Tagarchief: Detective

Magistraal debuut

Mijn oog valt op een boek met de titel 1793. Ik vraag me af wat ik weet van het jaar 1793? Ik geloof van bitter weinig, het is ook zo lang geleden. Maar ik ben wel degelijk nieuwsgierig naar die tijd. Als ik dan op de achterflap lees dat dit een magistrale, schitterend geschreven en ongelooflijk spannende Zweedse roman is ben ik verkocht. Ik stop het boek, na het uitgeleend te hebben in mijn tas en ga thuis een plekje zoeken op de bank.

Stockholm 1793, wat een ellende. De standenmaatschappij waar arme sloebers en zwervers alles op alles moeten zetten om te overleven. Waar jonge dames zomaar in ongenade vallen en door de tuchtwacht opgepakt worden. En na een schijnproces van een paar minuten naar het spinhuis worden verbannen voor straf. Er zijn maar weinig die daar gezond uit komen. Hoe werkt het in de sadistische clandestiene organisaties van de Zweedse elite? En van wie is het gruwelijk verminkte lichaam dat wordt opgevist uit de golven van Fatburen?

Ben je na de vorige alinea nog niet afgehaakt maar wil je juist meer weten? Reserveer dan snel deze roman en nestel je er net zoals ik mee op de bank of in je lekkere luie stoel. Voor je het weet ben je een dagdeel verder. Het meeslepende boek bestaat uit vier delen en geeft je buiten het spannende verhaal om een historisch kijkje in de wereld van 1793.

De schrijver Nicklas Carl Bosson Natt och Dag (1979) was hoofdredacteur van het tijdschrift Slitz voordat hij zich volledig op het schrijven stortte. In het jaar 1434 vermoorden zijn voorvaderen de leider van een oproer tegen de Zweedse koning. Ze verloren Stockholm in 1520 aan de Deense koning en waren gedwongen het land te ontvluchten. De familie Natt och Dag behoort tot de oudste adellijke families van Zweden. Met het schrijven van dit prachtige debuut belandt hij meteen in mijn favorieten.

reserveer dit boek

Let the sunshine in met Flavia de Luce

Doe je zelf een lol en lees Alan Bradley’s serie over de voor eeuwig 11 jarige Flavia de Luce. Flavia is eigenzinnig, scheikundige,  zonnig, slim, kleurrijk, verrukkelijk, tegendraads, eigenwijs, grappig, eenzaam, wraakzuchtig, charmant, onzeker, ondernemend en nog veel meer.
Na een blog over De smaak van venijn [hier] en een blog over Het stroeve touw [hier], hoef ik Flavia eigenlijk niet meer aan te raden als middel tegen chagrijn, koude wind en stoffigheid, maar een kleine herinnering kan geen kwaad:

Let the sunshine in.

Naar catalogus
Naar catalogus

Om het feest helemaal compleet te maken nog even dit. Sam Mendes (o.a. American Beauty) wil een tv-serie maken over Flavia! Staat in Variety.

Hurray for Peter May

Wilson: "Er is hier niets, helemaal niets"
Wilson: “Er is hier niets, helemaal niets”

The Blackhouse speelt op Lewis, het noordelijkste deel van het grootste eiland van de Buiten-Hebriden.

Schrijver Peter May heeft hiervoor een aantal thrillers geschreven die spelen in Beijing.

Vanwege zijn “Chinese” thrillers is hij zelfs lid van de Chinese Crime Writers’ Association en mag hij voor z’n research een beroep doen op de Chinese politie, wat tamelijk bijzonder is.

Het lijkt een heel eind van China naar de Buiten-Hebriden, maar May produceerde voor de Schotse tv een serie over de Buiten-Hebriden en heeft er langere tijd gewoond.

Hij zegt in een interview dat hij zijn hart heeft verpand aan de eilanden en de bewoners en daar mogen we blij om zijn want The Blackhouse is een formidabele detective.

Eerst even Google Maps geraadpleegd zodat we weten waar Lewis ligt (als je op de kaart klikt krijg je een filmpje te zien van een eenzame motorfietser op Lewis, genaamd Wilson, die zijn camera 360 graden laat draaien met de woorden “Er is hier niets, helemaal niets”). 

In dat niets speelt The Blackhouse van Peter May. Al doet de titel anders vermoeden, het boek is gewoon vertaald in het Nederlands. Ondertussen wordt dit wel een heel lang blog als ik nog wat over The Blackhouse wil zeggen.

Naar de catalogus
Naar de catalogus

Eigenlijk kan ik daar kort over zijn. The Blackhouse is het eerste deel van wat een trilogie moet worden, The Lewis trilogy.

“De Schotse inspecteur Fin Macleod keert na 18 jaar terug naar zijn geboorte-eiland Lewis, waar een moord is gepleegd die een sterke gelijkenis vertoont met een moord in zijn huidige woonplaats Edinburgh.”

Dat is de korte omschrijving uit de catalogus en het begin van een detective die je volledig meesleept. Het eiland Lewis en zijn bewoners worden door May prachtig neer gezet. Het kale eiland waar de westenwind vrij spel heeft en de oceaan tegen de rotsen beukt, is het decor van een verhaal waar langzaam de schillen van de ui worden gepeld. Met Het strand van de verdronkenen van Domingo Villar hebben we er zo maar een nieuw subgenre bij, detectives die spelen aan het eind van de wereld waar de wind vrij spel heeft en de mensen het liefst niet open doen als de deurbel gaat.

Op Lewis moeten ze ook maar een Crime Writers’ Association oprichten, met May als enige lid. Ik heb in ieder geval het tweede deel besteld bij de boekhandel, The Lewis man. In het Engels, want ik wil niet te lang wachten.

Fietsen met Flavia, goed voor de gezondheid

Naar catalogus
Naar catalogus

Flavia de Luce is terug en dat is goed nieuws voor iedereen die houdt van eigenzinnige hoofdpersonen, moord op het platteland en behept is met een onbedwingbare nostalgische drang naar de jaren 50.

Eerder verscheen De smaak van venijn dat ook besproken is op dit blog. Even een citaat uit dat blog, dat scheelt weer wat geschrijf:

Flavia de Luce is elf jaar, voorlijke dochter van een oud-kolonel annex postzegelverzamelaar en in voort- durende strijd met haar oudere zussen Daphne en Ophelia. Flavia heeft een passie voor scheikunde en heeft op het landhuis, waar de merkwaardige familie woont, een eigen laboratorium.

In dat laboratorium brouwt ze het liefst mengsels om vooral zus Ophelia een slechte nachtrust te bezorgen, maar ook weet ze met de tranen in de zakdoek van een vrouw en wat chemische processen uit te vinden dat die vrouw zwanger is.
Haar grootste talent lijkt echter het oplossen van moord.
Dit keer gaat het om een poppenspeler die tijdens een voorstelling dood neervalt op het podium. De poppenspeler heeft een onvermoed verleden liggen in de omgeving en Flavia weet eerder dan de plaatselijke politie in welke hoek ze de moordenaar moet zoeken.

Te hopen valt dat de schrijver Flavia nog jaren 11 jaar oud laat zijn. Dat we nog vaak met haar van hot naar her door het Engelse landschap kunnen fietsen. Op Gladys, zo heet haar fiets namelijk. Want fietsen is gezond, net als het lezen van dit boek, van Flavia wordt een mens vrolijk en dat houdt de bacillen op afstand.

Flavia de Luce

 

Een Engelse detective in de V.S.

Naar recensie
De thuiskomst

De  thuiskomst van de Amerikaanse thrillerschrijfster Carol O’Connell doet op een prettige manier Engels aan.

In het kleine dorp Coventry ergens in Noord-Californië is geen straatverlichting aangelegd omdat de inwoners ’s avonds liever de sterren zien. Een zendmast voor mobiele telefoontjes is ook niet welkom, omdat de dorpelingen het al vervelend genoeg vinden dat er een vaste telefoon in huis is.
Verder lopen er in het dorp de nodige kleurrijke types rond. Een huishoudster met een geheim en een eigen agenda. Een gepensioneerde politierechter die slaapwandelt. Een bibliothecaresse die aan bodybuilding doet en zich één keer per jaar wast en in een ver verleden haar man heeft doodgeslagen (geen doorsnee bibliothecaresse, ter geruststelling). Een medium dat seances houdt in een hut midden in het bos. Een jeugdliefde die de hoofdpersoon een enorme schop voor de schenen geeft als ze hem na 20 jaar weer ziet.

Dit alles en nog veel meer doet vermoeden dat je in een aflevering van Midsomer Murders terecht bent gekomen. De thuiskomst is echter veel meer dan dat en doodgewoon een ijzersterke whodunnit en whydunnit.
Aan de hand van verloren zoon Oren komen we langzaam steeds meer aan de weet over het drama dat zich twintig jaar eerder voltrok in deze kleine gemeenschap. Overspel, roddel, geheimen, jaloezie en wraak. Carol O’Connell weeft een intrigerend geheel van motieven in deze literaire thriller. Een lekkere detective om het jaar mee te beginnen.

Modern ouderwets

Smaak van venijn

Flavia de Luce is elf jaar, voorlijke dochter van een oud-kolonel annex postzegelverzamelaar en in voortdurende strijd met haar oudere zussen Daphne en Ophelia. Flavia heeft een passie voor scheikunde en heeft op het landhuis, waar de merkwaardige familie woont, een eigen laboratorium. Ze vindt op een ochtend een lijk in de tuin. Tot zover niets bijzonders.

Wel bijzonder is dit verhaal van de Canadees Alan Bradley die een heerlijke moderne, ouderwetse detective heeft geschreven die speelt op het platteland van Engeland in de jaren 50 van de vorige eeuw. Met een geweldige Flavia in de hoofdrol die het verhaal een enorme vaart geeft al was het maar omdat ze van hot naar her fietst op haar roze fiets die ze Gladys noemt. In een luchtige, speelse stijl gaan we mee met Flavia op zoek naar de moordenaar. En passant bewerkt Flavia de lippenstift van Ophelia met gifsunak die hierdoor in een allergische reactie enorme lippen krijgt. Je waant je in een verhaal van Agatha Christie, maar in haar boeken viel weinig te lachen, terwijl Flavia regelmatig voor een schaterlach zorgt. Heerlijk boek voor jong en oud, zeg je dan.

Bovendien waar vind je nog een boek waarin een moord wordt gepleegd om een postzegel. Daar hebben Karin Slaughter of Mo Hayder nooit aangedacht in hun bloeddorst.

Aardig is nog dat Bradley met slechts 15 pagina’s van het verhaal naar zijn uitgever stapte, die na vijf minuten lezen besloot om De Smaak van venijn uit te geven.

Strandboek

Elly Grifftiths

Elly Griffiths schreef onder haar eigen naam, Domenica de Rosa, verschillende romans die niet in het Nederlands zijn vertaald. Offersteen is haar tweede detective met Ruth Galloway in de hoofdrol. Ruth is een 40-jarige forensisch archeoloog. Zij wordt erbij geroepen als er ergens een lijk opgegraven wordt. Het eerste boek Dodencirkel heb ik niet gelezen. In Offersteen wordt regelmatig verwezen naar het eerste boek, maar dat is niet storend voor het verhaal.
Tijdens de sloop van een voormalig kindertehuis wordt het skelet van een kind gevonden. De schedel ontbreekt en langzaam wordt duidelijk dat de dood van het kind een rituele achtergrond heeft. Zoals vaker in een Engelse detective wordt langzaam een familiegeheim ontrafeld en kun je meepuzzelen. Griffiths schrijft lekker vlot en het boek is ideaal voor onder de parasol op het strand bij Makkum. Net zoiets als een KRO detective op een warme zomeravond.

De veren van de dino

De veren van de dinosaurusAnna, alleenstaande moeder van een dochtertje en laatstejaarsstudent aan het Biologisch Instituut in Kopenhagen, heeft zojuist haar eindscriptie over de oorsprong van vogels ingeleverd. Tussen haar en haar scriptiebegeleider Helland heeft het nooit erg geboterd, noch qua wetenschappelijke theorieën over de oorsprong van vogels (zijn het wel of niet hedendaagse dinosaurussen?) noch op het persoonlijke vlak. Op een morgen wordt Helland dood in zijn kantoor gevonden met op zijn schoot de scriptie van Anna, en zijn tong op zijn borst. De dood van Helland stelt iedereen voor een raadsel, ook inspecteur Søren die de zaak onderzoekt. De zaak wordt nog gecompliceerder als er nog een dode valt.

Schrijfster Sissel-Jo Gazan studeerde biologie aan de Universiteit van Kopenhagen en woont nu in Berlijn.

Detectivewerk, wetenschap, een vleugje romantiek en wat psychologie – heel veel lezers komen aan hun trekken. Elk van de hoofdpersonen heeft geheimen of moet in het reine zien te komen met gebeurtenissen uit zijn of haar verleden. De relatie tussen ouders en kinderen speelt een grote rol en natuurlijk de academische wereld waarin het verhaal zich afspeelt, met de onderlinge na-ijver en strijd om financiële middelen. En passant steek je heel wat op over de dino’s met hun verenkleed, die al dan niet de voorouders zijn van de huidige vogels. Een tip voor lezers met een levendige verbeelding: lees het stukje over lintwormen niet onder het eten…

Originele detective

Bloedlijn
"Een genealogische thriller"

Bloedlijn van Dan Waddell is het eerste boek rond Inspecteur Grant Foster en genealoog Nigel Barnes dat in het Nederlands verschijnt. Waddell werkte als journalist en raakte geïnteresseerd in genealogie na de geboorte van zijn zoon. Toen hij in de geschiedenis van zijn voorouders dook, stuitte hij op een familiegeheim. Het idee dat er in elke familie wel een lijk in de kast ligt, inspireerde hem tot het schrijven van “een genealogische thriller” zoals op de voorkant staat. Een beetje vreemde term, maar dat zal wel komen omdat ik een enkele keer genealogie en gynacologie door elkaar haal.

Bloedlijn is een ouderwetse detective, door goed op te letten weet je eerder dan de hoofdpersonen in welke richting je de dader moet zoeken. In dit geval is de dader iemand die moorden kopieert die een godsdienstwaanzinnige heeft gepleegd in 1879 in de donkere straten van Londen. Dat voor de ontrafeling van het mysterie allerlei archieven worden nagplozen geeft het boek een lekkere duistere sfeer mee.