Tagarchief: gezin

Beklemmend

Literatuur, ,

Laat de wereld achter van Rumaan Alam wordt verfilmd, maar daar zou ik niet op wachten. Alam vertelt een beklemmend verhaal over een wit gezin dat afreist naar een luxe en afgelegen huis op Long Island om vakantie te vieren.

Als hun eerste vakantiedag bijna ten einde loopt wordt er aangebeld. Meteen schiet de stress Amanda en Clay in het lijf. Wie belt er zo laat aan? Op de stoep staan de zwarte, wat oudere eigenaren van het huis. In deze scene laat Alam meteen zien wat een goede schrijver hij is.

Het ongemak van deze ontmoeting spat van de bladzijden. Dit ongemak blijft door het hele boek door sudderen. De eigenaren vragen of ze binnen mogen komen. In Manhattan is de stroom uitgevallen en hun tweede huis lijkt een veilige haven.

In het huis is nog wel stroom, maar tv en internet werken niet, zodat niet duidelijk wordt wat er aan de hand is. Een aantal gebeurtenissen verhogen de spanning. Alam beschrijft de gedachten van de zes bewoners en neemt daar de tijd voor. Gedachten die botsen met sociale conventies, alleen de kinderen lijken oprecht. Dat doet hij fantastisch, alle menselijke tekorten komen op de keukentafel, het epicentrum van dit boek. Met een alwetende verteller die slechts hier en daar wat los laat, weet je als lezer slechts weinig meer dan de personages, behalve dan dat er iets goed mis is in het oosten van de VS.

De rustige manier van vertellen, het gebrek aan actie en het open einde zal niet iedereen aanspreken, maar wat heeft Alam een mooi en rijk boek geschreven. Hij roert op bijna nonchalante wijze thema’s als racisme, klasse en gezinsleven aan en dwingt de volwassenen hun tekortkomingen onder ogen te zien. En dan is er nog die apocalyps (?) op de achtergrond.

Kom hier dat ik u kus

BlogBericht, Verhalend, ,

Ik lees nooit een boek twee keer maar deze roman zou ik nog wel eens willen lezen. Zo mooi brengt schrijfster Griet Op de Beeck de dingen onder woorden in het boek ‘Kom hier dat ik u kus’.
Het verhaal gaat over Mona, eerst als kind, dan als vierentwintigjarige en daarna als vijfendertigjarige. Een prachtig verhaal over waarom we worden wie we zijn. Over ouders en kinderen, geheimen en eenzaamheid, ziekte en zwijgen en de gevaren van sterk zijn.

catalogus

Het boekenpanel van DWDD was unaniem en koos op
30 september 2014 voor Kom hier dat ik u kus als boek van de maand.

Grietje Braaksma: “Gezin: vader, moeder, dochter, zoon. Moeder komt bij een verkeersongeluk om het leven, er wordt heel snel een nieuwe mama geregeld en dan ontrolt zich het verhaal. Zo’n simpel gegeven, zo prachtig en weergaloos uitgewerkt.

Nu ik het boek uit heb begin ik steeds meer na te denken over het jongste kind uit het gezin, Anne-Sophie. Het is een boek dat je aan het denken zet over jezelf, je rol in het gezin, relaties. Misschien krijg je hier en daar begrip voor jezelf of andere familieleden. Een boek waarvan ik denk dat je het gelezen moet hebben. Ook en vooral om het prachtige taalgebruik.

Een voorbeeld: Als Anne-Sophie haar grote zus Mona opzoekt en er iets mis is, schrijft Griet het volgende:
“Verdriet is niet deelbaar, dat denk ik, omdat woorden niet genoeg zijn, omdat armen die omarmen het gevoel niet wegnemen, omdat begrijpen, echt begrijpen, simpelweg niet bestaat, zelfs niet tussen zussen die de blikken kennen van hun ouders, en het geluid van harten die aan flarden worden geschoten, en het stikken in de dichte lucht van salons en woonkamers en keukens waar ze met veel woorden zitten te zwijgen tegen mekaar.”

Deze roman heeft waarschijnlijk helemaal geen blog nodig om gelezen te worden, toch kon ik het niet laten.
Veel leesplezier gewenst.