Meet Me at the Museum

Een boek vol emotionele brieven tussen twee verschillende personages, what’s there not to like?

Toen ik mijn minor in Nederlandse Middeleeuwse letterkunde deed (naast Engelse literatuur was er dus ook Nederlands!), was er één boek dat onze leraar ons, als arme studenten, altijd dwong om te lezen: “Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart”. Voor iedereen die dit Nederlandse literaire meesterwerk niet kent: het is een roman van brieven aan verschillende personages die te maken hebben met de hoofdpersoon genaamd Sara, waarin ze alles vertellen. In de literaire wereld heten dit soort boeken epistolaire romans, en vroeger was ik er geen fan van. Ik vond het moeilijk om te begrijpen waarom een roman vol brieven zo leuk zou moeten zijn. Totdat ik “Meet me at the Museum” las.

“Meet Me at the Museum” heeft mij hetzelfde laten denken als “Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart”, namelijk dat epistolaire romans heel leuk zijn, want brieven zijn perfect om echte gedachten en emoties te uiten zonder filter. Deze brieven in “Meet Me at the Museum” zijn gericht aan de ‘Curator’ genaamd Anders Larsen en een vrouw genaamd Tina Hopgood. Tina schrijft aanvankelijk naar een oudere professor die werkt bij een museum genaamd het Silkeborg museum maar deze meneer helaas is overleden, waarop professor Anders, de museum’s conservator haar brieven beantwoordt in zijn plaats. Tina had namelijk vragen over een fenomeen dat de ‘Tollund man’ heet, een lijk dat is bewaard in veen en tentoongesteld is in het museum waar Anders werkt. Van hieruit ontwikkelt zich hun vriendschap.

“The sky was magnificent. I have always loved the sky and I do not take notice of it often enough.”

Beide personages ervaren ongeluk in hun leven en vinden steun bij elkaar. Dit creëert een vriendschap waarin ze zich veilig voelen om hun gevoelens te uiten. De schrijfstijl is bijzonder sterk; ondanks dat het om persoonlijke brieven gaat, bevatten ze een diepgang die ik niet had verwacht. Het boek zit vol met filosofische gedachten, waardoor het soms echt ‘literair’ kan aanvoelen, maar tegelijkertijd blijft het heel menselijk. Het verhaal draait voornamelijk om rouw, huwelijk en de levenspaden die ze niet hebben bewandeld. Dit alles maakt het tot een emotioneel boek.

Als je houdt van mensen en hun gedachtegang, en hele goede personages, is dit zeker een boek dat ik met mijn hele hart aanraad.

IJzige Val

Isak heeft in zijn jeugd zijn moeder en jongere zusje Klara verloren bij een brand. Sindsdien heeft hij geen contact meer met zijn vader Fredrik, een bekende kunstenaar. Vlak voordat zijn vader hem belt, droomt Isak onrustig over zijn jeugd. Zijn zusje waarschuwt hem in zijn droom om niet te gaan. Zijn vader is stervende en vraagt of Isak langs wil komen. Eenmaal aangekomen op Gotland vertoont Fredrik vreemd gedrag. Wat is zijn obsessie met houten sculpturen van oude goden? 

Vorig jaar schreef ik een recensie over Ulf Kvensler zijn eerste boek Het Hoge Noorden. Ik vond het een fantastische thriller en keek uit naar meer boeken van deze auteur. Inmiddels is zijn tweede boek verschenen, zou ik deze net zo goed vinden als Het Hoge Noorden?  

IJzige Val wordt verteld vanuit het perspectief van Isak. Doordat zijn moeder en zusje zijn omgekomen, heeft zijn opa de zorg voor hem op zich genomen. Zijn vader kon niet voor hem zorgen, en daardoor hebben ze ook geen contact meer. Maar dan, na al die jaren, belt zijn vader hem op met de mededeling dat hij stervende is. Of Isak samen met zijn vriendin naar Gotland wil komen. Zit er misschien meer achter dan Isak op het eerste gezicht dacht? 

Het is interessant om te lezen over de relatie tussen Isak en zijn vader. Bedoelt zijn vader het allemaal goed, of zit er toch meer achter? De stukken over de houten sculpturen van de goden in het boek kunnen worden omschreven als een beetje spooky of paranormaal. Dat geeft een interessante draai aan het verhaal en laat je afvragen welke richting het boek eigenlijk op zal gaan. Het plot is uitstekend uitgewerkt en er zit een interessante wending aan het verhaal. Spannend wordt IJzige Val niet echt; ik zou het boek eerder omschrijven als een psychologische thriller. Maar vind ik dit boek net zo goed als Het Hoge Noorden? Ja! IJzige Val is zeker de moeite waard om te lezen, en ik kijk uit naar een nieuw boek van Ulf Kvensler.

Een voor Een

De familie van Daisy Darker gaat elkaar al jaren uit de weg, maar voor Nana’s 80e verjaardag verzamelt de hele familie zich in Nana’s huis op een klein getijdeneiland. Als het vloed wordt, zullen ze acht uur lang van de wereld worden afgesloten. Klokslag middernacht, terwijl het stormt, wordt Nana opeens dood aangetroffen. Een uur later volgt het volgende slachtoffer. Ze zijn gevangen op een eiland waar iemand de familieleden een voor een vermoordt. 

Tot nu toe heb ik twee boeken van Alice Feeney gelezen: Soms lieg ik en Ik weet wie je bent. Ik vond beide boeken fantastisch en ik hoopte dat Een voor Een net zo goed zou zijn! 

Een voor Een wordt verteld vanuit het perspectief van Daisy Darker. Daisy is een interessant personage. Ze is geboren met een gebroken hart, lijkt geen vrienden te hebben en op de een of andere manier kan één van haar zussen haar niet uitstaan. Ze is dol op Nana en vindt het heerlijk om weer terug te zijn in Nana’s huis. Nadat de familieleden bij elkaar zijn, duurt het niet lang voordat de eerste discussies ontstaan. Daisy verliest zichzelf af en toe in gedachten, waardoor je over haar herinneringen van haar jeugd leest. Al snel kom je erachter dat Daisy’s jeugd niet zo rooskleurig was. Middernacht wordt Nana vermoord aangetroffen en begint de spanning onder de familieleden. Een uur later volgt het volgende slachtoffer. Wie wil de familieleden vermoorden? Zijn ze niet alleen op het eiland? 

De schrijfstijl van Alice Feeney is vlot en leest prettig door. De herinneringen over Daisy’s jeugd zorgen ervoor dat het verhaal interessant blijft. Ook gebeurt er tijdens het heden van alles, waardoor je het boek niet aan de kant wilt leggen. Ik was er zeer van overtuigd dat ik wist wie de dader was, maar zodra deze bekend werd, was ik verrast. Ook het einde was een grote verrassing. Dat had ik echt niet zien aankomen. Het verhaal is geen enkel moment saai en bevat spannende momenten. Een voor Een is een uitstekende psychologische thriller! Ik kijk uit naar meer boeken van Alice Feeney.

Romancing Mr Bridgerton

De Bridgerton-serie, wie kent hem niet? In afwachting van het nieuwe seizoen van de tv-serie besloot ik het bijbehorende boek te lezen, geschreven door Julia Quinn. De hele boeken serie van Julia Quinn speelt zich af in het Regency-tijdperk (1811-1820) en heeft me vanaf het eerste deel gegrepen en niet meer los gelaten.

De Bridgerton-familie speelt een grote rol in deze boeken en doet me altijd denken aan mijn eigen familie die ook redelijk groot is. Een familie van zeven kinderen brengt een heleboel chaos met zich mee, maar je ziet de dynamiek tussen alle broers en zussen, en dat vind ik vooral heel leuk om te zien. Elk boek focust zich namelijk op het verhaal van een ander kind (er zijn dan ook zeven boeken in deze serie), eindigend met een achtste boek over hoe het met de familie Bridgerton achteraf gaat. 

In dit vierde deel van de serie staat de romance tussen Colin Bridgerton en Penelope Featherington centraal. Ze zijn al lange tijd bevriend, maar wanneer Colin terugkeert van zijn reis, merken ze dat er meer tussen hen speelt dan alleen vriendschap. Colin zijn terugkeer veroorzaakt opschudding in de Londense society, vooral onder de jongedames die hopen op zijn aandacht. Verder draagt Penelope Featherington een groot geheim met zich mee dat ze met niemand heeft gedeeld. Terwijl Colin terugkeert naar Londen, begint Penelope zich af te vragen of het tijd is om haar geheim te onthullen. 

Het thema van roddels en de band tussen Penelope en Colin komt ook naar voren in de andere delen van de serie, maar in dit boek wordt het nog meer uitgelicht. Penelope en Colin zijn zo leuk samen en ik had zo lang gewacht op hun verhaal! Julia Quinn weet de spanning tussen de personages op meesterlijke wijze op te bouwen, waardoor je als lezer vol spanning de pagina’s omslaat om te zien hoe hun relatie zich zal ontwikkelen.

“She had been born for this man, and she had spent so many years trying to accept the fact that he had been born for someone else…”

romancing mr bridgerton

Ik hou van dit soort romantische boeken, vooral als ze zich in een historisch tijdperk afspelen. Ik ben echt van mening dat Julia Quinn een van de beste historische romanschrijvers is die ik ooit heb gelezen. De hele achtergrond van de dansballen en roddels is echt iets waar ik van hou, en Quinn zorgt ervoor dat je gelijk gepakt wordt en deel uitmaakt van de wereld van de Bridgertons. Als je als lezer ook van deze elementen houdt, raad ik je zeker aan om met de Bridgerton-serie te beginnen!

De Laatste Die Sterft

De zeventienjarige Adriana Clark raakt vermist op het afgelegen Isle of Mull, een eiland voor de kust van Schotland. De politie toont weinig inzet voor de vermissing, aangezien de familie net op het eiland is komen wonen. De familie schakelt privédetective Sadie Levesque in om hun dochter te vinden. Sadie is goed in haar werk, maar wanneer ze Adriana vermoord aantreft, beseft ze dat deze zaak groter is dan ze dacht.

De Laatste Die Sterft is het nieuwste boek van Helen Fields. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Sadie Levesque, een spontane vrouw die haar werk erg serieus neemt. Ze is goed in haar werk, maar tijdens de zaak van Adriana Clark wenste ze misschien dat ze niet zo goed was. De lokale politie vindt het maar niets dat Sadie naar Isle of Mull is gekomen en laat dat ook duidelijk merken, samen met de lokale inwoners. “U bent wel vaker toevallig op het juiste moment op de juiste plaats om een lijk te vinden, hé?” Dat weerhoudt haar er niet van om een poging te doen om de moordenaar te vinden. Maar wat als Adriana niet de laatste was die sterft?

Verder is er af en toe een hoofdstuk dat verteld wordt vanuit het perspectief van het eiland. In het begin dacht ik wel even: is dit persé nodig? Maar langzaamaan begon ik dit perspectief te waarderen. Helen Fields heeft het mooi omschreven en er worden ook een aantal zaken duidelijk tijdens deze hoofdstukken.

De Laatste Die Sterft leest heerlijk vlot en de schrijfstijl is prettig. Het plot is goed uitgewerkt en bevat een aantal plotwendingen. Het boek is geen enkel moment saai en ik wilde het eigenlijk aan één stuk doorlezen. Helen Fields heeft met ‘De Laatste Die Sterft’ een uitstekende psychologische thriller neergezet. Een aanrader!

De Rachel-affaire


 
Een ‘millenial’ vrouw in Ierland kijkt terug op haar leven als student en startende op de arbeidsmarkt ten tijde van economische crisis in het land rond 2010. 
In een periode waar werkloosheid, alcoholisme en hartenpijn continu op de loer ligt valt het leven niet mee. Ook niet voor Rachel, onze hoofdpersoon.

Rachel doet verwoede pogingen om te genieten van het leven. Om deze tegelijkertijd op de rails te krijgen blijkt lastig. Ze raakt tijdens haar barre tocht naar ‘volwassen worden’ verwikkeld in mooie, lastige en ontroerende situaties. 

Tijdens een van haar eerste dagen als medewerker in een boekenwinkel ontmoet ze James, waarmee ze vanaf het moment dat ze elkaar ontmoeten een hechte vriendschap sluit. Zo’n vriendschap die alleen in je studententijd kan ontstaan.

‘Ik wilde James niet naar zijn leesgedrag vragen, want ik was al te veel potentiele vriendschappen kwijtgeraakt door dit soort vragen te stellen.’

De hoge pieken vol dure wijn, dansen in chique woonkamers van anderen en Franse handcrème worden afgewisseld met diepe dalen. De abortuswet in Ierland, kruimels in bed en een koude winter in een slecht geïsoleerd huis, om maar wat te noemen.

Het boek staat vol gevatte dialogen, grappen en pijnlijk eerlijke inzichten van de hoofdpersoon.

Ik heb al sinds ik klein was het idee dat je lichaam een fabriek is, zo’n gevaarte uit de negentiende eeuw, en dat iedere arbeider op zijn plek moet zitten voor de werkdag kan beginnen. Hoe groter iemand is: hoe meer afstand de arbeiders moeten afleggen: trappen op, hoeken om en gangen door.’

In eerste instantie lijkt het boek om het plot te draaien; er gebeurt veel. Gaandeweg ontdek ik dat de setting en sfeer meer mijn aandacht trekt dan het verhaal. Wat er gebeurt wil ik weten, maar ik wil vooral lekker in Rachels hoofd rondlopen en door haar ogen kijken naar een soms prachtige, soms troosteloze wereld.

Voor mij en alle andere liefhebbers van Sally Rooney of de TV-serie Fleabag is dit optimaal genieten.

Ook te beluisteren in de Online Bibliotheek

The Midnight Library

The Midnight Library van Matt Haig is een boek dat ik altijd aanraad aan iedereen die de bibliotheek binnenloopt met vragen. Maar waarom precies?

Om deze vraag te beantwoorden, wil ik beginnen met een korte anekdote over hoe ik in de wereld van boeken terecht ben gekomen. Het idee van een bibliotheek heeft altijd een speciale plek in mijn hart gehad; het is een plek waar mensen van allerlei achtergronden samenkomen om te genieten van één gedeelde passie: hun liefde voor boeken.

Klanten vragen mij daarom als ik rondloop in de bibliotheek, “Wat raad jij aan?” En vrijwel altijd ren ik naar de Algemene boekenkasten van onze bibliotheek en trek ik de Nederlandse versie van The Midnight Library eruit. Hoewel de Engelse versie naar mijn mening echt prachtig is, begrijp ik dat niet iedereen enthousiast is over het idee van Engels lezen, dus wil ik de Nederlandse versie ook een podium geven.

Het hoofdpersonage in dit boek is Nora Seed. Ze heeft zelfmoord willen plegen en probeert het ook daadwerkelijk. Echter, ze wordt getransporteerd naar haar oude schoolbibliotheek. Daar staat haar oude bibliothecaresse, die haar een keuze geeft: welk boek wil je oppakken? Welk leven wil je nog ervaren voordat je vertrekt?

Between life and death there is a library, and within that library, the shelves go on forever. Every book provides a chance to try another life you could have lived.

the midnight library

Elke keer dat Nora een ander leven probeert, wordt ze gefascineerd door de keuzes die ze had kunnen maken. Wat als haar kat niet was overleden? Of als ze bij haar ex was gebleven? Door elk alternatief leven ontdekt Nora steeds meer wat ze eigenlijk wil.

Dit boek nodigt de lezer echt uit om na te denken over het leven, de mogelijkheden en de betekenis van geluk. Telkens als Nora een boek niet leuk vindt, staat de bibliothecaresse klaar om een ander aan te bevelen. Dit is eigenlijk wat mijn collega’s en ik proberen te doen in ons dagelijkse professionele leven als bibliotheekmedewerkers.

Matt Haig laat echt het belang van bibliotheken zien als dragers van verhalen die ons kunnen inspireren, troosten en transformeren. The Midnight Library herinnert ons eraan dat elke keuze, elk boek, een portaal is naar een andere wereld. Het viert de magie van bibliotheken, die ons helpen te begrijpen wie we zijn en wie we kunnen zijn. Dus als je ooit twijfelt waar je naartoe moet, ga naar de bibliotheek – je weet nooit welk nieuw hoofdstuk je daar kunt vinden!

The Midnight Library heeft mijn professionele leven echt gevormd, en het is het boek dat ik altijd zal aanbevelen. Dus, als je me ooit tegenkomt en The Midnight Library aanwezig is, zal ik dit boek altijd als eerste keuze voor jullie pakken.

Lichaamstaal

Cassie Raven werkt overdag in het mortuarium, en in haar vrije tijd volgt ze een taxidermiecursus. Ze voelt zich aangetrokken tot de doden, en ze weet dat mensen haar baan vreemd vinden. Ze heeft al veel lichamen op haar snijtafel gehad, maar nog nooit iemand die ze kende. Geraldine Edwards was de docent die ervoor zorgde dat Cassie op het rechte pad terechtkwam. De patholoog zegt dat haar dood een ongeluk was, maar haar lichaam vertelt Cassie een ander verhaal.

Lichaamstaal wordt verteld vanuit twee perspectieven. Zo volg je natuurlijk Cassie. De meeste mensen vinden haar raar door hoe ze eruitziet en door haar baan. Wat ze niet weten is dat Cassie met respect tegen de lichamen praat die op haar snijtafel terechtkomen. En soms praten ze tegen haar terug. Cassie is goed in wat ze doet en ziet soms meer dan de patholoog. Ze is een slimme jonge vrouw met een moeilijk verleden. Wanneer haar vriendin en docent op haar snijtafel terechtkomt, weet Cassie dat haar dood geen ongeval is. Ze besluit om op onderzoek te gaan.

Het andere perspectief wordt verteld vanuit brigadier Phyllida Flyte. Zij is onlangs naar Camden verhuisd en vindt de stad maar niks. Ook zij heeft iets moeilijks meegemaakt en ziet de verhuizing en nieuwe baan als een nieuwe start. Haar collega’s weten niet goed wat ze van haar moeten vinden. Cassie en Phyllida leren elkaar op een bijzondere manier kennen in het mortuarium, en het is duidelijk dat Phyllida Cassie maar een aparte vrouw vindt. Langzaamaan krijgen ze respect voor elkaar. De personages zijn interessant en goed uitgewerkt. Je leert ze door het boek heen goed kennen.

Lichaamstaal leest door de korte hoofdstukken en de vlotte schrijfstijl van A.K. Turner heerlijk vlot door. Het verhaal is geen enkel moment saai, ondanks dat het niet heel spannend wordt, en beetje bij beetje valt alles op zijn plek. Ik heb genoten van ‘Lichaamstaal’ en kon het boek bijna niet neerleggen. Ik kijk uit naar het tweede deel!

The Silent Patient, even iets anders!

Normaal gesproken sta ik bekend om mijn liefde voor romantische boeken en young adult-verhalen op de Biebblog. Maar toen ik jaren geleden voor het eerst The Silent Patient oppakte, begreep ik waarom mensen zo van thrillers houden.

Het verhaal begint met de moord die hoofpersoon Alicia Berenson op haar man pleegt. Sinds de moord heeft Alicia geen woord meer gesproken en drukt ze zich alleen uit door middel van kunst. Therapeut Theo Faber neemt haar zaak aan in de hoop Alicia te helpen om weer te spreken en de waarheid achter de moord te ontrafelen. Terwijl Theo dieper graaft, onthult het verhaal onverwachte wendingen en een krachtige plot twist over Alicia’s stilte en de gebeurtenissen rondom de moord op haar man, Gabriel. Dit boek is een van mijn favorieten omdat het zo diep gaat. Door Alicia’s dagboek te lezen, leer je haar kennen en begrijp je de moeilijkheden die ze in haar leven heeft doorgemaakt. Ze voelt als een echt persoon in plaats van slechts een personage, en dat maakt dit boek zo boeiend.

“You become increasingly comfortable with madness – and not just the madness of others, but your own. We’re all crazy, I believe, just in different ways.”

the silent patient

The Silent Patient is een van de eerste thrillerboeken die ik ooit heb gelezen, en nu, enkele jaren later, wilde ik het opnieuw ontdekken om te zien of het nog steeds zo goed is als de eerste keer. Het antwoord is volmondig ja! Het blijft een topper in zijn genre, en Michaelides heeft voor mij nogmaals een nieuw terrein geopend om te verkennen, naast mijn geliefde romantische boekjes.

Normaal gesproken houd ik niet van bloederige verhalen, maar gelukkig is The Silent Patient dat ook niet! Dat betekent niet dat het niet spannend is, integendeel, het pakt je op een zeer originele manier. De plotwending was voor mij echt geweldig en totaal onverwacht. The Silent Patient is een heerlijk boek voor de koudere dagen, perfect om te lezen met een warm kleedje op de bank. Het is een absolute aanrader voor iedereen die op zoek is naar een thriller die je tot de laatste bladzijde op het puntje van je stoel laat zitten!

Het Chalet

Mila en haar echtgenoot Ethan zijn onderweg naar de bruiloft van haar zus, die plaatsvindt in een luxueus skioord. Voor het eerst in lange tijd voelt Mila dat haar leven weer op de juiste weg is. Haar band met haar zus is hersteld en ze is gelukkig met Ethan. Maar plotseling komt hun reis tot stilstand wanneer de auto midden in de bergen stil komt te staan en de motor niet meer wil starten. Ze zijn gestrand en hebben geen enkel bereik.

Het verhaal begint met een spannende proloog die wordt verteld vanuit een onbekend personage, waardoor het boek al meteen interessant is. Aan het einde van het boek wordt duidelijk vanuit welk perspectief deze proloog is geschreven.

“Heel even zie ik een zwart oog glimmen tussen de kromgetrokken planken. Dan is er alleen nog doodsangst.”

Daarna gaat het verhaal over naar het perspectief van Mila. Samen met Ethan is ze onderweg naar de bruiloft van haar zusje Jess. Af en toe krijg je een terugblik op Mila´s jeugd, wat ervoor zorgt dat je de spanning tussen de zussen beter begrijpt. Net wanneer ze onderweg zijn, komt de auto plotseling tot stilstand midden in de besneeuwde bergen. Er is geen bereik, geen enkel zicht op een stad of dorp, alleen een paar vervallen blokhutten. Ze besluiten de nacht daar door te brengen en de volgende ochtend om hulp te zoeken. De volgende ochtend is Ethan verdwenen. Mila is alleen, met een beperkte voedselvoorraad en alleen de kleding die ze aan heeft.

“Het was alsof ik in een horrorfilm was beland”.

Het Chalet wordt verteld vanuit het perspectief van Mila. Ze is een sterke vrouw die probeert te overleven in de barre kou en moeilijke omstandigheden. Ze heeft het vermoeden dat ze in de gaten wordt gehouden, maar hoe kan iemand haar bespieden als er geen enkele voetafdruk zichtbaar is in de sneeuw?

De schrijfstijl van Sarah Goodwin is prettig. Het leest vlot door en doordat er constant iets gebeurt met Mila wil je blijven doorlezen. Het verhaal is uitstekend uitgewerkt en Sarah Goodwin heeft met ‘Het Chalet’ een uitstekende thriller neergezet, een boek dat je niet aan de kant kunt leggen. Het heeft mij nieuwsgierig gemaakt naar meer boeken van deze auteur.