis en Battus –  en broer Jelle schrijft reisverhalen. Aaf schreef eerst voor nrc.next, maar toen ze eenmaal een gezinnetje gesticht had vond ze zichzelf te volwassen worden voor de jonge doelgroep van die krant. Nu staan haar columns in de Volkskrant. Haar plekje in de nrc.next is ingenomen door Renske de Greef, die ook al twee bundels met columns op haar naam heeft staan.

ABC van het moderne levenDe nieuwste bundel van Aaf heet ABC van het moderne leven. Die titel moest er natuurlijk een keer van komen met zo’n naam. Uiteraard staan de columns alfabetisch in dit boek, van Aandacht voor respect tot Zelfgoogelen. Tussenin staan stukjes met titels als Damschreeuwer, Facebookouders, Hema-hormoon, Opruimgoeroe, Sportschoolblik en Taalklikkers. Het is een keuze uit de columns die verschenen in de NRC Handelsblad, nrc.next, de Volkskrant en VT Wonen, tussen maart 2006 en december 2010.

Het lijkt zo eenvoudig, zo’n stukje schrijven. Maar je hoeft zelf geen columnschrijver te zijn om te weten dat schijn bedriegt. Elke dag of week een onderwerp vinden, erop kauwen, een bondig stukje van vastomlijnde omvang produceren met liefst een paar leuke vondsten, wat zelfspot en een clou – ik geef het je te doen. Wie zich geroepen voelt het te proberen kan hier enkele tips voor een goede column vinden.