Tagarchief: Zweedse thrillers

Aangenaam trage Zweed

Naar catalogus
Naar catalogus

Het is vaker gebruikt, een afzwaaiende politieman die nog steeds geobsedeerd is door een zaak die hij niet wist op te lossen. Debutant Pontus Ljunghill geeft een hele mooie draai aan dit gegeven.

In de laatste plaats door de ontknoping, maar daar zeg ik natuurlijk niks over :-), behalve dan dat het een hele sterke is.
In de eerste plaats door het boek in verschillende jaren te laten spelen in hoofdstukken die elkaar afwisselen. In het Stockholm van 1928 wordt een meisje vermoord wat leidt tot een grootscheeps onderzoek onder leiding van John Stierna, een talentvolle rechercheur. In 1953 neemt Stierna in stilte afscheid van zijn werk in het politiemuseum. Daar sleet hij op eigen verzoek zijn laatste dagen als politieman. De misdaad is bijna verjaard als hij naar Gotland afreist om zijn leven te overdenken.

Ljunghill neemt de tijd om het verhaal te vertellen, maar doet dat op aangename wijze. Het politiewerk en het leven in het Stockholm van 1928 zet hij met liefdevolle aandacht en details neer. Een mooie thriller om te onthaasten door je over te geven aan het tempo van het leven in 1928.

Arne Dahl

Naar catalogus
Naar catalogus

Arne Dahl is de schrijver van een serie boeken rond het A-team een ander A-team dan dit A-team.
In het A-team is een aantal rechercheurs bijeengebracht. Elk met een eigen specialiteit, van dommekracht tot computernerd.

Het vreemde is dat de  rechercheurs niet erg capabel overkomen als je ze bezig ziet in hun uitgeleefde lokaal. Wankele bureaus zijn met tape aan elkaar geplakt, het licht valt regelmatig uit en papieren slingeren in het rond. En al werken ze vaak erg laat door en gaan ze in het pikkedonker naar huis, veel schot lijkt er niet in hun zaken te zitten.
Toch bieden de twee afleveringen aangenaam vermaak, al is het allemaal niet erg realistisch. Zo vangt het A-team  een seriemoordenaar binnen twee weken, terwijl de FBI er al 30 jaar achteraan keutelt. Het A-team krijgt dan ook de hartelijke complimenten van de FBI die nog nooit met zo’n goed team heeft samengewerkt. Mooi voor het moraal, maar je vraagt je af hoe het zit met het wereldwijde niveau van de misdaadbestrijding.

De twee lange afleveringen zijn niet van het niveau van The Killing of The Bridge. Wel is het goed te vergelijken met de series rond Irene Huss of Inspector Winter. Leuk met een bakje chips.

Lars Rambe, een nieuwe Zweed

Naar catalogus
Naar catalogus

In 1965 worden de lijken van een jonge vrouw en een ontsnapte psychiatrische patiënt gevonden, vastgevroren in het ijs bij het dorpje Strängäs.
In 2005 heeft journalist Fredrik Gransjö, na jaren van misdaadverslaggeving in Stockholm, het jachtige leven van de grote stad ingeruild voor de rust van de lokale krant van Strängäs. Hij kan het echter niet laten en duikt in de cold case waarmee hij meer wakker schudt dan gezond is.

In Nederland schijnen een miljoen mensen bezig te zijn met het schrijven van een roman. In Scandinavië doen ze dat met thrillers. Sporen op het ijs is van nieuweling Lars Rambe en niet alles wat uit het noorden komt is even fonkelend als Mankell, Adler-Olsen of Arnaldur, om er maar een paar te noemen.

Toch is dit een thriller die de liefhebber zal doen bibberen in de stoel, want Sporen op het ijs is vooral een sfeervol debuut. De kou slaat van de bladzijden en dan neem je op de koop toe dat er wel wat veel personages zijn die niet altijd even makkelijk uit elkaar te houden zijn. Gelukkig staat er een lijstje voorin het boek. Boven het lijstje staat Personages – een selectie, de toevoeging een selectie is niet echt gerustellend, overigens.

Rambe neemt de tijd en het duurt even voordat je zicht krijgt op alle verhaallijnen en wat ze met elkaar te maken hebben maar uiteindelijk heb je een bovengemiddelde Scandinavische thriller in handen. Als hij de volgende keer wat scherper schrijft en het getut van de personages achterwege laat dan hebben we er een Zweed bij om in de gaten te houden. Drieëneenhalve ster.