Het vorige blog dat ik schreef, De schildersdochter, gaat over schilderen en kunst. Dat was een nieuw onderwerp voor me, ik weet niet zoveel van kunst. Maar ik vond het wel ontzettend boeiend en betrapte mezelf er op dat ik graag meer over kunst zou willen weten.
Ik heb wel eens eerder geschreven dat ik bij het kiezen van een boek nooit de achterkant lees, ik laat me graag verrassen. Ik kies een boek puur op aantrekkingskracht: als de titel en het kaft me aanspreken neem ik het mee.
Hoe toevallig is het dan dat de volgende twee boeken die ik las ook over kunst gingen?

Het eerste boek dat ik meenam lag op de tafel met nieuwe boeken, altijd een fijne plaats om een boek op te duikelen.
Huis van eb en vloed heet het en het is geschreven door Sarah Maine.
De prachtige foto op het kaft zorgt ervoor dat ik het meeneem en ik begin er dezelfde avond nog in te lezen. Gelukkig voor mij heb ik de dag erop vrij want ik wil dit boek gewoon niet wegleggen.

Dit prachtige verhaal beschrijft een familiegeschiedenis die zich afspeelt rondom een groot landhuis in Schotland.
Het huis komt dankzij een erfenis in 2010 in het bezit van Harriet Deveraux. Wanneer ze het huis wil gaan bekijken ontmoet ze aannemer James Cameron, die tijdens een inspectie menselijke resten onder de vloer gevonden heeft. Hierdoor begint Harriets zoektocht naar het verhaal van haar voorouders.
Dankzij de dubbele verhaallijn, eentje in 1910 en de ander in 2010 blijft het boek je steeds verrassen.
Wat een geweldig debuut! Ik kijk al uit naar het volgende boek van Sarah Maine.

Het tweede boek dat ik graag met jullie wil delen is van de bekende schrijfster Jojo Moyes en heet Portret van een vrouw.
Dit verhaal slingert je terug in de tijd naar de beginjaren van de Eerste Wereldoorlog en beschrijft het dagelijks leven van de mensen in een klein Frans dorp. De zussen Sophie en Hélène bestieren samen het hotel dat ze van hun ouders geërfd hebben, nu hun mannen aan het front zijn. Op een dag wordt het hotel door de Duitse bezetters gevorderd; zij willen er vanaf nu iedere dag komen eten en Sophie en haar zus moeten dat, ondanks hun grote weerzin, regelen.
De Duitse commandant die aan het hoofd van deze groep staat, is erg onder de indruk van het portret van Sophie, geschilderd door haar geliefde man, dat in het hotel hangt. Hierdoor raken de commandant en Sophie in gesprek over kunst, waardoor ze beide de gruwelen van de oorlog even kunnen vergeten en gewoon even mens kunnen zijn. Maar hiermee zetten ze wel kwaad bloed bij de Franse dorpsgenoten.

Bijna honderd jaar later krijgt Liv het schilderij van Sophie als huwelijkscadeau van haar man David, die kort daarna komt te overlijden. Wanneer Liv een brief krijgt van Trace and Return Partnership, een organisatie die vermiste kunstwerken opspoort en terugbrengt bij de oorspronkelijke eigenaar, komt haar wereld op zijn kop te staan. Vooral omdat die leuke man die ze net ontmoet heeft de eigenaar van het bedrijf blijkt te zijn…
Liv zet alles op alles om ervoor te zorgen dat het portret bij haar mag blijven.

Een spannend en heerlijk afwisselend verhaal, dat je moeiteloos laat schakelen tussen de Eerste Wereldoorlog en het jaar 2010.
Fantastisch goed geschreven!