Een ‘millenial’ vrouw in Ierland kijkt terug op haar leven als student en startende op de arbeidsmarkt ten tijde van economische crisis in het land rond 2010. 
In een periode waar werkloosheid, alcoholisme en hartenpijn continu op de loer ligt valt het leven niet mee. Ook niet voor Rachel, onze hoofdpersoon.

Rachel doet verwoede pogingen om te genieten van het leven. Om deze tegelijkertijd op de rails te krijgen blijkt lastig. Ze raakt tijdens haar barre tocht naar ‘volwassen worden’ verwikkeld in mooie, lastige en ontroerende situaties. 

Tijdens een van haar eerste dagen als medewerker in een boekenwinkel ontmoet ze James, waarmee ze vanaf het moment dat ze elkaar ontmoeten een hechte vriendschap sluit. Zo’n vriendschap die alleen in je studententijd kan ontstaan.

‘Ik wilde James niet naar zijn leesgedrag vragen, want ik was al te veel potentiele vriendschappen kwijtgeraakt door dit soort vragen te stellen.’

De hoge pieken vol dure wijn, dansen in chique woonkamers van anderen en Franse handcrème worden afgewisseld met diepe dalen. De abortuswet in Ierland, kruimels in bed en een koude winter in een slecht geïsoleerd huis, om maar wat te noemen.

Het boek staat vol gevatte dialogen, grappen en pijnlijk eerlijke inzichten van de hoofdpersoon.

‘Ik heb al sinds ik klein was het idee dat je lichaam een fabriek is, zo’n gevaarte uit de negentiende eeuw, en dat iedere arbeider op zijn plek moet zitten voor de werkdag kan beginnen. Hoe groter iemand is: hoe meer afstand de arbeiders moeten afleggen: trappen op, hoeken om en gangen door.’

In eerste instantie lijkt het boek om het plot te draaien; er gebeurt veel. Gaandeweg ontdek ik dat de setting en sfeer meer mijn aandacht trekt dan het verhaal. Wat er gebeurt wil ik weten, maar ik wil vooral lekker in Rachels hoofd rondlopen en door haar ogen kijken naar een soms prachtige, soms troosteloze wereld.

Voor mij en alle andere liefhebbers van Sally Rooney of de TV-serie Fleabag is dit optimaal genieten.

Ook te beluisteren in de Online Bibliotheek