Tagarchief: Psychologie

Wat er ook gebeurt: je hebt altijd een keuze

Psychologische romans, Tweede Wereldoorlog, Waar gebeurd, ,

Eén van de leukste manieren om aan nieuwe leestips te komen is via vrienden of kennissen. Tijdens een gezellig etentje vertelde mijn vriendin zo enthousiast over het boek De Keuze en hoeveel indruk dit op haar had gemaakt dat ik het daar in het restaurant ter plekke gereserveerd heb. 🙂

Wat er ook gebeurt: je hebt altijd een keuze

De Keuze is geschreven door Edith Eva Eger, die als 16-jarig meisje met haar ouders en zus naar Auschwitz werd gedeporteerd.
In haar boek vertelt ze bijzonder gedetailleerd over haar ervaringen in het kamp. Ik vond dat zo indrukwekkend. Deze vrouw heeft dit boek namelijk pas geschreven toen ze al 90 was. Niet te geloven toch! Dat je ruim 70 jaar deze herinneringen met je meedraagt en ze dan nog kunt opschrijven alsof het gister gebeurd is. Het lijkt mij een enorme last om te dragen. Uit een interview met Dr. Eger kan ik opmaken dat het delen van alle details uiterst pijnlijk is geweest maar haar tegelijkertijd bevrijdde. Dat maakt me blij.

Wat dit boek bijzonder maakt is dat het niet alleen de herinneringen aan de oorlog beschrijft, maar vooral het leven van Dr. Eger daarna.
Hoe ze langzaam maar zeker sterker wordt, een lieve man trouwt, een dochter krijgt en daarna emigreert naar Amerika. Hier wordt het gezin nog uitgebreid en besluit Edith psychologie te gaan studeren. Haar boek is dan ook doorspekt met ervaringen van patiënten uit haar praktijk. Een terugkerend onderwerp is de keuze. Dr. Eger laat haar patiënten inzien dat je zelf een keuze hebt in je ervaringen met moeilijkheden die op je pad komen. Ja, het is zwaar en nee, je wilde dit niet maar het overkomt je nu wel en daarom is aan jou de keuze hoe je er mee omgaat. Zoals ik het nu opschrijf klinkt dat misschien te simpel, maar dat is kort gezegd waar het verhaal op neerkomt. De manier waarop Dr. Eger dit beschrijft en ook zelf toepast is vele malen mooier en daarom raad ik je ook aan dit boek te gaan lezen. Het is een boek dat hoop geeft. 

 

Menselijke gebreken voor gevorderden

Non-fictie,

Kan een mens zichzelf veranderen of liggen eigenschappen als intelligentie, vriendelijkheid, openheid, zelfvertrouwen etc. (grotendeels) vast? Is alles genetisch bepaald of veranderen mensen in de loop van hun leven doordat ze zich ontwikkelen? De schrijver komt tot de conclusie dat waar is wat werkt. Als je er vanuit gaat dat alles vast ligt en je er weinig aan kunt doen, dan zal dat in jou leven waarschijnlijk waar worden.

‘Menselijk gebreken voor gevorderden’ bestaat uit 66 columns over herkenbare psychologische onderwerpen als: ego, empathie, zelfreflectie, zwartkijken, manipuleren, dwarsliggen etc. Prof. Dr. Roos Vonk, hoogleraar Sociale Psychologie’ paart scherpe observaties aan een onderhoudende stijl. De lezer wordt voortdurend met zichzelf geconfronteerd. De eigen gebreken worden blootgelegd evenals andermans blinde vlekken en verborgen bedoelingen.

Een voorbeeld: “Mensen kunnen soms , onder het mom van altruïsme en betrokkenheid, buitengewoon egocentrisch zijn. Ze zien iets ergs en roepen ‘Daar kan ik niet tegen!’ en sluiten zich ervoor af. Dat voelt heel betrokken (empathie), maar niemand heeft er iets aan. Wat je doet is niet sociaal, want je kiest voor je eigen gemoedsrust.”
Je gevoel volgen en niet over je grenzen gaan is ook zo iets. Het klinkt heel authentiek en oprecht, maar volgens de schrijver is het vaak gewoon je zin doordrijven en in een klein beperkt wereldje blijven.

Opvallend is dat na lezing het beeld ontstaat dat de mens de neiging heeft zichzelf te overschatten. Vraag twee personen naar hun beider bijdrage aan een bepaald project en het percentage zal ver boven de 100% uitkomen. Gelukkig dient de schrijver ons voortdurend een gezonde doses zelfrelativering toe.

De mooiste column heeft de schrijver voor het laatst bewaard. Het gaat nu eens niet over ijdelheid, doorzichtige opschepperijtjes of de zelfverlakkerij van mensen, maar over hun leuke kanten. De mens is pas leuk als hij zichzelf vergeet. Het vermogen zichzelf te vergeten maakt de mens sympathiek.
Jammer genoeg duren die momenten nooit lang. Voordat je het in de gaten hebt heeft je ego de touwtjes alweer stevig in handen.