Hoe kun je een val van 3000 meter overleven? Volgens Juliane Koepcke, die als enige kan navertellen hoe het vliegtuig van LANSA op de dag voor kerst in 1971 neerstortte in de jungle van Peru, kan dat een combinatie zijn van drie factoren: een sterke opwaartse thermiek tijdens een onweersbui, het feit dat haar val gebroken werd door een dichte laag oerwoud met lianen, en tenslotte doordat ze nog vastgesnoerd zat in haar vliegtuigstoel, die zorgde dat ze als een esdoornzaadje naar beneden dwarrelde.

Toen ze bijkwam was ze helemaal alleen, een gewond meisje van 17 jaar in een mini-jurkje en met één schoen. In dit gedeelte van de jungle kwam nooit iemand. Op haar roepen kwam geen antwoord en haar moeder heeft ze niet gevonden. Wel enkele andere doden. Als ze niet enkele jaren in de jungle had gewoond en als haar ouders haar niet heel veel hadden geleerd over de natuur, dan was het haar niet gelukt om zonder eten elf dagen te overleven. Haar vader had haar uitgelegd dat je altijd het water moet volgen als je verdwaald bent; op een gegeven moment kom je in de bewoonde wereld terecht. Die raad heeft ze ter harte genomen.

Na haar redding begon de ware beproeving: ze moest niet alleen herstellen van haar lichamelijke wonden, maar ook verwerken dat haar moeder en alle andere 91 passagiers verongelukt waren.  Bovendien werd ze belaagd door persmuskieten, waar ze meer last van had dan van de insecten, slangen en kaaimannen in het oerwoud. Zij verspreidden zulke merkwaardige en soms kwaadaardige verzinsels dat Juliane heel lang niet over het ongeluk heeft willen praten. Nu vertelt ze haar verhaal, vermengd met het verslag van haar pogingen om Panguana, het onderzoeksstation dat haar ouders in Peru stichtten,  te behouden en uit te breiden.

Kort na haar tocht door het oerwoud is haar verhaal verfilmd onder leiding van de Italiaanse regisseur Giuseppe Scotese. Over deze film zegt Juliane zelf dat vooral het eerste gedeelte, waarin het vliegtuig neerstortte, heel waarheidsgetrouw is.  Maar: “Helaas waren er ook een heleboel zoetsappige scènes”. Een aantal acteurs speelde zichzelf en een gedeelte van de film is op locatie gefilmd.

De complete film is op internet te vinden:

In 1998 nam de Duitse filmregisseur en producer Werner Herzog contact op met Juliane op. Hij wilde met haar naar Peru om een documentaire te maken over de crash en haar tocht door de jungle. Ze was toen al 14 jaar niet in Panguana geweest, doordat Peru een tijd lang gebukt ging onder een terreurorganisatie en het land niet veilig was. Opvallend detail: Herzog miste in 1971 op een haar na het vliegtuig waarmee Juliane uit de hemel viel. Enkele delen van deze film, die verscheen onder de titels Julianes Sturz in den Dschungel en Wings of Hope, zijn te bekijken op YouTube (deel 1, deel 2, deel 3). Deze documentaire heeft haar geholpen haar ervaringen te verwerken en uiteindelijk was ze zover dat ze haar verhaal wilde doen. Zo ontstond dit boek.

Juliane’s verhaal is niet alleen spannend en aangrijpend; er spreekt ook een grote liefde uit voor het oerwoud met alles wat er leeft. De opbrengst van het boek is dan ook bestemd voor het behoud van het regenwoud in Peru.

Meer lezen?

• Artikel Abgestürzt in den Sinn des Lebens uit de Frankfurter Allgemeine
• Absturz im Urwald uit Der Tagesspiegel
• The woman who fell to earth

Reserveren kan via deze link.