Tagarchief: Young Adult

Een brief aan Jong Volwassenen

Beste Jong Volwassene,

De aanhef is misschien een beetje vreemd, maar dat is deze brief sowieso voor jou, gewend als je bent aan sms, tweets en chat. Vreemd en lang, maar blijf even hangen.

Jong Volwassene, wat is dat? In de VS noemen ze je een Young Adult, dat heb ik vertaald, vandaar. De brief is voor jou als je de 15 maar nog niet de 25 gepasseerd bent.  Ik had er adolescent neer kunnen zetten, maar dat klinkt alsof er iets met je aan de hand is en daar werd de aanhef niet beter van.
Ik schrijf je in de hoop dat je je mobiel een tijdje in de la wilt leggen. Dat je met je hoofd niet voor World of Warcraft gaat zitten. Dat je niet de hele middag bij Doppio op één bakje koffie doorbrengt. Dat je het sporten ’s een weekje overslaat.

Deze brief gaat over een boek. Will Grayson, will grayson van John Green en David Levithan.
Will Grayson is 16 jaar en leeft volgens het motto als je je mond maar houdt overkomt je ook niks en gaat het leven wel goed. Zijn vriend Tiny Cooper is ondanks zijn voornaam een boom van een vent, luidruchtig en homo. 
will grayson is depressief en eenzaam en heeft slechts een vriendin, Maura, die er al niet veel beter aan toe is als hij.

De schrijvers laten Will & will om de beurt hun verhaal vertellen. Over verliefd worden of liever niet verliefd worden, over gevoelens voor jongens i.p.v. meisjes. Over vriendschappen die mis gaan, over vriendschappen die zijn misgegaan en weer goed komen. Over hoe je leven er uit ziet als je jezelf laat zien aan anderen.  Over hoe het verhaal onvermijdelijk afstevent  op een ontmoeting tussen Will en will (twee fenomenale hoofdstukken waar eerst Will aan het woord is en daarna will)
Het boek eindigt met een musical geschreven door en over Tiny Cooper, een musical die tot het laatst toe word herschreven omdat er voortdurend van alles gebeurt. Voor zover ik verstand heb van musicals, kan ik je vertellen dat dit de beste musical aller tijden is. Op papier dan. Geweldige liedjes, levensechte decors en ontroerende scènes.

Kortom, doe je zelf een lol en ga dat geweldige boek lezen.

De heu,
Robert (de 25 gepasseerd maar diep in zijn hart nog een Young Adult)

Staal, een bijzondere vriendschap

Naar recensie
Staal

Piombino is een kustplaats in Toscane waar een groot deel van de bevolking werkt in de staalfabrieken van Lucchini. Voor de arbeiders zijn naargeestige flats neergezet, al is bij de bouw is wel rekening gehouden met de arbeiders. De flats hebben uitzicht op zee en het eiland Elba dat vier kilometer verderop voor de kust ligt. Elba is een beetje het paradijs dat zo dichtbij, buiten bereik ligt voor de inwoners van Piombino.
De jongeren feesten er een aantal jaar op los voordat ze onvermijdelijk het leven gaan leiden van hun ouders. Vroeg zwanger, weinig vooruitzichten en snel uitgeblust in de traditionele man-vrouw verdeling. De man werkt, de vrouw zwoegt.

In deze omgeving speelt het verhaal van debutante Silvia Avallone zich af dat ondanks de smerigheid en uitzichtloosheid van de omgeving liefdevol en poëtisch wordt beschreven. Het boek begint met het gegluur van Enrico, de vader van Anna, terwijl die zich op het strand vermaakt met de jongens. De 13-jarige Anna en Fransesca  zijn van jongsaf aan bevriend en zijn in korte tijd veranderd van meisjes met een onhandig lichaam in jonge vrouwen die spelen met hun aantrekkingskracht en ontluikende seksualiteit. Het ijzersterke begin zet de toon van het boek dat een prachtig beeld schetst van jonge levens die met een rotgang dreigen te smoren in een toekomst zonder vooruitzichten.

Het verhaal vertelt van de vriendschap tussen de mooie Anna en bloedmooie Francesca die abrupt tot een eind komt als Anna verliefd wordt op de tien jaar oudere vriend van haar broer. Anna heeft niet in de gaten dat de ongenaakbare Francesca meer voor haar voelt dan vriendschap. Avallone beschrijft met precisie de gedachten van beide meiden en hierin ligt de grote kracht van het boek, naast de beschrijving van het leven in dit industriestadje.

Het is wat jammer dat verderop in het boek de focus op allerlei bijpersonages komt te liggen maar uiteindelijk keren we terug naar Anna en Fransesca die elkaar weer vinden in een woordeloze vertrouwen. Mooi boek over een vreselijke stad, dweilen van vaders en een bijzondere vriendschap.

Ik ben de sterkste

Frascella

Op de voorkant van Ik ben de sterkste staat een citaat uit La Repubblica: “De nieuwe Niccolò Ammaniti is geboren”. In de eerste plaats is het toch wel het vermelden waard dat Ammaniti afgeschreven noch dood is. Op de tweede plaats heeft La Repubblica gelijk, zeker als je het boek vergelijkt met Zo God het wil.

Christian Frascella heeft een rauw en wervelend boek geschreven vanuit het perspectief van de 17-jarige hoofdpersoon. De jongen woont met zijn alcoholische vader en zus in een kleine plaats ergens in Italië en schept er een genoegen in om onaangepast door het leven te gaan. Hij zoekt voortdurend de confrontatie en krijgt daardoor regelmatig op zijn lazer, maar gaat door omdat hij de sterkste is. Vol lef, bravoure en met een grote bek verandert er pas iets in hem na een dramatische gebeurtenis.

Frascella weet de etterbak geweldig neer te zetten en je krijgt een zwak voor deze eenling, dankzij zijn humorvolle observaties en zijn niet aflatende energie. Met zijn gedrag lijkt hij slechts zijn dromen te beschermen die vooral over de twee jaar oudere Chiara gaan. 

Met het boek heeft Frascella o.a. de John Fante Prize 2009 binnengesleept. Prachtig boek voor iedereen die wel ’s 17 is geweest, het nog steeds is of nog moet worden.

Nog even iets merkwaardigs. De Nederlandse uitgave heeft een stoere jongen van een jaar of tien, twaalf op de voorkant. Dan past de de jongen met het blauwe oog en bloedneus op de Italiaanse uitgave beter bij het beeld dat je krijgt van de hoofdpersonage. Maar dat neem ik Uitgeverij Moon verder niet kwalijk, per slot van rekening brengen zij het ene mooie Young Adult-boek na het andere uit.

Tip vd Mnd : Erlend Loe en Peter Bekkers

In de maand januari hebben we twee tips van verschillende schrijvers. Niet omdat de boeken qua thematiek op elkaar lijken, of omdat de schrijvers in dezelfde stad wonen. De reden dat we deze twee pareltjes tippen is dat ze beide de Grote Jongerenliteratuurprijs 2010 hebben gewonnen. Daarmee laat het Young Adult-genre zien dat er meer is dan elkaar bestrijdende vampiers en chicklit voor meiden. Twee “volwassen” romans voor iedereen tussen 15 en 95.

Peter Bekkers & Erlend Loe
Bekkers & Loe

Voor een bespreking van beide boeken (en de oplossing van de prijsvraag in de nieuwsbrief) kunt u op het filmpje hieronder klikken.