Tagarchief: tv-series

Favoriete begintitels tv-series

Ontboezeming, Tv-serie, , , , , , , , , , ,

Als je met een tv-serie begint, is de begintitel de binnenkomer. Een goede begintitel met intrigerende, duistere of vrolijke beelden zet de toon van wat je te wachten staat.
Hoe goed de begintitel ook is, meestal begint het grote doorspoelen van de begintitels bij aflevering drie. Gewoon, omdat je het deuntje niet meer kunt aanhoren.  Zoiets als Bohemian Rapsody, of eigenlijk alles van Queen.
Hieronder mijn favoriete begintitels, in willekeurige volgorde. Heb je aanvullingen, dan hoor ik het graag!

Six Feet Under
De formidabele Thomas Newman heeft o.a. de soundtrack van Spectre en Road to Perdition geschreven. Zijn begintune voor Six Feet Under hoor ik nog regelmatig in mijn hoofd.

The Bridge
Hollow Talk van Choir of Young Believers heb ik geen enkele keer doorgespoeld omdat het je meteen in de sfeer van de serie brengt en het een fascinerend nummer blijft.

Game of Thrones
Heerlijk bombastisch en met elk nieuw seizoen weer nieuwe steden of nederzettingen in het bijbehorende clipje. Brengt je meteen in een fantasy-stemming.

True Blood
Beelden en muziek zetten je in Bon Temps, Louisiana, waar het niet pluis is. Let vooral op de man in de schommelstoel met zijn lach van “Ik een rare man? Kijk toch hoe vriendelijk ik lach”.

Dexter
Ik weet niet hoe Dexter uiteindelijk afloopt, maar heb het lang volgehouden. De begintitels niet, hoe goed ze ook zijn. Met 1.40” duren ze wel wat lang. Maar al het gesnij in fruit en vlees geeft goed aan wat je te wachten staat.

The Walking Dead
Onsmakelijkste tv-serie aller tijden. De zombies zijn niet zo snel en komen bij bosjes om het “leven”. De begintitels van deze horrorserie huiveren al lekker.

Mad Men
Veel cooler krijg je ze niet, het lekkere korte beginfilmpje van deze serie is moderne retro. Helaas kon ik de hoofdpersoon, Don Draper, niet uitstaan, dus ben blijven hangen na 1 seizoen.

Orphan Black
Zo moet het ongeveer zijn als je met een hallucinerende paddenstoel in je mik naar een natuurdocumentaire van David Attenborough kijkt.

House of Cards
Jazzy timelapse als kennismaking met de grote manipulator Frank Underwood. Goed gedaan, maar door zijn lengte voorbestemd om doorgespoeld te worden.

Twin Peaks
Moeder van alle begintitels. De serie van David Lynch laat zijn ware gezicht niet zien in de begintitel. Twin Peaks oogt als een idyllisch houthakkersstadje ergens in de VS. Maar schijn bedriegt, het kwaad sluipt de huiskamer binnen onder de mooie muziek van Angelo Badalamenti.

The Silence – een oorverdovend debuut in een ijzersterke thriller

Thrillers, Tv-serie,
Naar catalogus
Naar catalogus

The Silence is een ijzersterke thriller die zich gemakkelijk kan meten met het beste uit de Scandinavische landen, toch een beetje een graadmeter anno 2013.
De 18 jarige Amelia is getuige van een moord, iets wat ze in eerste instantie voor zich houdt. Haar oom is rechercheur bij de politie en onderzoekt deze moord die gelinkt lijkt aan een andere moord. Wat volgt is een dodelijk spel van intimidatie en nagelbijtende spanning.

Wat de serie echt bijzonder maakt zijn de beelden en het geluid. Amelia is doof en heeft onlangs een cochleair implantaat gekregen waardoor ze weer kan horen. Ze volgt een therapie om hiermee om te gaan, omdat het geluid binnenkomt als een transistorradio die niet op de juiste frequentie staat.

De geluidsband van de serie is meer dan formidabel. Zet het geluid van je surround-systeem iets harder dan normaal en je treedt binnen in de geluidservaring van Amelia. Het vervormde gepiep en gefluister doet je helemaal opgaan in Amelia’s wereld.

De beelden doen denken aan twee andere Britse series, Luther en The Crimson Petal and the White. Een camera die lijkt te ademen en met elegante bewegingen alles volgt. Prachtige close-ups van gezichten waarbij gespeeld wordt met de dieptescherpte. De handen van Amelia die langs voorwerpen strijken. Haar dansen in een club waarbij ze beweegt op de trillingen van de muziek. Het is de stijlvolle verbeelding van Amelia’s andere zintuigen die aangescherpt zijn door haar doofheid.

Amelia wordt gespeeld door debutante Genevieve Barr, een voormalige lerares, die gevraagd is voor deze rol. Een oorverdovend debuut.

Een fragment uit de serie:

Arne Dahl

Scandinavische thrillers, Tv-serie, ,
Naar catalogus
Naar catalogus

Arne Dahl is de schrijver van een serie boeken rond het A-team een ander A-team dan dit A-team.
In het A-team is een aantal rechercheurs bijeengebracht. Elk met een eigen specialiteit, van dommekracht tot computernerd.

Het vreemde is dat de  rechercheurs niet erg capabel overkomen als je ze bezig ziet in hun uitgeleefde lokaal. Wankele bureaus zijn met tape aan elkaar geplakt, het licht valt regelmatig uit en papieren slingeren in het rond. En al werken ze vaak erg laat door en gaan ze in het pikkedonker naar huis, veel schot lijkt er niet in hun zaken te zitten.
Toch bieden de twee afleveringen aangenaam vermaak, al is het allemaal niet erg realistisch. Zo vangt het A-team  een seriemoordenaar binnen twee weken, terwijl de FBI er al 30 jaar achteraan keutelt. Het A-team krijgt dan ook de hartelijke complimenten van de FBI die nog nooit met zo’n goed team heeft samengewerkt. Mooi voor het moraal, maar je vraagt je af hoe het zit met het wereldwijde niveau van de misdaadbestrijding.

De twee lange afleveringen zijn niet van het niveau van The Killing of The Bridge. Wel is het goed te vergelijken met de series rond Irene Huss of Inspector Winter. Leuk met een bakje chips.

Zomeravondfilm IV: Inspector Winter

Scandinavische thrillers, Thrillers, Tv-serie, ,
Inspector Winter
Zweedse kwaliteit

Nog net voordat de herfst echt begint de laatste Zomeravondfilm. Åke Edwardson wijkt met zijn thrillers over Erik Winter af van het gebruikelijke Scandinavische stramien. Winter is namelijk gelukkig getrouwd, een zeldzaamheid in politiekringen, lijkt het wel.

In de boeken van Edwardson heb ik nog wel ’s de neiging om al het privégedoe over te slaan, omdat het de vaart uit het verhaal haalt. In de verfilmingen is dat anders, de aandacht voor zijn privé geeft de verhalen een extra dimensie. Vooral omdat hij zelf niet altijd ongeschonden het einde haalt en zijn twijfels of hij moet doorgaan bijna tastbaar maken.
De serie is van uitstekende kwaliteit, mooi gefilmd, prachtige locaties en ijzersterke acteurs. De bijrollen zijn goed bezet, maar vooral Magnus Krepper als Erik Winter is een genot om naar te kijken. Krepper heeft minimale bewegingen nodig om elke scène een extra lading te geven en zijn inspecteur is lekker wazig en tobberig.
En voor wie zich rot piekert bij het kijken naar de serie op wie die verrekte Erik Winter lijkt; hij is de broer van Clive Owen en Elijah Wood.
Trailer voor Een vlucht vooruit:

Verfilmde vogelgriep

Film, Scandinavische thrillers, Thrillers, Tv-serie, ,
Gebasseerd op Zondebok
Gebaseerd op Zondebok

Anna Jansson schreef inmiddels vijf delen rond Maria Wern, inspecteur op Gotland en het lag voor de hand dat de boeken verfilmd werden net zoals dat gebeurd is met Martin Beck en Kurt Wallander. In de voortdurende golf van Skandinavische thrillers is Ana Jansson een middenmotor die wel steeds beter werk aflevert.

In 2007 verscheen Zondebok het derde boek met Maria Wern. Zondebok is de vertaling van Främmande fågel, wat voor zover ik weet “vreemde vogel” betekent. Een merkwaardige vertaling maar ook een rare originele titel. Het verhaal draait om het uitbreken van vogelgriep op het eiland en die maakt  vooral slachtoffers onder heel veel inheemse meeuwen en kraaien. Na afloop van de serie verschijnt er geen tijdens de opnamen zijn er geen dieren mishandeld in beeld, terwijl je je afvraagt waar ze al die dode vogels vandaan hebben die voortdurend in olievaten worden verbrand.
Als mensen vatbaar blijken voor deze griepvariant wordt het eiland van de buitenwereld afgesloten en probeert Wern een moord op te lossen die verband lijkt te houden met het uitbreken van de epidemie.

Fatal Contamination is de Engelse titel van de tv-serie die niet echt spannend wil worden, omdat het zoontje van Wern de griep krijgt en de besognes hierom de voortgang en afwikkeling van het plot in de weg zit.
Mocht het deze zomer echter alsnog gaan regenen dan is de drie uur durende serie een leuk tijdverdrijf en een reden om blij te zijn dat je met al die regen niet op een eiland zit.