Een merkwaardig toeval, afgelopen week las ik twee boeken met hetzelfde onderwerp. In beide boeken heeft de hoofdpersoon een bipolaire stoornis. Hoewel totaal verschillend zijn het allebei aanraders.
Een gevoelige, komische roman over bipolaire stoornissen, voor de lezers van Het Rosie Project staat er op de voorkant van het boek van Gavin Extence. Nu gaat het in Het Rosie Project over een licht autistische man op het liefdespad, een beetje zoals Hugh Grant acteert in al die romantische komedies van hem. Een lekker fris en romantisch boek.
De spiegelwereld van Melody Black laat zien dat het levenspad van iemand met een bipolaire stoornis daar niet mee te vergelijken valt. Wel heeft Extence een kraakhelder boek geschreven met de nodige humor, maar het verhaal toont vooral de destructieve kant van een bipolaire stoornis.

De ontdekking van haar dode buurman Simon triggert de geest van Abby. Ze komt uit haar depressieve staat, gaat  steeds korter slapen en maakt navenant steeds grootsere plannen.
Dat ze zich weinig gelegen laat liggen aan de zorgen van de mensen die van haar houden, laat haarscherp zien hoe moeilijk het is om vat te krijgen op iemand die in de manische fase een onwerkelijke energie en geldingsdrang heeft.
Gavin Extence beschrijft in een nawoord over een gelijke fase in zijn eigen leven van depressie, slapeloosheid en hypomanie na een weekend van te veel XTC-pillen. Dit lees je pas achteraf, maar het verhaal over Abby komt zeer waarachtig over dankzij zijn eigen ervaringen.
Rest alleen nog een woord over de voorkant van het boek; ontzettend lelijk (sorry, dat zijn er twee).

Jennifer Niven schrijft in haar nawoord van Waar het licht is dat de roman gebaseerd is op de zelfmoord van een vriend van haar. Ze wil het taboe te lijf dat er hangt over zelfmoord en psychische stoornissen. Iets waar je je als lezer alleen maar bij kunt aansluiten als je dit overrompelende mooie verhaal hebt gelezen.

Finch en Violet vinden elkaar op de richel van de klokkentoren van hun High School. Beide met de gedachte er een eind aan te maken. Finch praat Violet naar beneden en stapt daarna zelf van de richel.
Dit is het begin van wederom een goede Young Adult, verrassend, voorzichtig, inspirerend en liefdevol. De gesprekken tussen Finch en Violet spetteren van de pagina’s en maken de ontluikende liefde invoelbaar.

Voor school beginnen ze een project over bijzondere plekken in de staat Indiana. Finch is de aanjager en al snel voel je dat er wat mis is met hem. Na een periode van slaap, zoals hij het noemt, lijkt hij onstuitbaar. Thuis, waar zijn gescheiden moeder en zijn twee zussen vooral langs elkaar heen leven, vinden ze zijn gedrag normaal. Ook Violet ziet de schaduwzijde van Finch niet, verliefd als ze is.
Het boek lees je uit met een brok in de keel. Niet vanwege sentimentele redenen, maar door het prachtig geschreven verhaal van Niven over twee verliefde mensen die tegen de grenzen van de liefde lopen.