Tagarchief: Facebook

Slechte roman toch een goed boek

kobek384

kobekJarett Kobek heeft een slechte roman geschreven. Dat zegt hij zelf tenminste in Ik haat het internet en wie ben ik om daarover met hem van mening te verschillen. Sterker nog, ik ben het er wel mee eens. Kobek heeft een anti-roman geschreven, een zedenschets, een sociaal kritisch pamflet, boordevol oprechte verontwaardiging geschreven met een hele scherpe pen gedoopt in diepzwarte inkt. In ieder geval heb ik genoten van zijn slechte roman.

Voor een beetje roman heb je personages nodig waar wat mee gebeurt en die zijn er. Er lopen zelfs beroemdheden rond in zijn boek, die zich er waarschijnlijk niet eens bewust van zijn en meestal een veeg uit de pan krijgen. De hoofdmoot van zijn roman draait echter om zijn ideeën over het internet, San Francisco en haar inwoners, geld en vooral de bedrijven die obsceen veel geld verdienen met internet, mobieltjes en tablets.

Kobek heeft een rant (to rant = uitvaren) geschreven tegen Google en Facebook, mondiale reclamebureaus in zijn ogen. Tegen Apple dat producten levert gemaakt door moderne slaven in China. Tegen ons omdat wij met zijn allen nergens van bewust lijken te zijn of willen zijn.

Hij doet dat op een erg geestige manier, waarbij hij de herhaling niet schuwt. Zo introduceert hij personages en beroemdheden steevast met de vaststelling of iemand veel of geen melanine in de kiemlaag van zijn opperhuid heeft (veel = zwart, geen=wit), om meteen duidelijk te maken hoe diep racisme in onze westerse maatschappij is geworteld.

Verder mag hij graag zaken toelichten. Geld is de eenheid waarmee men vernedering kon meten, wat zou je doen voor een dollar? Of deze. In die tijd was Massachusetts de enige plek in Amerika waar homoseksuelen konden trouwen met andere homoseksuelen van hetzelfde geslacht. Of een uitleg wie Walt Disney was. Walt Disney was de meest geliefde antisemiet en racist van Amerika. Hij had een hekel aan stakingen en communisten. Hij gaf de namen van lastige werknemers door aan het House Committee on UnAmerican Activities en zei dat ze waarschijnlijk communisten waren.

Ik haat het internet is een bevlogen, sociaal kritische stoomwals in papiervorm. Een humoristische tegenhanger van De Cirkel van Dave Eggers. Niet ieders kopje thee, maar wel een hele sterke latte machiato die je van de auteur niet bij Starbucks mag halen.

reserveer deze boeken

De droom van Zuckerberg?

De Cirkel
Naar de catalogus

Facebook is nog maar voor 1% af, is een uitspraak van Mark Zuckerberg, de grote man van Facebook.
Je vraagt je na lezing van het geweldige boek van Dave Eggers of de resterende 99% er zo uit ziet in de dromen van Zuckerberg. Dat maakt De Cirkel tot een zeldzaam verontrustend boek.

De Cirkel is een megalomaan internetbedrijf met een grote campus waar de slimste koppen werken, die allemaal even blij en positief zijn en zich uitverkoren voelen om bij dit geweldige bedrijf te werken. Je krijgt al snel de indruk dat je terechtgekomen bent in een bedrijfsmatige sekte.

De 26 jarige Mae wordt op voorspraak van haar studievriendin Annie aangenomen bij het bedrijf, waar ze snel omarmd wordt en ze zich ontwikkelt tot een van de belangrijkste newbies. Haar ideeën passen naadloos in de bedrijfsfilosofie. Het bedrijf streeft naar De Voltooiing, het moment waarop de C van de De Cirkel gesloten kan worden, wat symbool staat voor de volledige uitwisseling van bestanden tussen overheid en bedrijf en De Cirkel alles van iedereen weet.

Met de eerste senator die een cameraatje omhangt, waardoor je haar de hele dag live kunt volgen via het internet, begint een nieuwe fase. Transparantie is het toverwoord. Als je dit niet wilt heb je iets te verbergen als politicus, is het mechanisme hierachter en al snel loopt elke politicus met zo’n ding om. De politici die weigeren verdwijnen al snel van het toneel doordat er kinderporno of wat dan ook op hun computer is gevonden.

Het lijkt misschien overdreven, maar als je dit interview leest met Facebook Directeur Benelux Arno Lubrun, begint dit behoorlijk dichtbij te komen. Hij heeft het over de samenwerking met lokale overheden en wil graag dat je paspoort gekoppeld wordt aan je Facebook-account.

Even wat citaten uit het interview in De Volkskrant die zo uit De Cirkel afkomstig konden zijn:

We proberen bedrijven te helpen om Facebook in te zetten. Ook werken we veel samen met lokale overheden. We zitten in een veranderende wereld en de wetten moeten deze verandering zo goed mogelijk ondersteunen.

Het is belangrijk voor Facebook dat mensen zijn wie ze zeggen dat ze zijn. Dan zijn mensen bewuster over hun communicatie en worden sociale omgangsvormen beter gehanteerd. Facebook zou mensen het liefst om hun paspoort willen vragen als ze hun gegevens zijn verloren en moeten bewijzen wie ze zijn, of op een andere manier in samenwerking met de overheid de identiteit van de leden controleren.

Het boek van Dave Eggers is naast een heel belangrijk boek, een heel goed boek omdat het zo verrekte aannemelijk maakt welke kant we opgaan met deze informatiemaatschappij en daarmee bijna verplichte kost voor iedere (kritische) burger. Het schetst een maatschappij die voor Zuckerberg utopisch is, maar voor deze lezer dystopisch. Enige bezwaar dat ik heb tegen het boek is dat Zuckerberg een geweldige bron heeft met ideeën voor de laatste 99% voor de voltooing van zijn Facebook. Feit is dat ik na lezing erg onrustig slaap.

ps. een kritisch artikel over Lifelogging, het vastleggen op camera van je leven, staat in De Volkskrant van zaterdag 8 februari.

Realistisch kijkje in de toekomst

Bij het inwerken van de nieuwe boeken kwam ik een titel tegen die mijn aandacht trok: The Future of Us. Een catchy titel, maar de reden dat ik nieuwsgierig werd was het Facebook logo op de voorkant. Wat zou dit nou zijn?

Het blijkt een ontzettend knap bedacht verhaal, dat zich afspeelt in 1996. Internet begint net een beetje in opkomst te raken en de 16-jarige Emma heeft van haar vader een splinternieuwe computer gekregen. Haar buurjongen, en beste vriend, Josh komt haar een cd-rom van AOL brengen waardoor ze toegang tot het internet hebben.

Wanneer Emma een e-mailadres aanmaakt en hiermee inlogt komt ze op een vreemde site terecht die Facebook heet. Tot haar grote verbazing ziet ze de gegevens van een vrouw van 31 met dezelfde naam als zij. Als ze de foto’s van haar naamgenoot bekijkt, ziet ze dat dit niet zomaar een naamgenoot is, dit is zijzelf over 15 jaar!

Emma ziet aan de berichtjes op haar pagina dat zij later helemaal niet gelukkig is en baalt hier ontzettend van. Ze leest dat ze getrouwd is met een man die helemaal geen rekening met haar houdt en ook nog eens haar zuurverdiende geld uitgeeft. Dan kan ze natuurlijk niet laten gebeuren! Ze vindt in het telefoonboek in de bibliotheek de naam van haar toekomstig echtgenoot en belt hem op. Op deze manier komt ze erachter dat Mr. Jones jr. op de universiteit studeert waar zij ook graag naar toe wil. Resoluut schrapt ze die keuze van haar lijstje, als ze nooit naar die universiteit gaat, zal ze deze man nooit ontmoeten!
Als Emma hierna weer op Facebook kijkt ziet ze dat de pagina verandert is: ze is niet langer met Mr. Jones jr. getrouwd…

Ook Josh blijkt over 15 jaar een Facebookpagina te hebben en hij is, in tegenstelling tot Emma, helemaal happy met het toekomstig leven dat hij hier ziet. Getrouwd met het mooiste meisje van de school en ook nog eens een prachtig huis, dat ziet hij wel zitten! Maar de veranderingen die Emma heeft aangebracht, blijken ook van invloed op zíjn toekomst…

The Future of Us  is een ontzettend leuk boek, dat op een mooie manier laat zien hoe social media als Facebook 15 jaar geleden nog totaal ondenkbaar was. Het is erg leuk om de verbazing van de hoofdpersonen te lezen over dit fenomeen: dat iedereen zomaar van alles over zichzelf op internet zet, hoe onbenullig het ook lijkt, en dat ze ‘ineens’ meer dan 300 vrienden hebben!

Dit is echt een lekker boek met een hoog feel-good gehalte, een aanwinst voor het YAB!