Bereid je maar voor, het boek dat ik met jullie wil delen is heftig.
Hoe sfeervol en romantisch het kaft je ook lokt, het verhaal is alles behalve dat. Het is rauw, eerlijk en heel erg verdrietig.
Het verhaal van een alcoholist.

Romilly is getrouwd met David en samen hebben ze een prachtig dochtertje, Celeste. Ze wonen in het huis van hun dromen en hebben beide een baan waarin ze zich helemaal thuis voelen. Alles wat Romilly altijd wilde, heeft ze bereikt. Haar enige zwakke plek is dat ze geen maat weet te houden met alcohol.
In haar studententijd, toen ze David ontmoette, merkte ze dat ze met een glaasje op minder onzeker was en ineens veel meer durfde. David vond deze kant van Romilly ook wel spannend en deed daarom graag met haar mee. Naarmate ze ouder werden, een dochter kregen en hun huis kochten, verdween de behoefte aan deze losbandige avonden, maar Romilly vond het moeilijk de drank te laten staan. Wanneer ze een nieuwe buurvrouw krijgt die ook wel van een glaasje houdt, wordt het steeds moeilijker om de controle te bewaren en Romilly glijdt langzaam maar zeker steeds verder af.

David wil Romilly ontzettend graag helpen, hij houdt zoveel van haar en wil er alles aan doen zijn geliefde vrouw weer terug te krijgen. Er wordt tot twee keer toe professionele hulp gezocht maar diep van binnen heeft Romilly niet het idee dat ze hulp nodig heeft. Dat vond ik zo schrijnend en het is precies waar de kern van het probleem zit. Hoe kun je iemand helpen die zelf vindt dat ze geen probleem heeft?
David probeert het met een ultimatum:

“Goed Rom, ik zal je een keus geven. Hier zitten Celeste en ik, recht voor je neus. En daar staat die fles wodka. Je kunt vandaag één van tweeën hebben, niet allebei. Ons. Of deze. Welke kies je?”
Ze staarde naar de man van wie ze hield en wist dat ze hem de waarheid was verschuldigd. (…)
En toen, alsof ze werd geleid door iets wat sterker was dan zij, reikte ze naar de fles en greep hem vast.

Slik. Echt hoor, toen ik dat las brak er gewoon iets in me. Hoe wanhopig moet je zijn als je zo afhankelijk geworden bent? Ik vond het afschuwelijk om te lezen hoe Romilly door de drank veranderde van een lieve vrouw in een karikatuur van zichzelf dat rare praat uitslaat en daarmee haar dochter doodsbang maakt. Celeste komt zelf ook aan het woord in dit boek, ze kijkt als jongvolwassen vrouw die op het punt staat te gaan trouwen, terug op haar jeugd.
Zoals ik dus als zei, bereid je maar voor wanneer je dit boek pakt.
Amanda Prowse heeft namelijk de fantastische gave een verhaal zo te vertellen dat het meteen onder je huid kruipt.
Ik ben diep onder de indruk van dit boek.