Tagarchief: kanker

Het antwoord op misschien

Ontroerend, Romans, Waar gebeurd,

Hij is taxichauffeur, zij is zijn nieuwe klant.
Hun liefde is zeker, hun toekomst niet.

Met deze woorden trekt auteur Hendrik Winter mijn aandacht en daarom gaat Het antwoord op misschien snel mee naar huis. Het eerste hoofdstuk is meteen al prikkelend. Winter heeft een fijne manier van schrijven waarmee mijn nieuwsgierigheid gewekt is en ik met een goed gevoel aan hoofdstuk twee begin . En dat is even schrikken, die zag ik niet aankomen!

Goed, achteraf gezien had ik mezelf die verrassing kunnen besparen door de achterflap te lezen. Maar dat is iets wat ik nooit doe. Ik baseer mijn boekenkeus bij voor mij onbekende auteurs altijd alleen op de titel en de kaft. Ik wil gewoon lekker blanco aan een nieuw boek beginnen, dus lees ik nooit de flaptekst. Goeie tip die ik jaren geleden kreeg en ik kan het iedereen aanraden. Maar dat terzijde.
Als je zelf ook liever niet van te voren weet waar een boek over gaat dan raad ik je aan nu te stoppen met lezen van dit blog.

Het antwoord op misschien  gaat over de 25-jarige Adam, die in een ‘kankerkar’ rijdt. Excuses voor de formulering, niet mijn woorden.
Hij rijdt kankerpatiënten naar bestralings- en chemotherapie, naar afspraken met specialisten of het ziekenhuis. Een baan die veel meer inhoudt dan alleen chauffeur zijn, want zes tot acht weken lang dagelijks gemiddeld een uur met iemand doorbrengen in de beperkte ruimte van een auto schept intimiteit, of je dat nu wilt of niet.
Op een dag stapt Jessi in zijn auto, een jonge vrouw die een tumor in haar luchtpijp heeft. Adam en Jessi hebben meteen vanaf het begin een klik. Ze praten over van alles en nog wat en groeien steeds meer naar elkaar toe. Jessi is een opmerkzaam type die geen blad voor de mond neemt en dankzij haar gaat Adam op een andere manier naar zichzelf kijken.

Dit boek is schitterend, ik kan niet anders zeggen. Het onderwerp is uiteraard al bijzonder meeslepend maar de manier waarop Winter dit weet te formuleren is echt prachtig. Dit komt waarschijnlijk omdat de schrijver dit verhaal grotendeels zelf ervaren heeft. Wat de reden ook is, dit boek wil je gewoon lezen.

Chris Cleave’s goud

Literatuur, Sport, , ,
Naar catalogus
Naar catalogus

Goud begint met een enerverende scène in de kleedkamer van het Olympische wielerstadion van Athene. Zoe en coach Thom wachten op het moment dat ze de finale sprint kan rijden. Door het gestamp van het enthousiaste publiek sijpelt kalk door de kieren in het plafond. De spanning voor de finale maakt Cleave voelbaar zonder dat we met Zoe de wielerbaan opgaan.

Na deze scène  springen we naar 2012 en maken we kennis met de hoofdpersonen. De gedreven en cynisch Zoe, haar vriendin en concurrent Kate en haar wielrennende echtgenoot Jack.

Met z’n drieën zitten ze vast in een driehoeksverhouding. Een driehoeksverhouding waarin professionele sport een belangrijke rol speelt en het verleden een schaduw werpt op de verstandhouding tussen de personages.

Spil van het verhaal is de dochter van Kate en Jack. Sophie is acht jaar en onder behandeling voor leukemie. Als Cleave vanuit haar perspectief schrijft, laat hij zien hoe goed hij is als schrijver. De tegenstelling tussen extreem gezonde topsporters en een doodziek kind wordt nergens sentimenteel door zijn strakke pen. Het verhaal is niet altijd even gemakkelijk door de perspectiefwisselingen, maar met Goud krijg je een boek waarin topsport en de gevolgen van een ernstige ziekte “prachtig” beschreven zijn.

Olympisch goud is het hoogst haalbare voor Zoe, Kate en Jack. Al relativeert Cleave in de woorden van Zoe wat dit goud waard is: “Mensen zien me op het podium staan en ze denken dat ze glorie zien, maar het enige wat ze zien is die ene glanzende minuut waarin ik uit de troep die ik gemaakt heb ben verrezen om daar te komen.” 

Eerder zijn Kleine Bij en Licht ontvlambaar op dit blog beschreven.

Awesome John Green

Young Adult Books,
Naar catalogus
Naar catalogus

De 16-jarige Hazel is de heldin van het boek Een weeffout in onze sterren van John Green. Hazel vindt zichzelf niet knap, maar dat vindt geen enkele 16-jarige van zichzelf.
Ze heeft humor en last van humeurigheid.
Haar lievelingsboek heeft ze al tientallen keren gelezen en ze gaat al drie jaar niet naar school.
Omdat ze sinds drie jaar in geleende tijd leeft dankzij experimentele medicijnen die haar kanker onderdrukken.

Ze weet niet hoe lang ze nog te leven heeft en spendeert haar tijd tussen een door haar verfoeide praatgroep en de soms verstikkende zorg van haar moeder. In de praatgroep ontmoet ze Gus die ze lang op afstand weet te houden maar met wie ze een onverwachte band krijgt.

John Green weet met groot gemak alle sentimentele valkuilen te omzeilen en heeft een prachtig boek geschreven over een leven beheerst door kanker, een bijwerking van het leven volgens Hazel.

In zijn milde en humoristische stijl is het een boek over leven, liefde en dood dat meteen bij mijn favoriete boeken op de plank mag.


PS. Bijzonder is dat het boek deels in Amsterdam speelt, de stad waar Green writer in residence was in het voorjaar van 2011. Daar heeft hij het boek afgemaakt en zelfs nog even tijd gevonden om het YAB in de bieb van Joure officieel te openen (zie filmpje)

Een Krijger des Doods vecht voor het leven

Young Adult Books, , , ,
 
Naar de catalogus

Francisco X. Stork verraste vorig jaar met het prachtige Marcelo en de echte wereld.

Nu is er De laatste zomer van de Krijgers des Doods. Wederom een boek om ademloos en vol bewondering te lezen. Wat een schrijver die Stork.

Het verhaal begint als de 17 jarige Pancho afgezet wordt bij een weeshuis. Zijn leven tot dan bevat genoeg drama voor meerdere levens. Zijn moeder overleed toen hij jong was. Zijn vader kwam om bij een ongeval op het werk veroorzaakt door een alcoholische collega. Zijn minder begaafde zus is gevonden in een motel waar ze dood achtergelaten is door een man die sex met haar heeft gehad.

Zijn vader liet hem zien hoe je mensen toegeeflijk en vergevingsgezind tegemoet kunt treden maar die houding heeft er in Pancho’s ogen toe geleid dat zijn vader verongelukte en zijn zus dood is. Stork laat heel subtiel steeds meer zien van de worsteling van de eenzame en verbitterde jongen. Pancho zint op wraak, eventuele konsekwenties laten hem koud.

In het weeshuis krijgt hij de zorg over DQ, een jongen met een dodelijke hersentumor. DQ schrijft Het manifest van de Krijgers des Doods. Eigenlijk moest dat Krijgers des Levens zijn maar dat klinkt minder mysterieus volgens DQ. Dit manifest, dat gaat over hoe je wilt leven in de onvermijdelijke aanwezigheid van de dood*, krijgt langzaam vorm. Net zo langzaam als de verandering die in Pancho plaatsvindt door de ziekte en levenslust van DQ en de gezamenlijke verliefdheid op Marisol.

De vraag wat Pancho uiteindelijk gaat doen zorgt voor spanning. Mooi is ook het open eind. Dat zie je niet zo vaak tegenwoordig.

* laat dit je niet afschrikken, dit is een feel-good boek dat ook nog ’s ergens over gaat.