Een boek vol emotionele brieven tussen twee verschillende personages, what’s there not to like?

Toen ik mijn minor in Nederlandse Middeleeuwse letterkunde deed (naast Engelse literatuur was er dus ook Nederlands!), was er één boek dat onze leraar ons, als arme studenten, altijd dwong om te lezen: “Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart”. Voor iedereen die dit Nederlandse literaire meesterwerk niet kent: het is een roman van brieven aan verschillende personages die te maken hebben met de hoofdpersoon genaamd Sara, waarin ze alles vertellen. In de literaire wereld heten dit soort boeken epistolaire romans, en vroeger was ik er geen fan van. Ik vond het moeilijk om te begrijpen waarom een roman vol brieven zo leuk zou moeten zijn. Totdat ik “Meet me at the Museum” las.

“Meet Me at the Museum” heeft mij hetzelfde laten denken als “Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart”, namelijk dat epistolaire romans heel leuk zijn, want brieven zijn perfect om echte gedachten en emoties te uiten zonder filter. Deze brieven in “Meet Me at the Museum” zijn gericht aan de ‘Curator’ genaamd Anders Larsen en een vrouw genaamd Tina Hopgood. Tina schrijft aanvankelijk naar een oudere professor die werkt bij een museum genaamd het Silkeborg museum maar deze meneer helaas is overleden, waarop professor Anders, de museum’s conservator haar brieven beantwoordt in zijn plaats. Tina had namelijk vragen over een fenomeen dat de ‘Tollund man’ heet, een lijk dat is bewaard in veen en tentoongesteld is in het museum waar Anders werkt. Van hieruit ontwikkelt zich hun vriendschap.

“The sky was magnificent. I have always loved the sky and I do not take notice of it often enough.”

Beide personages ervaren ongeluk in hun leven en vinden steun bij elkaar. Dit creëert een vriendschap waarin ze zich veilig voelen om hun gevoelens te uiten. De schrijfstijl is bijzonder sterk; ondanks dat het om persoonlijke brieven gaat, bevatten ze een diepgang die ik niet had verwacht. Het boek zit vol met filosofische gedachten, waardoor het soms echt ‘literair’ kan aanvoelen, maar tegelijkertijd blijft het heel menselijk. Het verhaal draait voornamelijk om rouw, huwelijk en de levenspaden die ze niet hebben bewandeld. Dit alles maakt het tot een emotioneel boek.

Als je houdt van mensen en hun gedachtegang, en hele goede personages, is dit zeker een boek dat ik met mijn hele hart aanraad.