Tagarchief: Discriminatie

Onschuldig?

De aanklager van Scott Turow was bij verschijnen in 1987 een kleine sensatie. De beschrijving van de rechtsgang in de VS was om te smullen en met dit boek werd het genre rechtbankthriller op de kaart gezet. Zo nu en dan verschijnen er nieuwe titels in dit genre. Weinig kunnen tippen aan het meesterschap van Turow. De laatste stem komt een heel eind.mooreIn 2009 wordt Maya Seale opgeroepen voor jurydeelname in het proces tegen een jonge, zwarte leraar die verdacht wordt van de moord op een leerlinge. Een zwarte man en een blond meisje van 15 jaar. De uitspraak lijkt bij voorbaat vast te liggen, maar Maya heeft haar twijfels.

Met die twijfels weet ze de andere juryleden te overtuigen en de verdachte wordt vrijgesproken. Maya wordt daarmee de zondebok in de ogen van het publiek. Vrijheid van meningsuiting was in 2009 ook al een excuus om mensen te bedreigen.
Tien jaar later wordt ze zelf verdacht van moord.

De laatste stem is op zijn sterkst in de rechtbankscènes en het kijkje achter de schermen bij het juryoverleg. Moore houdt het levendig, met het heen en weer springen in de tijd en de aandacht voor de juryleden en hun overwegingen om schuldig of onschuldig te stemmen. Dat geeft een lekkere spanning aan het verhaal. De ontknoping ziet een geoefende thrillerlezer wellicht aankomen. Dat schenkt op zich al veel voldoening, weten hoe de vork in de steel zit. Aanrader voor tussendoor.

reserveer

Een rijk boek

Frank Nellen is fiscalist, niet direct een beroep dat je associeert met een schrijver. Een vooroordeel blijkt. Het land van dadels en prinsen is het debuut van Nellen, dat zich afspeelt in Parijs, voor een groot deel op de daken van deze stad.

nellen 2019. Het verhaal begint met een aanslag op het hoofd terrorismebestrijding in Parijs. Tulard wordt als gerechtspsychiater naar het politiebureau geroepen om de dader te onderzoeken. In hem herkent hij Youssef een vriend van zijn overleden zoon Simon.

2005. Na de dood van zijn moeder, tien jaar daarvoor, wordt Simon door zijn  vader verwaarloosd. Omdat hij het niet meer uithoudt in het appartement van zijn vader, besluit hij zijn zomervakantie door te brengen bij een oom. Daar wordt hij gered uit een benarde situatie door Youssef, een even oude jongen van Algerijnse afkomst. Youssef leeft op de daken van Parijs waar hij alleen van afdaalt als hij moet eten of niet van het ene op het andere dak kan komen. Youssef leert Simon de daken te beheersen. Een vriendschap zonder veel woorden ontstaat tussen de twee. De tijd die we doorbrengen op de daken prikkelt je als lezer en geeft reliëf aan de band die ontstaat.

Door het openingshoofdstuk ligt er een onderliggende spanning in het verhaal dat door Simon wordt versterkt als hij vertelt dat hij Youssef twee keer heeft verraden.

Tulard verliest zijn werkplezier na de dood van Simon. Al die patiënten met hun kleinzerige psychische klachten wil hij niet meer zien of horen.  Zijn visie op het nut van de psychiatrie veranderd.  Hij stort zich op het schrijven van een boek over de immigratiekloof. Gebaseerd op statistieken probeert hij aan te tonen dat de Arabier een andere aard heeft dan de westerling. Die immigratiekloof is een gevaar voor de Franse samenleving volgens Tulard waarmee hij zich als xenofoob manifesteert.

Daarin ligt ook de spanning van het boek. Hoe gaat de confrontatie verlopen tussen Tulard en Youssef? Een confrontatie die pas in het laatste hoofdstuk wordt beschreven.

Het land van dadels en prinsen is een mooi geschreven en tegelijk ongemakkelijk verhaal. Door het wisselende perspectief tussen vader en zoon krijgen de gebeurtenissen steeds meer gestalte. Het rijke verhaal raakt een aantal thema’s. Psychiatrie, vriendschap, verraad en vooral immigratie en discriminatie. Dat geeft veel ruimte om over na te denken (of te praten in een leesgroep).
Het was dit jaar genomineerd voor het Beste Boek voor Jongeren.

reserveer

 

Het boek is ook te leen als e-book.

Boogers, beste schrijver van Nederland II

sproeten

Door Alleen met de goden was ik een aantal dagen van slag. Zelden zo’n urgent en rauw boek gelezen. Het leek mij vreselijk moeilijk voor de schrijver om hierna een verhaal te beginnen. Ik kon me Alex Boogers niet anders dan leeg en buiten adem voorstellen, maar met Onder een hemel van sproeten laat hij opnieuw zien dat hij de beste schrijver van Nederland is. Volgens mij dan.

sproetenHet verhaal begint met de 15 jarige zwarte Harvey die besloten heeft niet meer te praten. De enige met wie hij contact maakt is de even oude Amy. Een gevoelig en creatief meisje, dat thuis te maken heeft met een goed bedoelende maar vooral verongelijkte stiefvader. Jacob is oud en heeft onlangs zijn dementerende vrouw verloren. Alle drie staan ze alleen, al ontstaat er tussen de drie een band die leidt naar de verbijsterende climax.

Boogers lezen is als het drinken van een koppig biertje. Je moet de tijd ervoor nemen, enerzijds om er van te genieten, anderzijds omdat zijn thema’s vragen voor totale overgave. Eenzaamheid, discriminatie, misbruik, rouw, onbegrip, je krijgt het allemaal om de oren in dat prachtige taalgebruik van de auteur.

Bovendien speelt Boogers met de chronologie. Hij laat vooral Jacob en Amy vertellen waardoor langzaam duidelijk wordt wat ze beiden met zich meedragen. Harvey zijn gedachten komen in kleine stukken tot je. Tegen het eind van het boek valt alles samen in de eerder genoemde climax en een epiloog waarin duidelijk wordt hoe goed Onder een hemel van sproeten in elkaar zit. Een unieke, urgente stem in de Nederlandse literatuur.

reserveer deze boeken