Tagarchief: waargebeurd verhaal

Wat er ook gebeurt: je hebt altijd een keuze

Eén van de leukste manieren om aan nieuwe leestips te komen is via vrienden of kennissen. Tijdens een gezellig etentje vertelde mijn vriendin zo enthousiast over het boek De Keuze en hoeveel indruk dit op haar had gemaakt dat ik het daar in het restaurant ter plekke gereserveerd heb. 🙂

Wat er ook gebeurt: je hebt altijd een keuze

De Keuze is geschreven door Edith Eva Eger, die als 16-jarig meisje met haar ouders en zus naar Auschwitz werd gedeporteerd.
In haar boek vertelt ze bijzonder gedetailleerd over haar ervaringen in het kamp. Ik vond dat zo indrukwekkend. Deze vrouw heeft dit boek namelijk pas geschreven toen ze al 90 was. Niet te geloven toch! Dat je ruim 70 jaar deze herinneringen met je meedraagt en ze dan nog kunt opschrijven alsof het gister gebeurd is. Het lijkt mij een enorme last om te dragen. Uit een interview met Dr. Eger kan ik opmaken dat het delen van alle details uiterst pijnlijk is geweest maar haar tegelijkertijd bevrijdde. Dat maakt me blij.

Wat dit boek bijzonder maakt is dat het niet alleen de herinneringen aan de oorlog beschrijft, maar vooral het leven van Dr. Eger daarna.
Hoe ze langzaam maar zeker sterker wordt, een lieve man trouwt, een dochter krijgt en daarna emigreert naar Amerika. Hier wordt het gezin nog uitgebreid en besluit Edith psychologie te gaan studeren. Haar boek is dan ook doorspekt met ervaringen van patiënten uit haar praktijk. Een terugkerend onderwerp is de keuze. Dr. Eger laat haar patiënten inzien dat je zelf een keuze hebt in je ervaringen met moeilijkheden die op je pad komen. Ja, het is zwaar en nee, je wilde dit niet maar het overkomt je nu wel en daarom is aan jou de keuze hoe je er mee omgaat. Zoals ik het nu opschrijf klinkt dat misschien te simpel, maar dat is kort gezegd waar het verhaal op neerkomt. De manier waarop Dr. Eger dit beschrijft en ook zelf toepast is vele malen mooier en daarom raad ik je ook aan dit boek te gaan lezen. Het is een boek dat hoop geeft. 

 

Seringenmeisjes

seringenmeisjes

Als Hitler in 1939 Polen binnenvalt verandert het lot van drie vrouwen voor altijd. Dit indrukwekkende boek is gebaseerd op ware gebeurtenissen. Caroline Ferriday en Herta Oberheuser hebben echt bestaan.

seringenmeisjesHet verhaal van de Poolse Kasia en haar zus Zuzanna is losjes gebaseerd op de zussen Iwanska. Heb jij ooit gehoord over vrouwen die ‘konijnen’ werden genoemd? Ze hebben echt bestaan. Herta is één van de chirurgen die deze vrouwen opereerde. In Ravensbrück hupten ze na hun operaties door het kamp en ze waren ‘proefkonijnen’ van de nazi’s. Kasia en haar zus zijn konijnen. Het kost hun moeite om na de oorlog met deze handicap te leven.

Caroline zet zich na de oorlog in om deze vrouwen naar de Verenigde Staten te halen om hersteloperaties te ondergaan. De arts Herta onstnapt in Neurenberg aan de strop en raakt pas in 1960 haar licentie kwijt en moet dan haar artsenpraktijk sluiten. De schrijfster Martha Hall Kelly voegt aan het ware verhaal van de drie vrouwen een verzonnen man toe. De knappe acteur Paul Rodierre waar Caroline verliefd op is. Hij komt van oorsprong uit Frankrijk en maakt zo de band sterker tussen Caroline en dat land.

Eerder schreef ik al eens een blog over het boek ‘Als je het licht niet kunt zien’. Heb je hiervan genoten? Dan zal deze roman je zeker aanspreken.

reserveer deze boeken

Schatzoeken in de jungle

prestonvloek
La Mosquitia in Honduras is een van de gevaarlijkste gebieden ter wereld. Het is een bijna ondoordringbare jungle met dodelijke slangen, insecten en andere dieren, ziekten, overstromingen en modderstromen. Ondanks dat dringen illegale houtkap, drugssmokkelaars en plunderaars steeds verder door en wie archeologische schatten veilig wil stellen moet snel zijn. Filmmaker en avonturier Steve Elkins, geobsedeerd door legendes over een Witte Stad, of de Stad van de Aapgod, was jaren bezig met bronnenonderzoek en het verzamelen van fondsen voordat hij in 2015 een expeditie kon uitrusten. Met behulp van moderne Lidar-technologie, die door een dicht bladerdek kon dringen, is het terrein vanuit een vliegtuig verkend en werden er door mensen aangelegde wallen ontdekt. Dat maakte gericht zoeken mogelijk in dit gebied waar honderden jaren geen mensen zijn geweest.

Douglas Preston De verdwenen stadHistoricus en schrijver Douglas Preston is vooral bekend als een van de auteurs van het duo Preston & Child, maar hij is ook historicus en hij schrijft regelmatig voor National Geographic Magazine. In die laatste hoedanigheid mocht hij met de expeditie mee als correspondent, samen met een filmploeg, archeologen, soldaten en survivalspecialisten. De zoektocht vol ontberingen werd beloond met de vondst van aarden wallen en piramiden, en een heel kerkhof van gebroken aardewerk. Preston publiceerde zo snel mogelijk na de vondst een artikel in de National Geographic (hier te lezen).

In dit gebied met destijds uitgebreide nederzettingen woonde een aan de Maya’s verwant volk, dat zijn bloeiperiode beleefde nadat de Mayasteden waren vervallen. Omstreeks 1500 stortte de cultuur plotseling ineen. De belangrijkste oorzaak is waarschijnlijk de uitbraak van besmettelijke ziekten, waaronder pokken, die de Spanjaarden met zich meegebracht hadden.

Wie de nogal ‘Amerikaanse’ stijl van schrijven voor lief neemt raakt geboeid door een spannend avonturenverhaal en steekt ondertussen het nodige op over de geschiedenis van Honduras, de oude volken van Midden-Amerika, de oorzaken van hun massale uitsterven en de gevaren die de natuur en archeologische vindplaatsen bedreigen.

Zelfs de vloek werd werkelijkheid: de helft van de groep, inclusief de auteur,  werd via zandvliegjes besmet met parasieten die zonder behandeling zouden zorgen voor een uiterst onaangename manier van doodgaan.

reserveer deze boeken

Weesmeisje nr. 8

alkemadeWeesmeisje nr 8 is het hartverscheurende verhaal van de vierjarige Rachel die dankzij een familiedrama in het Joodse weeshuis in New York terecht komt.
Het weeshuis wordt gerund door een arts, dokter Hess, die zich bezighoudt met medische experimenten op de kinderen. Hij wil onderzoeken waarom bepaalde kinderziekten ontstaan en welke remedies helpen. De jonge en ambitieuze dokter Solomon komt stage lopen in het weeshuis en zij krijgt de mogelijkheid om te experimenteren met röntgenstraling. Zij gelooft dat de veelvoorkomende operaties aan keelamandelen bij kinderen ook met röntgenstraling uit te voeren zijn en probeert dit in verschillende stadia op de kinderen uit.
Rachel, in het weeshuis bekend als meisje nr. 8, is door dokter Solomon gekozen als het proefkind dat de meest intensieve behandeling zal krijgen. Rachel zal hier haar hele verdere leven de gevolgen van dragen.

Het boek vertelt afwisselend over het leven van Rachel. Je leert haar eerst als kind en later ook als volwassene kennen en deze verhalen zijn prachtig met elkaar vervlochten.
De schrijfster weet goed te verwoorden hoe Rachel de wereld om zich heen ervaart, wat haar wensen en dromen zijn en hoe ze zich staande houdt. Het leven is niet bepaald makkelijk voor haar geweest, maar de manier waarop zij zich hierdoor slaat is bewonderenswaardig.
Wat ik verder erg knap gevonden vind, is de manier waarop Rachel en dokter Solomon elkaar 35 jaar later opnieuw ontmoeten.

Weesmeisje nr 8 is een op ware verhalen gebaseerd boek en dat maakt het extra indringend. De grootvader van de schrijfster groeide net als Rachel en haar broer Sam op in het weeshuis nadat zijn vader hen in de steek had gelaten.
Ook dokter Hess, de man van de medische experimenten, heeft echt bestaan. Zijn isolatieafdeling in het opvangtehuis voor heel jonge kinderen werd in 1914 alom geprezen.

Ondanks het best wel heftige onderwerp vind ik dit een prachtboek.
De manier van schrijven maakt dat het boek nergens over je gevoelsgrens heengaat en dat je blij bent dat je Rachel hebt leren kennen.
Een schitterend debuut!

10 jaar oud en op de vlucht voor de nazi’s

janinaOorlogsboeken, het blijft me trekken.
Niet zo verwonderlijk dus dat mijn oog direct viel op dit boek met de pakkende titel Ren, Janina, ren! Een tienjarig joods meisje dat in haar eentje op de vlucht moet voor de nazi’s, het moet toch de nachtmerrie van iedere ouder zijn. Ik moest me echt inhouden, de verleiding was groot om meteen al op kantoor te beginnen met lezen want ik moest gewoon weten hoe zo’n jong kind in zo’n afschuwelijke situatie belandt.

Dit waargebeurde verhaal over de in Polen wonende familie Katz heeft een heerlijk vlotte schrijfstijl, je vliegt werkelijk door het boek. De inhoud heeft daar uiteraard ook mee te maken, want hoeveel ik ook al gelezen heb over de Tweede Wereldoorlog, de gruwelen die zich toen in het dagelijks leven afspeelden slaan me iedere keer weer met stomheid. Je kunt (en wilt) je er gewoon niets bij voorstellen.
Janina, de jongste dochter van de familie, wordt samen met haar moeder en oudere zus door de nazi’s naar het grote marktplein gedreven waar ze op transport gezet zullen worden naar vernietigingskamp Belzec. In de chaos die ontstaat tijdens deze samendrijving krijgt Janina’s moeder ineens een idee.

“Als ik het zeg, moet jij onder de poort van de steeg doorkruipen en heel hard wegrennen. Zo hard je kunt. En dan moet je je verstoppen waar ze je niet kunnen vinden. Begrijp je me? Je moet jezelf redden.”
“Maar, mama…”, begon Janina.

“Nee Janina, je moet doen wat ik zeg. Beloof me dat je hard wegrent.” 
Er daalde een kalmte over Bertha neer en het was alsof de tijd stilstond. Daar stond Janina, haar prachtige jongste dochter met de donkere krullen, haar ronde koppie en guitige blik. Met heel haar hart wenste ze dat Janina dit zou overleven. Dat ze een toekomst zou hebben, veilig zou zijn.
Op dat moment brak er vlakbij hen een opstootje uit. Twee Duitsers met honden kwamen recht op haar af lopen. Haar adem stokte in haar keel. Zo hard ze kon gilde ze “Ren, Janina, ren!” 

Wat een dappere vrouw,  hoe verschrikkelijk moet het zijn om deze keuze te maken. Maar het blijkt de juiste te zijn. Janina overleeft de oorlog, in haar eentje.

Een schitterend boek, dat ook bijzonder geschikt is voor tieners. Daarom is dit boek bij zowel de volwassenen als op de Young Adult afdeling te vinden.

Uit de hemel gevallen

Toen ik uit de lucht vielHoe kun je een val van 3000 meter overleven? Volgens Juliane Koepcke, die als enige kan navertellen hoe het vliegtuig van LANSA op de dag voor kerst in 1971 neerstortte in de jungle van Peru, kan dat een combinatie zijn van drie factoren: een sterke opwaartse thermiek tijdens een onweersbui, het feit dat haar val gebroken werd door een dichte laag oerwoud met lianen, en tenslotte doordat ze nog vastgesnoerd zat in haar vliegtuigstoel, die zorgde dat ze als een esdoornzaadje naar beneden dwarrelde.

Toen ze bijkwam was ze helemaal alleen, een gewond meisje van 17 jaar in een mini-jurkje en met één schoen. In dit gedeelte van de jungle kwam nooit iemand. Op haar roepen kwam geen antwoord en haar moeder heeft ze niet gevonden. Wel enkele andere doden. Als ze niet enkele jaren in de jungle had gewoond en als haar ouders haar niet heel veel hadden geleerd over de natuur, dan was het haar niet gelukt om zonder eten elf dagen te overleven. Haar vader had haar uitgelegd dat je altijd het water moet volgen als je verdwaald bent; op een gegeven moment kom je in de bewoonde wereld terecht. Die raad heeft ze ter harte genomen.

Na haar redding begon de ware beproeving: ze moest niet alleen herstellen van haar lichamelijke wonden, maar ook verwerken dat haar moeder en alle andere 91 passagiers verongelukt waren.  Bovendien werd ze belaagd door persmuskieten, waar ze meer last van had dan van de insecten, slangen en kaaimannen in het oerwoud. Zij verspreidden zulke merkwaardige en soms kwaadaardige verzinsels dat Juliane heel lang niet over het ongeluk heeft willen praten. Nu vertelt ze haar verhaal, vermengd met het verslag van haar pogingen om Panguana, het onderzoeksstation dat haar ouders in Peru stichtten,  te behouden en uit te breiden.

Kort na haar tocht door het oerwoud is haar verhaal verfilmd onder leiding van de Italiaanse regisseur Giuseppe Scotese. Over deze film zegt Juliane zelf dat vooral het eerste gedeelte, waarin het vliegtuig neerstortte, heel waarheidsgetrouw is.  Maar: “Helaas waren er ook een heleboel zoetsappige scènes”. Een aantal acteurs speelde zichzelf en een gedeelte van de film is op locatie gefilmd.

De complete film is op internet te vinden:

In 1998 nam de Duitse filmregisseur en producer Werner Herzog contact op met Juliane op. Hij wilde met haar naar Peru om een documentaire te maken over de crash en haar tocht door de jungle. Ze was toen al 14 jaar niet in Panguana geweest, doordat Peru een tijd lang gebukt ging onder een terreurorganisatie en het land niet veilig was. Opvallend detail: Herzog miste in 1971 op een haar na het vliegtuig waarmee Juliane uit de hemel viel. Enkele delen van deze film, die verscheen onder de titels Julianes Sturz in den Dschungel en Wings of Hope, zijn te bekijken op YouTube (deel 1, deel 2, deel 3). Deze documentaire heeft haar geholpen haar ervaringen te verwerken en uiteindelijk was ze zover dat ze haar verhaal wilde doen. Zo ontstond dit boek.

Juliane’s verhaal is niet alleen spannend en aangrijpend; er spreekt ook een grote liefde uit voor het oerwoud met alles wat er leeft. De opbrengst van het boek is dan ook bestemd voor het behoud van het regenwoud in Peru.

Meer lezen?

Reserveren kan via deze link.